Ο Γερμανός φιλόσοφος μας δίνει οδηγίες προς την ευτυχία μέσα από το ομώνυμο βιβλίο του. “Δύο είναι οι εχθροί της ανθρώπινης ευτυχίας: πόνος και ανία. Οι άνθρωποι χρειάζονται κάποια εξωτερική απασχόληση, επειδή είναι αδρανείς εσωτερικά.Η πράξη είναι η σκληρή λυδία λίθος πάνω στην οποία δοκιμάζονται όλες μας οι πεποιθήσεις.
Για να μπορέσει κανείς να πορευτεί στη ζωή, καλό είναι να εφοδιαστεί με μεγάλα αποθέματα προνοητικότητας και επιείκειας. Με τα πρώτα θα φυλαχτεί από ζημιές και απώλειες και με τα δεύτερα από τσακωμούς και προστριβές.
Κάθε κοινωνική συναναστροφή απαιτεί αμοιβαία προσαρμογή και διάθεση, γι’ αυτό όσο πιο μεγάλη τόσο και πιο ανούσια.
Εντελώς ο εαυτός του κανείς μπορεί να είναι μόνο εφόσον μένει μόνος του. Μόνον τότε είναι ελεύθερος.
Όσο πιο περιορισμένος είναι ο ορίζοντας και ο κύκλος της δραστηριότητας και των επαφών μας, τόσο πιο ευτυχισμένοι είμαστε. Γιατί με το άνοιγμα του ορίζοντα πολλαπλασιάζονται και μεγεθύνονται οι έγνοιες, οι επιθυμίες, ο τρόμος.
Όταν κάποιος νιώθει ευθυμία, να μη ζητάει από τον εαυτό του κάποια δικαίωση, ούτε να σκέφτεται αν σε κάθε περίπτωση έχει κάποιο λόγο να νιώθει ευθυμία.
Τίποτα δεν έχει πιο σίγουρη ανταπόδοση από την ευθυμία: γιατί σ’ αυτή την κατάσταση η ανταμοιβή και η πράξη ταυτίζονται. Όποιος είναι εύθυμος, έχει πάντα λόγο να είναι, και ο λόγος αυτός είναι ακριβώς, το ότι είναι εύθυμος.
Μπορεί να αντικαταστήσει κάθε άλλο αγαθό, σίγουρα και πλουσιοπάροχα. Όταν κρίνουμε την ευτυχία κάποιου πλούσιου, νέου, ωραίου, τιμημένου, το μόνο που ζητάμε είναι να μάθουμε αν είναι χαρούμενος.
Ενώ αντίθετα αν ο άνθρωπος είναι όντως χαρούμενος, δεν μας ενδιαφέρει καθόλου αν είναι νέος ή γέρος, πλούσιος ή φτωχός: ξέρουμε ότι είναι ευτυχισμένος.
-Γι αυτό και όποτε έρχεται να μας βρει η ευθυμία, πρέπει να της ανοίγουμε την πόρτα διάπλατα. Γιατί ο χρόνος των επισκέψεών της δεν είναι ποτέ ακατάλληλος.
Εμείς όμως, αντί να κάνουμε ακριβώς αυτό, αναρωτιόμαστε αν έχουμε πραγματικά λόγο να είμαστε χαρούμενοι όμως, φοβόμαστε μήπως η ευθυμία μας αποσπάσει απ’ τις σοβαρές σκέψεις και φροντίδες. Ποια ωφέλεια θα προκύψει απ’ αυτές τις τελευταίες, δεν ξέρουμε ούτε κι εμείς οι ίδιοι, ενώ η ευθυμία είναι το πιο σίγουρο κέρδος.
Επειδή μάλιστα η ωφέλειά της αφορά άμεσα το παρόν, είναι το Ύψιστο αγαθό για την ίδια την ύπαρξη, η οποία στην ουσία παρά ένα ενιαίο και αδιαίρετο παρόν ανάμεσα σε δυο απεραντοσύνες. Άρα, η ευθυμία είναι το αγαθό που μπορεί να αντικαταστήσει όλα τα άλλα, ενώ δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κανένα. Γι αυτό και η επιδίωξή της πρέπει να έχει για μας απόλυτη προτεραιότητα.
Σίγουρο είναι επίσης ότι στη χαρούμενη διάθεση τίποτα δεν συνεισφέρει λιγότερο,από την εξωτερική ευδαιμονία και τίποτα περισσότερο από την υγεία.
Γι’ αυτό και πρέπει η τελευταία να προτάσσεται κάθε άλλου αγαθού και να κάνουμε συνειδητή προσπάθεια να τη διαθέτουμε στον ύψιστο δυνατό βαθμό, ώστε να είμαστε σε θέση ν’ απολαύσουμε τον καρπό της, που είναι η ευθυμία.
Πρέπει επίσης ν’ αποφεύγουμε τις έντονες και παρατεταμένες πνευματικές προσπάθειες και τέλος να κινούμαστε για δύο τουλάχιστον ώρες κάθε μέρα στον καθαρό αέρα.”
Άρθουρ Σοπενχάουερ, Η Τέχνη να είναι Ευτυχισμένος.
Άρθουρ Σοπενχάουερ (22 Φεβρουαρίου 1788 – 21 Σεπτεμβρίου 1860) – Γερμανός φιλόσοφος
