Προσωπικά άντιπαθώ τή λέξη «έναντίον» – θυμίζει πάρα πολύ άνταγωνισμό ή ποδοσφαιρικό άγώνα. Στό κάτω κάτω, κάθε γιατρός πού άξίζει τόν τίτλο του έχει άκολουθήσει «τό πιό άδιάφορο έπάγγελμα στόν κόσμο», όπως έχει χαρακτηρισθεί ή ιατρική, μέ τήν έντονη έπιθυμία νά βοηθήσει τούς συνανθρώπους του πού ύποφέρουν. Υποβάλλεται σέ μιά μακρόχρονη έκπαίδευση – πού, κατά τή γνώμη μου, είναι τελείως άχρηστη στό μεγαλύτερο μέρος της – καί άν οί καθηγετές του άναφέρουν ποτέ τή λέξη «ομοιοπαθητική» τό κάνουν μέ δυσφημιστικό τρόπο, χαρακτηρίζοντάς την Απάτη.
Αύτός είναι ό λόγος πού συνήθως βρίσκουμε τούς ομοιοπαθητικούς κατά οικογένειες. Μόνο άν κάποιος φοιτητής έχει προσωπική έμπειρία τής ώφέλειας τής ομοιοπαθητικής πείθεται νά τήν μελετήσει. Οί περισσότεροι είναι τόσο έξαντλημένοι άπό τις σπουδές τους πού άποθαρρύνονται άπό τά παλιάς μόδας βιβλία μας καί διστάζουν νά άρχίσουν ένα δεύτερο κύκλο σπουδών. Οί πιό έξυπνοι συνεχίζουν γιά νά πάρουν διάφορες ειδικότητες, σάν τό πρώτο βήμα γιά νά δουλέψουν σέ κάποιο νοσοκομείο.
Εχοντας ύπ’ όψη μας τά παραπάνω, άς έξετάσουμε τις τέσσερις ιδέες τοϋ Hahnemann πού νομίζω ότι είναι βάσιμες καί εξακολουθούν νά ισχύουν γιά τή σύγχρονη ιατρική. Μιά ιδέα θά πρεπει νά τήν θεωρούμε σάν μιά νοητική εικόνα. Αύτή είναι ή σωστή έννοια της λέξης, όπως ορίζεται άπό τόν μεγάλο Δρα Samuel Johnson στό λεξικό του.
* Η πρώτη ιδέα, ή νοητική εικόνα τοΰ Hahnemann είναι ότι πρέπει νά βλέπουμε τόν άσθενή σάν ένα άτομο, μιά τριλογία σώματος, νοϋ καί πνεύματος καί ότι ή άγωγή θά πρέπει νά βοηθά καί τις τρείς πλευρές της προσωπικότητας, σέ σχέση μέ τις δικές του ίδιοσυγκρασιακές άντιδράσεις.
* Η δεύτερη ιδέα του είναι ότι πρέπει νά θεωρούμε τήν άσθένεια σάν μιά δυσαρμονία, δηλαδή μιά κατάσταση άταξίας μέσα στό άτομο καί όχι σάν μιά έτικέτα πού μπορούμε νά κολλάμε σέ συμπτώματα, ένδείξεις καί κλινικά εύρήματα.
*’ Η τρίτη ιδέα είναι ότι πρέπει νά θεωρούμε τά φάρμακα σάν ούσίες, πού άποκαθιστούν τήν άρμονία καί όχι σάν θανατηφόρα όπλα μέ τά όποια μπορούμε νά σκοτώσουμε τούς βάκιλους καί τούς κόκκους, πού σίγουρα ή φύση τούς έχει τοποθετήσει στόν κόσμο γιά κάποιο καλύτερο σκοπό άπό τό νά τούς καταστρέφει ό άνθρωπος μέ τήν έφευρετικότητά του.
* Τέλος, ή τέταρτη νοητική εικόνα τοΰ Hahnemann είναι ότι θά πρέπει νά καταλάβουμε πώς ό οργανισμός έχει τή δική του άμυνα ένάντια στά διάφορα θανατηφόρα όπλα όπως τά βαριά φάρμακα, καί ότι ή Ζωτική Δύναμη τοΰ άσθενή μπορεί συχνά νά άντέξει μιά λοίμωξη χρησιμοποιώντας τούς δικούς της μηχανισμούς, όπως τόν πυρετό, πού άν τόν άφήσουμε νά έκδηλωθεί χωρίς νά έπέμβουμε, θά έξαλείψει τήν λοίμωξη.
Αυτό το απόσπασμα συγκεντρώνει με μαεστρία τα καλύτερα σημεία της επικοινωνιακής προσέγγισης των ομοιοπαθητικών. Αγάπη και λουλούδια! Αοριστολογίες ανατολίτικων θρησκειών, yin yang και Ζωτική Δύναμη. Οι πιο έξυπνοι στον χώρο δεν λένε τους εαυτούς τους “ομοιοπαθητικούς” πια αλλά “ολιστικούς γιατρούς” ώστε να ξεφύγουν από την απάτη των ομοιοπαθητικών σκευασμάτων (που δεν περιέχουν ουσιαστικά τίποτα δραστικό). Είναι ευχάριστες αοριστολογίες σαν τα μηνύματα στα Κινέζικα μπισκοτάκια (fortune cookies). Η αρρώστια είναι δυσαρμονία, όχι στον πόλεμο, αγκαλιές και φιλιά. Group hug everyone!