Να διαχωρίσουμε πρώτα από όλα μεταξύ “ορειβασίας” και “πεζοπορίας”. Ή ακόμα καλύτερα να δώσω το στίγμα μου. Είμαι φυσιολάτρης καλοπερασάκιας που απολαμβάνει στιγμές με παρέα έξω. Ζούμε σε μια σπάνια χώρα όπου πας σχεδόν όπου θες, αράζεις όπως θες και μπορείς να δεις απίθανα πράγματα που αλλού θα τα χρέωναν με εισιτήριο. Οπότε το θέμα είναι μόνο πως θα ξεαγχωθείτε και να μην κάνετε τα εξής λάθη:
- Το πολύ μικρό σακίδιο. “Έλα μωρέ, χωράνε!” σου λέει καθώς ξεκινάει με δερμάτινο σακιδιάκι το οποίο χθες είχε για έξοδο σε καφετέρια. Έτοιμο να σκιστεί το καημένο στην σινιέ του ούγια καθώς έχει στουμπώσει ένα μπουκαλάκι νερό σε τσέπη που ήταν διακοσμητική. Είκοσι λεπτά αργότερα έχει κρεμάσει μπουφάν και μπλούζα απέξω σαν να είναι τσαμπί και το λουράκι σπάει.
- Το νερό στο χέρι. Συνάρτηση με το πολύ μικρό σακίδιο. “Έλα μωρέ, θα το πάρω στο χέρι!”. Αλλά μετά από μισή ώρα σε έχει διαλύσει αυτό το κωλομπούκαλο και μετά από δυο ώρες χαίρεσαι που σου έφυγε εκεί που γλίστρησες. Α, και μετά από τρεις ώρες δέχεσαι να κάνεις σεξ με ένα άγνωστο βοσκό με αντάλλαγμα δυο γουλιές από την γούρνα για τα κατσίκια του.
- Το πολύ χοντρό μπουφάν. Βουνό, ίσον Έβερεστ. Άρα θα πάρω το πιο χοντρό μπουφάν μου! Κάπως έτσι πάει ο συλλογισμός νομίζω στους αρχάριους. Βουνό όμως είναι και “δεν θέλω να ιδρώσω πολύ χωρίς λόγο”. Οπότε ντυνόμαστε σε στρώσεις. Από μέσα το πιο λεπτό ρούχο που δεν ντρέπεστε να δούνε οι σκίουροι. Αθλητικό σουτιέν, μακώ, φανελίτσα. Μετά κάτι λίγο πιο χοντρό, μακρυμάνικη ίσως. Μετά κολεγιακό. Μετά αντιανεμικό. Ίσως σας χρειαστούν όλοι οι συνδυασμοί, πάντως θα έχετε επιλογές.
- Ο μοδάτος. Έχει δει ταινίες. Έρχεται με τζιν (ότι χειρότερο) και σινιέ πουκάμισα. Η άλλη “πρέπει οπωσδήποτε” να έχει τα κοσμήματα ή τις χάντρες στο πόδι ή το κάπως περίεργο δερμάτινο ριχτάρι που τις θυμίζει μια σκηνή από το Ποκαχόντας και θέλει να πάρει σέλφι το βράδυ έτσι στην φωτιά.
- Η Κα “μόλις πήγα στο Arpamayo και το σήκωσα ολόκληρο“. Το έβαλε στο filofax και το έκανε. Έσκασε πεντακόσια ευρώ και πήρε τα πάντα ολοκαίνουργια. Οι μπότες που δεν τις κάνουν τελικά και την χτυπάνε, τα ακριβά gore tex που έσκισε στον πρώτο θάμνο καθώς βγαίναμε από το χωριό, κάτι γκαζάκια φτιαγμένα για τα πέντε χιλιάδες μέτρα υψόμετρο ή για όταν ξεμείνεις στον Άρη.
- Όχι βαμβακερές κάλτσες! Όταν περπατάς, το πόδι σου ιδρώνει. Πολύ. Η βαμβακερή κάλτσα μουσκεύει και δεν μπορεί να στεγνώσει. Οπότε σε χτυπάει το παπούτσι. Βάλε συνθετική κάλτσα. Ακόμα καλύτερα δυο κάλτσες, μειώνεις την πιθανότητα προβλήματος, αυξάνεις την άνεση. Χωρίς πόδια στο βουνό είσαι άχρηστος, να τα προσέχεις. Αν δεν έχεις ορειβατικά μποτάκια, μην βάλεις την μπότα Κολωνακίου. Καλύτερα αθλητικά παπούτσια.
