Η συζήτηση για το debate των πολιτικών αρχηγών έφερε στο προσκήνιο ένα σοβαρό ερώτημα: είναι ακόμα χρήσιμη επικοινωνιακά η τηλεόραση; Ο Αντώνης Σαμαράς σε αυτές τις εκλογές άλλωστε έχει κάνει σωρεία εμφανίσεων και στην τηλεόραση και σε βίντεο στο διαδίκτυο, ειδικά από το Facebook.
Tα social media δημιουργούν μια εσωστρέφεια η οποία μπορεί να γίνει επικοινωνιακά επικίνδυνη. “Α, εγώ τους τα’πα στο Facebook!” ανακοινώνει κάποιος νομίζοντας ότι στο υποσύνολο των Ελλήνων με υπολογιστή και το υποσύνολο αυτών με Facebook, οι ελάχιστοι που τον έχουν φίλο και προσέχουν καν τι γράφει έχουν τόση σημασία.
Ακόμα πιο επικίνδυνο το γεγονός ότι πολλοί κοιτάνε εργαλεία ανάλυσης που βασίζονται κυρίως στο Twitter. Το οποίο στην Ελλάδα ειδικά είναι ακόμα λιγότερο χαρακτηριστικό δείγμα του πληθυσμού. Αν βάλετε δε ότι δεν έχουν καν νοημοσύνη, δηλαδή ανάλυση νοήματος σχεδόν όλα (φωτεινή εξαίρεση το Aino της Qualia) ούτε καν γνωρίζουν…ελληνικά για να αναγνωρίσουν όπως το Aino τι ειπώθηκε σε τηλεόραση και ραδιόφωνο, έχουμε μια ιδιαίτερα στρεβλή εικόνα. Δείτε εδώ πως το κόμμα…πειρατών είναι αντιπολίτευση:
Κι όμως, τα καχέκτυπα του…Ομπάμα, νομίζουν ότι στην Ελλάδα του 2012 είμαστε έτοιμοι να πάμε πλήρως online. Ούτε τα επιτελεία τους, ούτε η γλώσσα τους είναι έτοιμη όμως. Γιατί τα social media είναι προσωπικά, σκληρά σε επίπεδο ειλικρίνειας και λειτουργούν μακροπρόθεσμα. Όσα κόμματα μπορούν να ζήσουν με τέτοιες συνθήκες (η Δράση του Στέφανου Μάνου φωτεινή εξαίρεση και αυτό που φαίνεται στον πίνακα αποτέλεσμα μακρόχρονης και επιμελούς εργασίας) μπορούν να “παίξουν” στα social media. Χωρίς πληρωμένους αυλικούς και λογαριασμούς…αυγά.
Η τηλεόραση δεν έχει φάει τα ψωμιά της. Ούτε κατά διάνοια. Απλά στην Ελλάδα η διαπλεκόμενη τηλεόραση δεν είναι σίγουρη πως να προχωρήσει και οι διαπλεκόμενοι πολιτικοί δεν είναι σίγουροι που…πληρώνουν! Και με τους πανίβλακες που πουλάνε διαφήμιση στο διαδίκτυο σαν να είναι old media δεν πάμε καλύτερα.