Για να το καταλάβω: πριν έναν χρόνο μια επιχείρηση έκλεισε. Φαλήρισε. “Δεν βγαίνουμε” είπε η ιδιοκτήτρια. Οι εργαζόμενοι ήταν ήδη απλήρωτοι καιρό. Λίγοι δέχθηκαν ένα πακέτο παραίτησης. Οι περισσότεροι παραμένουν θεωρητικά εργαζόμενοι και τώρα αλλά κανείς δεν έχει πληρωθεί βέβαια τόσο καιρό. Ούτε το δώρο των Χριστουγέννων δεν πήραν.
Δεν είμαι από αυτούς που βλέπει εξ’ορισμού θετικά τα “δίκαια των εργαζομένων”. Μερικούς μερικούς χαζοκουλτουριάρηδες θεωρητικούς του καναπέ που έγραφαν στη Ελευθεροτυπία μπορώ να πω ότι τους αντιπαθούσα αρκετά. Ομολογώ ότι θαύμασα την “Εφημερίδα των Συντακτών“. Έχει κάτι από τον ενθουσιασμό της αρχικής εφημερίδας, ένα πραγματικό κοινόβιο ανθρώπων που δουλεύουν εθελοντικά επειδή αγαπάνε την δημοσιογραφία. Αλλά εδώ έχουμε ένα πολύ σοβαρότερο πρόβλημα.
Γιατί διαβάζω ότι ξαναβάζει μπρος η Ελευθεροτυπία! Με άλλο όνομα εταιρείας. Και προσπαθώ να καταλάβω ποιοι κρατικοί μηχανισμοί θα έπρεπε να παρέμβουν. Η επιθεώρηση εργασίας; Το υπουργείο; Αν ήμουν ιδιοκτήτης άλλης εφημερίδας θα αναρωτιόμουν μήπως είναι καλό σύστημα αυτό για μείωση των εξόδων. Πως δεν το σκέφτηκα πρώτος; Αν τηρούσα τον νόμο στην δικιά μου επιχείρηση, θα αναρωτιόμουν γιατί κάνω τον κόπο. Για παράδειγμα με ποια λογική παραμένουν ασφαλισμένοι στο κυριλέ ταμείο των δημοσιογράφων όλοι οι πρώην εργαζόμενοι της Ελευθεροτυπίας; Αφού η εταιρεία έχει φαλιρίσει και δεν πληρώνει, ούτε πρόκειται να πληρώσει εισφορές. Πάλι καλά βέβαια, αφού είναι απλήρωτοι οι άνθρωποι. Αλλά για πόσα χρόνια μπορεί να μείνουν έτσι; Θεωρητικά παραμένουν εργαζόμενοι ακόμα αλλά σε μια εταιρεία που δεν λειτουργεί!
Το πρόβλημα δεν είναι λοιπόν μόνο “τα δίκαια” των εργαζομένων. Δεν είναι από αυτά τα “συνδικαλιστικά” που βαριούνται μερικοί αυτή την εποχή σαν να είναι κάποια κολλητική αρρώστια. Εδώ έχουμε μια αδύναμη κυβέρνηση, να μην μπορεί να βάλει τάξη στα ΜΜΕ, να συνεχίζει να έχει την ΕΡΤ για βολέματα κάθε λογής και να αφήνει μια αποτυχημένη επιχειρηματία να αυτοσχεδιάζει χωρίς νομικούς περιορισμούς. Ακόμα και ο πιο στυγνός καπιταλιστής καταλαβαίνει την ανάγκη για κανόνες.
Πορεία διαμαρτυρίας λοιπόν την Τρίτη όλοι. Εργαζόμενοι, πρώην εργαζόμενοι, οι λιγοστοί νέοι εργαζόμενοι (αλήθεια με ποιές διαδικασίες προσλήφθηκαν κάποιοι παλιοί της “Ε” και όχι άλλοι;) και όλοι όσοι δεν πιστεύουμε ότι η Ελλάδα πρέπει να είναι τέτοιο μπάχαλο ανομίας.
Το σύστημα μοιάζει να γίνεται κεκτημένο. Διαβάστε εδώ πως το e-shop.gr πάσαρε τα χρέη του και ξανάρχισε!
Comments are closed.