Το σλόγκαν ήταν πολύ συγκεκριμένο. “Τέλος η ανησυχία για την βρωμιά που δεν φαίνεται!” Δηλαδή, το απορρυπαντικό αντίστοιχο της πυρηνικής απειλής. Δεν την βλέπετε την βρωμιά αλλά πρέπει να ανησυχείτε. Αν δεν είχατε φοβία ότι τα ρούχα σας έχουν κρυμμένη βρωμιά, κάτι σαν την τρομοκρατία, τώρα πρέπει να μην κοιμάστε ήσυχοι τα βράδια.
Δεν είναι τυχαίο ότι ήταν στο μετρό. Όπου ο ελεγκτής με άνεση προτείνει στον επιβάτη που πιάνει χωρίς εισητήριο “να τα βρούνε”. “Επειδή βλέπω ότι δεν είσαι κακός άνθρωπος, αν θέλεις πλήρωσέ με το μισό πρόστιμο και σε αφήνω” λέει με χαμόγελο. Το ψάρι από το κεφάλι βρωμάει βέβαια. Έχω ακούσει ιστορίες για meeting στο Αττικό Μετρό όπου πριν καν γίνει η πρώτη χειραψία ο υπεύθυνος λέει “2%”. 2% μίζα σε ότι συζητηθεί.
Και καλά το καταλάβαμε το πρόβλημα της διαφθοράς. Χωρίς όμως να κάνουμε όλοι φασαρία όταν μας τυχαίνει δεν θα βελτιωθεί ποτέ η κατάσταση.
