Το ντροπαλό παιδί που η μουσική άλλαξε ουσιαστικά την εσωστρέφειά του.
Ο ερμηνευτής και στιχουργός Στέλιος Βέρος σε μια συνέντευξη εκ βαθέων.
“Η Μουσική για εμένα είναι τα μαλλιά στη γυμνή πλάτη μιας όμορφης γυναίκας…”
Συνέντευξη: Νεφέλη Πόπη Ζάνη
Γιατί μουσική και οχι κάτι άλλο; Πώς προέκυψε να ασχοληθείς;
Λίγο πριν την εφηβεία μου, υπήρξα ένα πολύ ντροπαλό παιδί που ασχολιόταν με τον αθλητισμό. Γύρω στα 14 μου, ανακαλύπτω το πανκ ροκ και η ζωή μου αλλάζει εντελώς. Η Μουσική υπήρξε για μένα ο καλύτερος μου φίλος, ένα κατάλυμα ψυχής μιας και ένιωθα αποξενωμένος από οτιδήποτε και μέσα από αυτήν μπορούσα να εκφραστώ! Το πώς προέκυψε να ασχοληθώ; – ενώ τραγουδούσα μόνο σπίτι μου σχεδόν για 20 χρόνια, το 2011 μετά, από προτροπή φίλων, ηχογραφώ ένα ντέμο-tape με 5 διασκευές και το ότι άρεσε η φωνή μου και ο τρόπος που τραγουδώ ήταν έκπληξη για μένα… και πλέον δεν είχα τον ”τρόμο” του ”δε θέλω να ηχογραφήσω για να μη χάσω τη Μουσική από μέσα μου…”, που έλεγα συχνά όταν ήμουν μικρότερος.
Τι είναι επομένως για σένα η μουσική;
Θα σου αντιπαραθέσω κάτι που έχω γράψει όσον αφορά το τι είναι η Μουσική για μένα:
”Η Μουσική για εμένα…
~είναι τα μαλλιά στη γυμνή πλάτη μίας όμορφης γυναίκας,
~είναι ένα κατάλυμα ψυχής από τη σάπια πραγματικότητα,
~είναι η μελαγχολία που μου χαρίζει την ευτυχία του να είμαι μελαγχολικός,
~είναι η απόδειξη ότι αναπνέω ομίχλη συναισθημάτων,
~είναι παιδιά, καλοκαίρι, έξω μέχρι αργά στη γειτονιά,
~ξεκίνησε ως κρυφό ‘μονοπάτι’,
και έγινε λυρικός ‘δρόμος’ του υποφαινόμενου μουσικού παλιάτσου…
~Μουσική… σε ευχαριστώ.”
~ΣτλςΒρς
Επίσης, η Μουσική με έχει διαμορφώσει κατά ένα τεράστιο βαθμό στον άνθρωπο που είμαι σήμερα, υπήρξε πάντα εκεί για μένα και για αυτό και της χρωστάω σχεδόν τα πάντα! Λατρεύω τους ήχους της και το ότι σου ”ανοίγει” το μυαλό! Σε κάνει να σκέφτεσαι, τεράστιο πράγμα αυτό!
Έχεις γράψει όμως και ένα βιβλίο το οποίο τιτλοφορείται “17δευτερόλεπτα”. Τι γίνεται σε δεκαεφτά δευτερόλεπτα; Μιλησέ μας λιγάκι για το βιβλίο και για τον πρωτότυπο τίτλο.
Το ”17δευτερόλεπτα” είναι ένα διφορούμενο βιβλίο που έχει σκοπό να κάνει τον αναγνώστη να το πάρει και να το κάνει δικό του βλέποντας ”πίσω από τη κουρτίνα” – παρότι είναι γεμάτο εικόνες. Ο αναγνώστης να πλάσει κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που διαβάζει με σκοπό να ξεφύγει έστω και για λίγο απ΄τη πραγματικότητα πλάθοντας ένα δικό του κόσμο. Για παράδειγμα, αναφέρω κάποια στιγμή μία παγερή παρουσία σε ένα πάτωμα – και φυσικά δεν είναι πτώμα – θα προτιμούσα ο αναγνώστης να ”τοποθετήσει” εκεί κάτι που τον εκφράζει, π.χ. τη χαμένη του αξιοπρέπεια σε ένα προσωπικό του θέμα… Δύσκολα γίνεται κάτι σε 17 δευτερόλεπτα, απλά επέλεξα αυτό το τίτλο επειδή είναι ένα βιβλίο σαν γροθιά αντίφασης, έτσι ήθελα και ο τίτλος να πηγαίνει κόντρα – να μη συνάδει – με το κείμενο. Θεωρώ τις διφορούμενες έννοιες στις Τέχνες τεράστιας σημασίας!
