Ενώ όλα δείχνουν κάλπες στις 20 Σεπτεμβρίου, οι συσχετισμοί δεν βγάζουν σταθερότητα.
Ενώ το πολιτικό σκηνικό βρίσκεται σε διαδικασία τεχνητής πόλωσης καθώς τα γκάλοπ δείχνουν χαμηλές συσπειρώσεις και σε κάποιες περιπτώσεις και τάσεις αποσυσπείρωσης, η επόμενη ημέρα των εκλογών προβάλλει ακόμα πιο θολή από το υπάρχον σκηνικό. Ενώ όλα δείχνουν πως οι κάλπες θα στηθούν στις 20 Σεπτεμβρίου, στην πραγματικότητα το σενάριο – επιστημονικής φαντασίας – της συγκρότησης νέου κυβερνητικού σχήματος υπό την παρούσα Βουλή παραμένει ζωντανό, καθώς η προοπτική παρατεταμένης πολιτικής αποσταθεροποίησης θέτει σε κίνδυνο το πρόγραμμα διάσωσης και ότι αυτό συνεπάγεται.
Ο Αλέξης Τσίπρας υιοθέτησε τις εισηγήσεις για ταχεία προσφυγή στις κάλπες ώστε να λυθεί το πολιτικό έμφραγμα και να επισφραγίσει την αμφισβητούμενη πολιτική του κυριαρχία στην Αριστερά και στον ΣΥΡΙΖΑ. Εν τέλει, όμως, μπορεί να οδηγηθεί σε κυβέρνηση συνεργασίας ή τεχνοκρατών, στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, στο τέλος της διαδικασίας των διερευνητικών εντολών.
Ρόλο στη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού (πρό και μετά εκλογών) διαδραματίζει και ο διεθνής παράγοντας, καθώς η χώρα βρίσκεται υπό στενή παρακολούθηση για την υιοθέτηση και υλοποίηση ενός ιδιαίτερα διευρυμένου μεταρρυθμιστικού προγράμματος, με αντάλλαγμα την παραμονή της στην Ευρωζώνη και ένα νέο δάνειο 86 δισ.
Όπως λοιπόν το δρόμο για προσφυγή στις κάλπες άνοιξαν με δηλώσεις τους ο Ζαν Κλωντ Γιούνκερ και Άνγκελα Μέρκελ, αποδεχόμενοι το αφήγημα του Αλέξη Τσίπρα για αλλαγή των κοινοβουλευτικών συσχετισμών που θα δώσουν ευρύτερη στήριξη στην υλοποίηση του προγράμματος και μια πιο ρεαλιστική και ισχυρή κυβέρνηση, οι ίδιοι μπορούν κα να τον φράξουν.
Ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί πάση θυσία να αντικρούσει τις πιέσεις της αντιπολίτευσης προς αυτή την κατεύθυνση, καθώς νέα τέτοιο σενάριο θα ενέτεινε τις τάσεις αποσυσπείρωσης στο κόμμα του και θα οδηγούσε σε πολλαπλές διασπάσεις στην πορεία υλοποίησης των αντιδημοφιλών μεταρρυθμίσεων.
Για το λόγο αυτό ο πρωθυπουργός επιλέγει το δρόμο της πόλωσης, αποφεύγοντας ακόμα και τη συνάντηση με τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, οικοδομώντας σκηνικό ακραίας ρήξης. Αντιστοίχως και η Νέα Δημοκρατία αδυνατώντας να ασκήσει κριτική στο πρόγραμμα που ψήφισε στη Βουλή, φοβούμενη απώλεια της στήριξης των εταίρων, επιλέγει να στοχοποιήσει προσωπικά τον Αλέξη Τσίπρα, διευκολύνοντας το σχεδιασμό μιας προεκλογικής περιόδου χωρίς πολιτικό λόγο αλλά με προσωπικές επιθέσεις.
Ενώ καίριο ζητούμενο από τις κάλπες είναι πιο καθαρό μετεκλογικό τοπίο, τα μέχρι στιγμής στοιχεία δείχνουν ότι η επόμενη ημέρα θα είναι πιο θολή από την προηγούμενη. Αν οι κκ Τσίπρας και Μεϊμαράκης δεν καταφέρουν να στήσουν την εκλογική μάχη στα μέτρα τους επιλέγοντας είτε το ΠΑΣΟΚ είτε Το Ποτάμι ως μετεκλογικό ρυθμιστή της κατάστασης τότε το σενάριο των εκλογών μπορεί να ανακοπεί με παρέμβαση τρίτων την τελευταία στιγμή.
Τότε θα αναζητηθεί είτε σενάριο με μεταβατική κυβέρνηση ειδικού σκοπού, τύπου Παπαδήμου, είτε πολιτική κυβέρνηση με ψήφο ανοχής.
Η εκδοχή κυβέρνησης τεχνοκρατών υπό τον Γιάννη Στουρνάρα έχει συζητηθεί κατ επανάληψη στο παρελθόν με στόχο να καεί, ωστόσο σε αυτό το περιβάλλον παραμένει ζωντανή. Ίσως αυτή η προοπτική δικαιολογεί την επιμονή της Ζωής Κωνσταντοπούλου στην κλήση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής για τη Siemens.
Το σενάριο συγκυβέρνησης, οικουμενικής κυβέρνησης ή κυβέρνησης με την ανοχή της αντιπολίτευσης φαίνεται ότι «σιγοντάρει» ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναφέροντας χαρακτηριστικά σε δηλώσεις του «αν τελικά οδηγηθούμε στις κάλπες»…
Είναι λοιπόν προφανές ότι εκτός των συμβούλων του Αλέξη Τσίπρα, που στοχοποιεί ο Γιάνης Βαρουφάκης, αρκετοί είναι αυτοί που προωθούν άλλα σενάρια, τα οποία ίσως δεν είναι εντελώς καμένα…
(του Χρήστου Φράγκου)