Θέλω να τα χαλάσουμε. Δεν θα έρθω στο ραντεβού στις μία.
-Στη μία.
Χάρη σε εσένα η σχέση μας έχει καταντήσει ένα ατέλειωτο μάθημα ελληνικών.
-Εξαιτίας μου εννοείς.
Οι παράμετροι αυτοί τελοσπάντων.
-Αυτές.
Ποιές αυτές;
-Οι παράμετροι είναι θηλυκές.
Α, συγνώμη, ήμουν ανημέρωτος σχετικά.
-Ανενημέρωτος.
Κι αξημέρωτος ρε παιδάκι μου, δεν αντέχω άλλο, συγνώμη που γίνομαι κοινότυπος.
-Κοινότοπος.
Ότι θες! Θέλω να τα χαλάσουμε επιτέλους. Όλα τα μικρολάθη μου τα μεγενθύνεις!
-Μεγεθύνω.
Α, γαμήσου, παράτα μας επιτέλους μαλακισμένη.
-Πες συγνώμη.
Γιατί; Που είμαι ανθηρόστομος;
-Αθυρόστομος είσαι βέβαια.
Αυτό εννοώ! Εγώ προσπαθώ να σου πω ότι έχει πρόβλημα η σχέση μας και εσύ απλά με διορθώνεις! Νιώθω σα να τα έχω με τον Μπαμπινιώτη ή να υποθάλπτω έναν μικρό γλωσσολογικό εγκληματία μέσα μου.
-Υποθάλπτεις.
Τώρα με διόρθωσες ή με κατηγόρησες; Ρε παιδάκι μου νομίζω ότι τα έχω με τον επικεφαλή κάποιας μυστικής ομάδας γλωσσολογικής.
-Τον επικεφαλής.
Α, δηλαδή το παραδέχεσαι ότι είσαι!
-Όχι, σε διόρθωσα.
Κατ’αρχάς δεν μπορώ να ξέρω πότε μου μιλάς και πότε με διορθώνεις.
-Κατ’αρχήν. Κατ’αρχής σημαίνει ότι έτσι πάει κατά κανόνα κάτι.
Δεν αντέχω άλλο. Θέλω να βγω στο μπαλκόνι να φωνάξω “βοήθεια! Τόσο καιρό υποθάλπτω έναν Ναζί της Γραμματικής στο σπίτι μου!”
-Υποθάλπω, όχι υποθάλπτω.
Με πνίγεις. Τρεισήμιση χρόνια τα έχουμε και νιώθω ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω μαζί σου.
-Στο τηλέφωνο μιλάμε αγόρι μου. Τριάμισι χρόνια τα έχουμε, όχι τρεισήμιση. Σιγά μην τα έχουμε και τρισχρόνια.
Ο άντρας πήδηξε από το μπαλκόνι φωνάζοντας “να μου στήσετε αδριάνταααααα” και από το τηλέφωνο ακούστηκε ξερά, κοφτά και χωρίς συναίσθημα η διόρθωση:
-Ανδριάντα.
.
.
Ο Αλέκος Γκονζαλεζίδης γνωρίζει άπταιστα την Ελληνική γλώσσα όπως και τα Μεξικάνικα της πατρίδας του, αλλά υποστηρίζει σθεναρά το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να λέει ότι θέλει, όπως θέλει, όποτε θέλει. Αντίστοιχα υποστηρίζει και το δικαίωμα κάθε σπασοκλαμπάνια να πρήζει τον άλλο που λέει ότι θέλει, όπως θέλει κι αυτός. Ή αυτή. Υποστηρίζει και το δικαίωμα στην αυτοκτονία. Γενικά στηρίζει τους ανθρώπους και δεν χάνει χρόνο να διορθώνει πράγματα που δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν θα διορθωθούν ποτέ.