Παρατήρησα πως σε πολλούς στίχους σου υπογράφεις ως ΣτλςΒρς, αφαίρεσες δηλαδή τα φωνήεντα από το ονοματεπώνυμό σου. Γιατί; Σε “φοβίζει” ο κραδασμός του ήχου τους, ήταν τυχαίο ή τίποτα από αυτά;
Η ”υπογραφή” ~ΣτλςΒρς~, αφενός μεν προέκυψε επειδή μου άρεσε οπτικά… και αφετέρου δε επειδή ήθελα να αντιδικήσω λίγο με το καθωσπρεπισμό ενός ονοματεπωνύμου…
Υπάρχουν στίχοι που ακούγοντας ή διαβάζοντας τους κάποιος χτυπάνε απευθείας ευαίσθητες χορδές. Πόσο δύσκολο είναι να γράψει κανείς στίχους; Πόσο δύσκολο ή όχι είναι μέσα σε ελάχιστες φράσεις να περάσει κάποιο μήνυμα;
Είναι απίστευτα δύσκολο! Σίγουρα ”αδειάζω” από μέσα μου ενώ γράφω, εξευγενίζοντας πολλούς ”δαίμονες” μου… αλλά μου έχει τύχει να γράψω κάποιο στίχο και να με σοκάρει ακόμα και μένα και να μη μπορώ να συνέλθω για κάμποση ώρα… Συνήθως γράφω αργά το βράδυ – η νύχτα με εμπνέει – και γράφω ασταμάτητα όταν δεν είμαι καθόλου καλά ψυχολογικά… όταν είμαι πολύ καλά, στερεύω… Όσον αφορά τα μηνύματα που περνάει ένας στίχος… δεν είναι αυτοσκοπός μου… επειδή γράφω αρκετά διφορούμενα κάποιες φορές προτιμώ να δώσει ο αναγνώστης το δικό του μήνυμα. Στους μη διφορούμενους στίχους, το μήνυμα ίσως να είναι και αυτοβιογραφικό κάποιες φορές… προσωπικές σκέψεις ή ακόμα και προσωπικά βιώματα – που όμως προτιμώ να τα γράφω σε γένος θηλυκό.
Ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σου;
Θα το αφήσω να απαντηθεί σε όσους ”συνομιλήσουν” με αυτά που γράφω ή τραγουδώ…
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος μύθος για τη διασημότητα;
Δεν ξέρω… ίσως ότι σε κάνει πιο χαρούμενο ή σπουδαιότερο… Για εμένα το να παραμείνεις ”αληθινός” και ο εαυτός σου σε όποια αναγνώριση και να σου τύχει, είναι ό,τι σημαντικότερο! Και δε λαϊκίζω, ούτε το παίζω το ταπεινό καλόπαιδο… απλά τα πρότυπα μου, μου έχουν εμφυτεύσει αυτό το ”μονοπάτι” το οποίο έχω επιλέξει και ενστερνίζομαι απόλυτα!
Ποιες λέξεις ή φράσεις χρησιμοποιείς υπερβολικά;
Δεν έχω συγκεκριμένες φράσεις ή λέξεις που χρησιμοποιώ συχνά… προτιμώ τις φράσεις ή τις λέξεις να με ”βρίσκουν” αυτές πρώτα… αναλόγως με το πώς αισθάνομαι. Είμαι γενικά πολύ αυθόρμητος και σιχαίνομαι την επανάληψη σε οτιδήποτε!
Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στον εαυτό σου, τι θα ήταν αυτό;
Την παρορμητικότητα μου και να μπορούσα να ελαττώσω την ανάγκη μου για μοναξιά.
Κλείνοντας, εύχεσαι…
Εύχομαι για όλο τον κόσμο να ξυπνάει υγιής κάθε πρωί και να αγαπάει όλα τα παιδιά του Κόσμου σαν να είναι δικά του… και για εμένα να τραγουδάω όσο πιο πολύ γίνεται και μπορώ και να πολλαπλασιάζονται οι εχθροί μου όσο γίνεται! Είναι για εμένα τεράστια πηγή ενέργειας και έμπνευσης.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Στέλιος Βέρος γεννήθηκε στο Πειραιά πριν από 36 χρόνια και όντας ένα πολύ ντροπαλό παιδί και ασχολούμενος με τον αθλητισμό, παίζοντας μπάσκετ στο εφηβικό της ΑΕΚ, ξαφνικά ανακαλύπτει γύρω στα 14 του χρόνια το punk rock και πραγματικά ”απελευθερώνεται”, παρατάει τους φίλους και τον αθλητισμό, κατεβαίνει στα Εξάρχεια και χτίζει το νέο του attitude. Γύρω στα 20, αρχίζει να γράφει μανιωδώς στίχους-ιδέες τις οποίες κρατούσε μόνο για τον εαυτό του αφού ντρεπόταν να τους δείξει οπουδήποτε, με τα Μουσικά του ακούσματα να μη περιορίζονται μόνο στο Ροκ, αλλά από το Μάνο Χατζιδάκι μέχρι πολύ Jazz Μουσική, κ.ά. Τα μοτό του -”η Μουσική είναι ‘δρόμος’.” – και ”δύο φορές έχω γεννηθει μία από τη μητέρα μου και την ευχαριστώ και μία από τη Μουσική” είναι από εκείνο τον καιρό.
