Κάπου εκεί που παλεύεις να βρεις την ταυτότητα σου, σε μια χρονική στιγμή που όλα στο μυαλό σου αρχίζουν να παίρνουν σταθερή μορφή και εικόνα, εκεί που κατασταλάζεις και ξέρεις τι πραγματικά θέλεις, συμβαίνει κάτι για να σου αποδείξει ότι δεν ξέρεις τίποτα, ότι θα ψάχνεις πάντα την αλήθεια σου και την αλήθεια των γύρω σου.
Τι σημαίνει πραγματικά «αυτογνωσία»; Πόσο μας βοηθάει και πόσο μας μπερδεύει; Κι αν την έχουμε, μπορούμε να κάνουμε τις πιο σοφές και κατάλληλες επιλογές ή χάνουμε τον αυθορμητισμό, που μας οδηγεί σε μονοπάτια με αμφίβολη κατάληξη;
Μόνο όταν γνωρίζεις αληθινά τον χαρακτήρα σου, τα θετικά και τα αρνητικά σου, το φως και το σκοτάδι σου, μπορείς να ελέγξεις τις επιλογές σου, αλλά και πάλι δεν είναι σίγουρο. Υπάρχουν οι παρορμήσεις σε απρόοπτες καταστάσεις, όλα αυτά που δεν μπορείς να προβλέψεις, που σε βγάζουν από το παιχνίδι όταν δεν τις αντιληφθείς εκεί στη γωνία που παραφυλάνε, όταν δεν πάρεις χαμπάρι τον αιφνιδιασμό και την επίθεση που σου κάνουν για να σε βγάλουν νοκ-άουτ.
Μαθαίνεις λοιπόν ότι ποτέ δεν σταματάς να αποκτάς γνώσεις για το ποιος είσαι και πού βρίσκεσαι. Κι αν θέλεις να μετακινηθείς, πάντα μπορείς, δεν είσαι δέντρο, όπως λέει και ένας σοφός. Πας λίγο πιο κει, λίγο πιο αριστερά, λίγο πιο δεξιά για να βρεις την άκρη σου. Αρκεί να μη συνεχίζεις προς την ίδια αδιέξοδη κατεύθυνση όταν συναντάς ένα εμπόδιο.
Αν κοιτάς βαθειά μέσα σου χωρίς φόβο, αν αντικρίζεις τους άλλους χωρίς να πανικοβάλλεσαι, αν είσαι διατεθειμένος να εκτεθείς χωρίς να προκαλέσεις κακό ούτε σε σένα ούτε στους άλλους, τότε ίσως βρίσκεσαι σε καλό δρόμο. Όσα συναντήσεις σε αυτό το δρόμο θα είναι μαθήματα, εμπειρίες για το μέλλον, απαντήσεις σε ερωτήματα που σε βασάνιζαν στο παρελθόν. Κράτησε τα σαν μοναδικά ευρήματα, φύλαξε τα και να τα κοιτάζεις πού και πού για να θυμάσαι από πού έρχεσαι και προς τα πού πηγαίνεις.
Αλλιώς θα χαθείς σε ένα λαβύρινθο με επαναλαμβανόμενες διαδρομές που οδηγούν στα ίδια αδιέξοδα, στους ίδιους παγωμένους τοίχους.
