Είχα κάνει δυο επαγγελματικά ραντεβού και σαν διάλειμμα βρέθηκα με φίλη, πιο μικρή από εμένα. Εγώ χαρούμενος, είχαν πάει όλα καλά, τα είχα προλάβει, νομίζω πετυχημένη ως τώρα η μέρα μου. Η φίλη κάτι είχε:
– Έχασα τον χρόνο μου. Κρίμα τον καφέ που χαράμισα.
Αμέσως κατάλαβα ένα τεράστιο λάθος που κάνω συχνά. Δεν αράζω μεταξύ συναντήσεων για να αναλογιστώ τι πέτυχα, τι ήθελα, τι σόι άνθρωπος ήταν αυτός που είδα. Είμαι απασχολημένος να τα προλάβω, να πάω στο επόμενο συνήθως και δεν αφιερώνω τον χρόνο να ηρεμήσω λίγο όπως έκανε η φίλη για το ερωτικό της ραντεβού. Αλλά οι αρχές είναι περίπου ίδιες. Τις συναντήσεις μου τις σημειώνω με ένα γράμμα:
A. Αλέξης. Ο τύπος πέταγε ιδέες που μου άρεσαν, φαινόταν να ενθουσιάζεται με τις δικές μου, ξεχάσαμε τους εγωισμούς μας και απλά την βρίσκαμε δημιουργικά. Πιστεύει αυτά που λέει, είναι ειλικρινής. Κάτι καλό θα βγει από αυτή την συνάντηση, δεν μας νοιάζει να το βρούμε βιαστικά, θα έρθει. Το λες και έρωτα.
Β. Βολεψάκιας. Πας με μια ατζέντα, λες το παραμύθι σου. Έχει κι ο άλλος, λέει το δικό του. Ψυχρά και λογικά κοιτάμε αν έχουμε κάποιο κοινό πεδίο, κάπου που να κερδίζουμε και οι δυο. Ίσως το πιο συνηθισμένο στυλ συνάντησης επαγγελματικά αν έχει τεθεί ατζέντα και είμαστε οργανωμένοι.
Γ. Πελάτης ή Πσώνιο. (ΟΚ το ανάγκασα να γίνει “π” για να ταιριάζει στο γράμμα!) Είναι σαφές ότι κάτι θέλει από εσένα και το χειρίζεσαι για να του το δώσεις. Το Πσώνιο έχει κάτι και το ξέρει. Μπορεί να είναι διάσημος, να έχει τα κονέ, έχει κάτι που χρειάζεσαι προσπαθείς να τον πείσεις να σου το δώσει.
Δ. Δρόμο. Συνήθως μίλαγε συνέχεια, δεν με άκουγε καν. Άλλες φορές λόγω έλλειψης περιεχομένου καταντάω εγώ να μιλάω συνέχεια. (Πιο σπάνιο, πλέον το καταλαβαίνω όταν γίνεται και σταματάω.) Είναι αυτό που σε ερωτικό πρώτο ραντεβού γυρνάς και λες “πες μου όμως και για εσένα….” Αυτή η κατηγορία απλά θα σε ξεζουμίσει. Θα ζητάει συνέχεια χωρίς όριο. Είναι το άλλο άκρο από το “Α”.
Αφού τα εξήγησα όλα αυτά λοιπόν, έκατσα και κοίταζα λίγη ώρα τον καφέ μου…