Στις 23 Δεκεμβρίου 2019 το χιονοδρομικό κέντρο Παρνασσού ήταν κλειστό στο κοινό λόγω κακοκαιρίας. Βέβαια κακοκαιρία δεν είχε και το ξέραμε όλοι. Φτάνοντας λοιπόν το πρωί με τα παιδιά και τα ανίψια μου θέλαμε απλά να παίξουν στα χιόνια. Κατά σειρά τα προβληματικά σημεία που αντιμετωπίσαμε:
- Ελλιπέστατη επικοινωνία. Το χιονοδρομικό ήταν πλήρως στελεχωμένο αλλά σαν κλειστό. Άνθρωποι στα γκισέ μας είπαν ότι δεν δουλεύουν τα lift, αλλά εμείς βλέπαμε να δουλεύουν. Μεγάλη απογοήτευση τα παιδιά βέβαια. Καμία δικαιολογία τύπου “κάνουμε έργα συντήρησης” αφού οι υπάλληλοι μια χαρά ανέβαιναν για καφέ στο σαλέ…
- Απαράδεκτος τρόπος, ουσιασικά έβρισαν τον δωδεκάχρονο ανιψιό μου που πήγε να ρωτήσει για τα lift.
- Ένας υπάλληλος μου ζήτησε να πάρω το αυτοκίνητο από τον χώρο στάθμευσης μπροστά στο σαλέ. Χωρίς λόγο και χωρίς να παρέχει κάποια δικαιολογία. Υποθέτω απλά επειδή ήθελε να παρκάρει κάποιος φίλος του εκεί. Πάλι απαράδεκτα ελλιπής η οργάνωση και η σηματοδότηση των χώρων στάθμευσης και των σχετικών κανόνων. Θυμίζει νυχτερινό κέντρο η αντιμετώπιση.
- Κάποιος άλλος υπάλληλος μας πρότεινε να ανεβούμε με το αυτοκίνητο και μας έδειξε τον δρόμο όπου βλέπαμε να ανεβαίνουν κι άλλα αυτοκίνητα. Δεν είχε σήμανση, ούτε απαγορευτική πινακίδα.
- Φτάσαμε στο σαλέ από τον δρόμο και τα παιδιά έπαιξαν επιτέλους κουτσά στραβά χιονοπόλεμο. Από το σαλέ έπαιζε δυνατά μουσική. Μπήκα να ρωτήσω για καφέ καθώς είδα έναν να φεύγει με καφέ στο χέρι. Με μεγάλη έκπληξη άκουσα που μου είπε ότι είναι κλειστά και δεν σερβίρει! Μάλιστα ψάχνοντας τις τουαλέτες είδα μια μεγάλη ομάδα ίσως 10-15 υπάλληλοι που έπιναν από το καφέ ροφήματα και κάπνιζαν χαζογελώντας. Προφανώς ο λόγος που δεν άνοιξε το χιονοδρομικό ήταν για να αράξουν αυτοί ενώ τους πληρώνουμε;
- Ίσως από τον τρόπο που έδειξα δυσφορία στο εμφανώς απαράδεκτο της όλης κατάστασης, κάποιος από το καφέ πετάχτηκε και μου πρότεινε να κάτσουμε για φαγητό. Με πληροφόρησε μάλιστα ότι το εστιατόριο έχει φαγητά της ώρας και άλλα εδέσματα. Προφανώς μου είχε κοπεί κάθε όρεξη να τους δώσω έστω και ένα ευρώ, οπότε ξεκινήσαμε να φύγουμε.
- Κατεβαίνοντας από τον δρόμο που είχαμε ανεβεί, με μεγάλη έκπληξη βρήκαμε μπροστά μας ένα τοίχος! Μια μπουλντόζα είχε κλείσει με χώμα τον δρόμο και είχε παρκάρει επιδεικτικά στο μόνο κενό στο χωμάτινο τοίχος! Όταν κάλεσα στο χιονοδρομικό μου είπαν ότι αυτός ο δρόμος δεν είναι για το κοινό και ότι είχε πάει λέει ένας υπάλληλος και είχε πληροφορήσει τους άλλους οδηγούς ότι θα το έκαναν αυτό! Τριτοκοσμικός οίκος ανοχής με λίγα λόγια. Ούτε ανακοίνωση από τα μεγάφωνα του σαλέ, ούτε κάτι οργανωμένο. “Είπαμε σε κάποιον να το πει στους άλλους” σπασμένο τηλέφωνο. Εμείς προφανώς δεν συμπεριληφτήκαμε στους “είπαν στους άλλους” καθότι κάναμε χιονοπόλεμο πιο ψηλά στο βουνό.
- Περιμέναμε πολύ ώρα εκεί στο κρύο καθώς προφανώς επίτηδες μας άφησαν εκεί. Πολλοί άλλοι τουρίστες ανέβηκαν και ρωτούσαν τι γίνεται, προφανώς η κατάσταση δεν ήταν μόνο για εμάς μπέρδεμα. Για καλή μας τύχη ένα όχημα τροφοδοσίας που κατέβαινε, κάλεσε τον Στάθη να έρθει να κουνήσει το όχημά του για να φύγει και έτσι μετά από πολύ ώρα τελικά μας άνοιξαν και μας ελευθέρωσαν.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το χιονοδρομικό κέντρο Παρνασσού λειτουργεί εμφανώς με κριτήριο την βαριεστημάρα και δημοσιουπαλληλική τεμπελιά των υπαλλήλων του. Αλλά το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό. Στην ταβέρνα που πήγαμε κατεβαίνοντας με λυσσασμένη πείνα (μετά από το μαρτύριο που περιμέναμε τόση ώρα τον Στάθη) όταν διαμαρτυρηθήκαμε για τις ψηλές τιμές μας ενημέρωσαν ότι είναι “fixed”, δηλαδή έχουν κάνει καρτέλ! Σε όλο τον κόσμο τα lift λειτουργούν για τουρίστες, συχνά ακόμα και το καλοκαίρι, ώστε ορειβάτες, περιπατητές ή mountain bikers να μπορούν να χαρούν το βουνό. Στον Παρνασσό με δικαιολογία τις περιβαλλοντικές οργανώσεις και ουσιαστικό λόγο την ανάγκη να τσουγκρανίζουμε τεμπέλικα τα αχαμνά μας μερικοί μερικοί, γίνεται ότι χειρότερο. Ελάχιστες μέρες τον χρόνο, μόνο για σκι καταστρέφουμε τουριστικά μια περιοχή για γρήγορο κέρδος. Καταντήσαμε το βουνό σαν Κυκλαδίτικο τουριστικό νησί.
ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν υπάρχει διάθεση για βελτίωση. Τόσα χρόνια θα είχε φανεί. Δεν είναι καν θέμα κόστους μια πινακίδα, μια μπαριέρα ή μια ξεκάθαρη πολιτική ως προς έναν χωματόδρομο τροφοδοσίας. Η δημοσιουπαλληλίστικη νοοτροπία σκοτώνει την περιοχή.
(Πιο συγκεκριμένα στοιχεία, πινακίδες οχημάτων, ώρες κλπ αν χρειαστεί κάποιος υπεύθυνος ευχαρίστως να στείλω όπου μπορεί να βοηθήσουν να βελτιωθεί κάτι κάποτε.)
