Τα σημαντικά γεγονότα στη ζωή είναι σαν το μπαλάκι του τένις που κάνει γκελ και αν είσαι μέτριος παίχτης δεν γνωρίζεις πού ακριβώς θα προσγειωθεί.
Ακόμα κι αν μπορούσες να προβλέψεις με ακρίβεια το σημείο της τελικής προσγείωσης, θα ήταν σχεδόν αδύνατο να προβλέψεις την ακανόνιστη πορεία του καθώς αναπηδά και χτυπά τυχαίες επιφάνειες μέχρι να σταματήσει να κινείται.
Ο θάνατος του πατέρα μου ήταν ένα τέτοιο γεγονός.
Τσουνάμι σήκωσε στη ζωή μου, κι εκεί που έλεγα ότι είμαι καλή παίχτρια και μπορώ να προβλέψω την προσγείωση, αρχίζω ν’αμφιβάλλω. Όλο κυνηγώ το μπαλάκι και δεν το φτάνω. Ναι, κανονικά, θα έπρεπε να μείνω εκεί που είμαι και να το παρακολουθώ μέχρι να κατασταλάξει. Αντί αυτού τρέχω και δεν φτάνω.
Μετωπική με τον θάνατο είναι το reboot που χρειάζεται το hardware της ζωής σου, για να ξεκολλήσει από επίμονους κι αθέατος ιούς. Εμμονές, παλιές επιθυμίες, πάθη, όλα ξαναπαίζουν από την αρχή όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με το reset-reboot κουμπάκι του θανάτου.
Θα μου πεις, εκτός κι αν είσαι εσύ αυτός που πέθανε. Τότε τι ακριβώς παίρνεις από την αρχή; Αφού το hardware σου παύει να υφίσταται.
Υπάρχει και το software, αυτός που είσαι πέραν του σκληρού κελύφους που σε περιβάλλει. Θρησκείες προσπάθησαν να το βαφτίσουν διάφορα ονόματα, αλλά η ουσία είναι μία. Δεν είσαι μόνο hardware. Το software που είσαι εσύ μπορεί να μεταφερθεί επιτυχώς σε άλλο hardware, να αναβαθμιστεί ή να υποβαθμιστεί, ανάλογα με το τι πλήρωσες τον piper όσο ζούσες.
Ένα πρώιμο μάθημα ζωής και θανάτου λοιπόν εξέλαβα από τον πατέρα μου. Το τελευταίο και πιο σημαντικό.
Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τον θάνατο, τι σκέφτεσαι, τι νιώθεις;
Πέρα από την εύλογη οδύνη από την απώλεια του αγαπημένου προσώπου, βρίσκεις παρηγοριά στο software που ήταν και είναι πάντα εν ζωή;
Έχειs μάθει να διακρίνεις το software, το δικό σου και των άλλων, σε οποιοδήποτε hardware κι αν είναι κλεισμένο;
Ναι, ένα ωραίο hardware πάντα δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι κλείνει κι ένα super software. Αλλά όλοι ξέρουμε εκ πείρας ότι δεν είναι πάντα έτσι. Δεν υπάρχει καμιά εγγύηση για λογική σύνδεση μεταξύ των δυο. Μπορεί να συναντήσεις ένα θαυμάσιο software στο χειρότερο και κατώτερο ποιοτικά hardware. Και το αντίστροφο.
Σημασία έχει να θυμάσαι ότι τα δυο δεν ταυτίζονται.
Ναι, ξέρω. Παραμένουν άλλα ερωτήματα. Όπως: τι γίνεται σ’αυτό το software όταν το hardware αποσυντίθεται; Μήπως πεθαίνει κι αυτό; Και ποιος/τι θα το μεταφέρει σε ένα νέο hardware, και πώς;
Αυτά είναι ερωτήματα που ισοδυναμούν με τις ενδιάμεσες ακανόνιστες πτώσεις και ανόδους στην πορεία της μπάλας του τένις, μέχρι να προσγειωθεί κάπου με ασφάλεια. Δεν μπορούν να προδιαγραφούν. Ακόμα κι από τον δεινότερο παίχτη.