- Τα τσουμπερφλέκια. Είναι τεχνικός όρος για τα πράγματα που δεν χρειάζεσαι πραγματικά αλλά αν τα βάλεις όλα μαζί είναι πέντε κιλά τελικά. Άλλοι τα λένε πιο επιστημονικά “σκατολοϊδια”. Παίρνεις πχ δεύτερο φορτιστή, έναν σουγιά τεράστιο, εκείνο το ηλεκτρονικό που διώχνει τα κουνούπια που βασικά δεν δουλεύει αλλά σου το είχε πάρει η θεία πριν χρόνια και πάντα ήθελες να πας σε βουνό να το δοκιμάσεις… Ε, μην τα πάρεις! Το βάρος είναι ο εχθρός μας και θα σου σπάσουν την ψυχολογία.
- Τα ψευτο-ορειβατικά τσουμπερφλέκια. Ναι, έχω περπατήσει με άνθρωπο που είχε Machete. Αυτά τα τεράστια που κόβουν δρόμο στη ζούγκλα. Το είχε αγοράσει στο Μοναστηράκι κάποτε, σκέφτηκε “ε, ευκαιρία να το δοκιμάσω”. Δυο μέρες το έβριζε μετά. Συνήθως ο ψευτο ορειβατικός εξοπλισμός είναι πράγματα που μοιάζουν χρήσιμα αρχικά αλλά είναι βαριά, άβολα, παίρνουν χώρο και τελικά δεν προσθέτουν στην απόλαυση. Κάτι καρεκλάκια, αιώρες, διώχτες φιδιών, κασόνια πρώτων βοηθειών…γενικά πράγματα που παίρνουν αγχωμένοι άνθρωποι πριν πάνε κάπου.
- Το φονικό περίπτερο. Η χειρότερη στιγμή για οποιονδήποτε που δεν έχει εμπειρία από περπάτημα σε βουνό, είναι το τελευταίο περίπτερο πριν φύγουμε από τον πολιτισμό. Εκεί ξεσπαθώνει. Γεμίζει τσέπες με κρουασάν σοκολάτα, παρακαλάει να πάρει όλο το κουτί με τις ασπιρίνες από τον περιπτερά μην και τον πειράξει το υψόμετρο, παίρνει τρεις κόκα κόλες σε γυάλινο μπουκάλι γιατί δεν είχε άλλα κουτάκια.
- Η ψύχωση με το κινητό. Νομίζει ότι με το iPhone του θα τα κάνει όλα. Έχει πάρει τρεις μπαταρίες και έχει φορτώσει ειδικά προγράμματα. Την κρίσιμη στιγμή τα κακαρώνει ή δεν έχει σήμα ή ανακαλύπτει ότι το πρόγραμμα δεν δουλεύει όπως νόμιζε ή ότι τελικά δεν είχε κατεβάσει τον σωστό χάρτη.
- Κακή διαχείριση νερού. Ο ένας λέει “έλα μωρέ! Δεν χρειάζομαι και τόσο πολύ νερό!” και φεύγει με ένα μισόλιτρο. Ο άλλος λέει “πάντα διψάω πολύ” και έχει πάρει πέντε μπουκάλια και την νταμιτζάνα που βρήκε στον κήπο μαζί του. Και οι δυο τελικά μπορεί να διαλύσουν την βόλτα με τις βλακείες τους. Ναι, θα διψάσουμε λίγο, δεν θα τρελαθούμε. Όχι, δεν θα πάμε σαν τους χαζούς να διψάμε συνέχεια και να μην περνάμε καλά ή να λιποθυμήσουμε.
- Κάνω δίαιτα! Κάνε ότι θες, απλά όχι τώρα. Για να ανεβείς χίλια μέτρα υψόμετρο θα περπατάς πολλές ώρες. Κανείς δεν περπατάει τόσο καθημερινά, οπότε το σώμα σου θα ζοριστεί, όσο χαλαρά κι αν πηγαίνουμε είναι σαν να ανεβείς την πολυκατοικία σου από τα σκαλιά πεντακόσιες φορές. Άσε την δίαιτα και τα διατροφικά βίτσια για άλλη μέρα, σήμερα θα φας ότι βρούμε και μπορούμε.
Δυστυχώς όλα τα παραπάνω τα έχω δει πολλές φορές σε πολλές παρέες. Μερικά τα έχω κάνει ή τα κάνω ακόμα κι εγώ τώρα όταν ξεχνιέμαι. Ευτυχώς η κατάσταση βελτιώνεται. Πας στο Lidl και έχει εξαιρετικό εξοπλισμό σε πολύ καλές τιμές. Ο κόσμος τρέχει στα βουνά, η Ελλάδα γίνεται πιο ενεργή και όλοι μαζί μαθαίνουμε.