Αν ο αντίπαλός σας είναι συνεσταλμένος ή ηλίθιος και εσείς έχετε πολύ θράσος και δυνατή φωνή, μπορεί να τα καταφέρετε
Αν η ανθρώπινη φύση δεν ήταν ποταπή, αλλά απόλυτα έντιμη, θα έπρεπε σε κάθε αντιπαράθεση να αποβλέπουμε μόνο στην αποκάλυψη της αλήθειας. Δεν θα έπρεπε να μας απασχολεί ούτε στο ελάχιστο αν η αλήθεια θα αποδειχτεί υπέρ της άποψης που εκφράσαμε αρχικά ή υπέρ της άποψης του αντιπάλου μας. Αυτό δεν θα έπρεπε να θεωρείται σημαντικό ζήτημα ή, εν πάση περιπτώσει, θα έπρεπε να θεωρείται δευτερεύουσας σημασίας. Όμως, όπως έχουν τα πράγματα, αποτελεί πρωταρχικό μέλημα. Η έμφυτη ματαιοδοξία μας, που είναι ιδιαίτερα εύθικτη όταν πρόκειται για τη νοητική μας ικανότητα, δεν επιτρέπει να δεχτούμε πως η αρχική μας τοποθέτηση ήταν εσφαλμένη και ότι η θέση του αντιπάλου μας ήταν η σωστή.
Όπως γίνεται πάντα, ο καθένας γεννιέται με το ταλέντο του. Παρ’ όλα αυτά, μπορεί κανείς να κατακτήσει την τέχνη της αντιπαράθεσης με την εξάσκηση και τη μελέτη των τακτικών της που είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει για να επικρατήσει του αντιπάλου του ή για κάποιον αντίστοιχο σκοπό.
Ο εκνευρισμένος αντίπαλος είναι ανίκανος, να κρίνει σωστά και να αντιληφθεί τα ισχυρά του σημεία. Μπορείτε να εκνευρίσετε τον αντίπαλό σας με επανειλημμένες αδικίες σε βάρος του, στρεψοδικώντας και, γενικότερα, προσβάλλοντάς τον.
Εάν παρατηρήσετε πως ο αντίπαλος σας απαντά επίτηδες αρνητικά στις ερωτήσεις στις οποίες θέλετε, προς όφελος του ισχυρισμού σας, να απαντήσει θετικά, τότε πρέπει να υποβάλετε ερωτήματα αντίθετα προς αυτό που θέλετε να αποδείξετε, σαν να αγωνιούσατε να πάρετε γι’ αυτά τη συγκατάθεσή του. Ή, όπως και να ’χει, μπορείτε να τον αφήσετε να επιλέξει ανάμεσα σε δύο αντίθετα ερωτήματα, έτσι ώστε να μην είναι σε θέση να ξεχωρίσει ποια από τις δύο θέσεις θέλετε να αποδεχτεί.
Αν ο αντίπαλος σας στριμώξει με ένα αντεπιχείρημα, μπορείτε συχνά να καταφέρετε να σωθείτε αναδεικνύοντας μια ανεπαίσθητη νοηματική απόχρωση -την οποία βέβαια δεν είχατε σκεφτεί προηγουμένως-, εφόσον βέβαια το ζήτημα αφήνει περιθώρια για διαφορετικές ερμηνείες η αμφισημίες.
Μια έξοχη κίνηση είναι να αντιστρέψετε τους όρους του παιχνιδιού χρησιμοποιώντας το επιχείρημα του αντιπάλου σας εναντίον του. Για παράδειγμα, εκείνος δηλώνει: “Είναι ακόμη παιδί, πρέπει να μην είσαι αυστηρός μαζί του”. Σε αυτό απαντάτε: “Ακριβώς επειδή είναι παιδί, οφείλω να τον διορθώσω, αλλιώς θα διατηρήσει τις κακές του συνήθειες”.
Αυτό το θρασύ κόλπο έχει ως εξής : Όταν ο αντίπαλος έχει απαντήσει πολλές από τις ερωτήσεις σας, χωρίς οι απαντήσεις να ευνοούν το συμπέρασμα στο οποίο επιθυμείτε να καταλήξετε, συνεχίστε να υποστηρίζετε τη θέση σας -παρότι δεν έχει αποδειχτεί- σαν να έχει αποδειχτεί και θριαμβολογήστε. Αν ο αντίπαλός σας είναι συνεσταλμένος ή ηλίθιος και εσείς έχετε πολύ θράσος και δυνατή φωνή, μπορεί να τα καταφέρετε.
Άρθουρ Σοπενχάουερ, Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο, εκδόσεις Πατάκη.
Πηγή: www.doctv.gr