«Sur la barricade du temps» (Στο οδόφραγμα του χρόνου) είναι ο τίτλος της ανθολογίας ποιημάτων του Τίτου Πατρίκιου για την οποία παίρνει το σπουδαίο γαλλικό βραβείο.
Για τη δίγλωσση ανθολογία ποιημάτων του με τίτλο Sur la barricade du temps (Στο οδόφραγμα του χρόνου) ο ΄Ελληνας ποιητής Τίτος Πατρίκιος βραβεύεται με το σπουδαίο γαλλικό Βραβείο Ποίησης Max Jacob Étranger 2016. Η απονομή του βραβείου θα γίνει στις 11 Απριλίου στο Παρίσι.
Το Sur la barricade du temps (Στο οδόφραγμα του χρόνου) κυκλοφορεί σε μετάφραση και επιλογή της Marie-Laure Coulmin Koutsaftis, με πρόλογο του ιστορικού Olivier Delorme, από τις εκδόσεις Le Temps des Cerises.
Λίγα λόγια για το βραβείο Max Jacob
Το Βραβείο Max Jacob θεσμοθετήθηκε το 1950 από τη Florence Frank Jay Gould και τιμά κάθε χρόνο την ποιητική συλλογή ενός Γάλλου κι ενός ξένου ποιητή. Η βράβευση του Τίτου Πατρίκιου είναι η δεύτερη για Έλληνα ποιητή μέσα σε τρία χρόνια: Το 2013 είχε βραβευθεί ο Θανάσης Χατζόπουλος με το βιβλίο Cellule, σε μετάφραση Alexandre Zotos και Louis Martinez (δίγλωσση έκδοση), από τις εκδόσεις Cheyne.
Λίγα λόγια για τον Τίτο Πατρίκιο
Ο Τίτος Πατρίκιος γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος των ηθοποιών Σπύρου και Λέλας Πατρικίου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Το 1946 ολοκλήρωσε τα γυμνασιακά του μαθήματα στο Βαρβάκειο και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε για κάποια χρόνια ως δικηγόρος. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, στρατευμένος αρχικά στην ΕΠΟΝ και στη συνέχεια στον ΕΛΑΣ. Το 1944 καταδικάστηκε σε θάνατο από συνεργάτες των γερμανών και η εκτέλεσή του ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας εξορίστηκε στη Μακρόνησο (1951-1952) και κατά τη διετία 1952-1953 στον Άη Στράτη, από όπου επέστρεψε στην Αθήνα με άδεια εξορίστου. Από το 1959 ως το 1964 σπούδασε κοινωνιολογία στην Ecole Pratique des Hautes Etudes του Παρισιού και πήρε μέρος σε έρευνες του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας. Επέστρεψε στην Ελλάδα, μετά την επιβολή της δικτατορίας του Παπαδόπουλου όμως, κατέφυγε ξανά στο Παρίσι, όπου πήρε μέρος σε εκδηλώσεις ενάντια στο παράνομο καθεστώς, και εργάστηκε στην έδρα της Unesco στο Παρίσι και στη Fao στη Ρώμη.
Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1975 και εργάστηκε ως δικηγόρος, κοινωνιολόγος και λογοτεχνικός μεταφραστής. Το 1982 επέστρεψε στη θέση που κατείχε στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών πριν το 1967. Στην Αθήνα εργάστηκε επίσης στο Κέντρο Μαρξιστικών Μελετών. Η πρώτη του εμφάνιση στο χώρο των γραμμάτων πραγματοποιήθηκε το 1943 με τη δημοσίευση ενός ποιήματός του στο περιοδικό «Ξεκίνημα της Νιότης», ενώ το 1954 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο «Χωματόδρομος». Ιδρυτικό μέλος του περιοδικού «Επιθεώρηση Τέχνης» από το 1954 δημοσίευσε πολλά άρθρα και κριτικές στις στήλες του, ενώ πολλά δοκίμιά του συμπεριλήφθηκαν σε συγκεντρωτικές εκδόσεις. Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση (κείμενα των Σταντάλ, Αραγκόν, Μαγιακόφσκι, Νερούντα, Γκόγκολ, Γκαρωντύ, Λούκατς και άλλων) και την πεζογραφία, ενώ τα περισσότερα κοινωνιολογικά έργα του είναι γραμμένα στα γαλλικά.
Έργα του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, τα φλαμανδικά, τα γερμανικά και τα ολλανδικά. Το 1994 τιμήθηκε με ειδικό κρατικό βραβείο για το σύνολο του έργου του. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Τίτου Πατρίκιου βλ. Αλέξανδρος Αργυρίου, «Τίτος Πατρίκιος», στο «Η ελληνική ποίηση · η πρώτη μεταπολεμική γενιά», Αθήνα: Σοκόλης, 1982, Αλέξανδρος Αργυρίου, «Πατρίκιος Τίτος», στο «Παγκόσμιο βιογραφικό λεξικό», τ. 8, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988 και Δώρα Μέντη, «Πατρίκιος Τίτος», στο «Λεξικό νεοελληνικής λογοτεχνίας», Αθήνα, Πατάκης, 2007.
via