Ποιος είναι ο φασίστας; Αυτός που κρίνει τον άλλον από τα πιστεύω του; Τα μαύρα ρούχα και το ξυρισμένο κεφάλι του; Το χρώμα του; Τη φυλή του;
Ποιος είναι ο εθνικιστής; Αυτός που έχει τη σημαία στο μπαλκόνι του σπιτιού του; Αυτός που ανατριχιάζει με τον Εθνικό Ύμνο;
Ο κομμουνιστής δεν ανατριχιάζει; Δεν αγαπά τη σημαία του; Ο σοσιαλιστής; Όλοι το ίδιο αίμα δεν έχουμε; Χύθηκε πουθενά μαύρο; Μπλε; Πράσινο; Ποιος χάρηκε γι αυτό που έγινε σήμερα;
Ποιος ανέχεται να υπάρχει υπόνοια προβοκάτσιας σε ένα τέτοιο στυγερό έγκλημα; Ποιος δεν σκέφτεται πως θα μπορούσε να είναι το δικό του παιδί; Ποιος ανέχεται τον Δένδια να μιλάει για ξεκαθάρισμα λογαριασμών; Ακόμα και στους μπράβους της νύχτας υπάρχουν άγραφοι κανόνες τιμής. Μονάχα στην πολιτική δεν υπάρχουν.
Ποιος άκουσε τον Σκουρλέτη και δεν τον παρομοίασε με την αγράμματη κακιά ανακατώστρα Κατινα στα Ανω Σούργελα…;
Ούτε που θέλω να σκεφτώ τι έχει να πει ο Άδωνις. Πόσο πωρωμένος άνθρωπος πρέπει να είσαι και πόσο επικίνδυνος πολιτικός, όταν αντί να τρομάξεις από το χάος, να σκύψεις το κεφάλι, να ντραπείς, ομιλείς με αποστασιοποίηση για νεκρά νέα παιδιά, μόνο και μόνο επειδή ήταν Χρυσαυγίτες. Τότε να τους σκοτώσουμε όλους! Θα σας ήταν ως λύση αυτό βολικό; Να καθαρίσει ο τόπος;
Φασισμός στους φασίστες, μόνο που δεν ξέρουμε τελικά ποιοι είναι ποιοι. Ξέρουμε μόνο πως η Δημοκρατία ψόφησε μια νύχτα, που σκοτώθηκε άλλο ένα παιδί.
Ίδια περίπου εποχή κι είχε μείνει απομεινάρι να φλέγεται το Χριστουγεννιάτικο δέντρο στο Σύνταγμα!
Μην ανακυκλώνετε τις φωτογραφίες των παιδιών. Σεβαστείτε αυτά, τις οικογένειες τους, τις προσωπικές τους στιγμές. Δεν ήταν διάσημοι, δεν ήθελαν να πεθάνουν, δεν ήθελαν να γίνουν κατά λάθος ήρωες. Δεν είναι ήρωες. ΕΙΝΑΙ Θ Υ Μ Α Τ Α! Ας τα σεβαστούμε σαν ήρωες, γιατί κάποιοι πια δεν υπολογίζουν τις ζωές μας και δεν μπορώ να δικαιολογήσω καμία ιδεολογία πίσω από αυτό.
Μην ανεβάζετε τα πρόσωπα τους σε στάτους, που αύριο θα έχουν πάλι τις δικές σας συνταγές, την έκλειψη που έρχεται , τα σαχλά ανεκδοτάκια και τα λουλούδια στα μπαλκόνια μας…
Μιας ημέρας σιγή από όλους γίνεται; Έτσι ως φόρος τιμής στα νιάτα που πήγαν χαμένα γιατί κάποιοι μαζί με την ιστορία δίδασκαν και το μίσος από γενιά σε γενιά (και δεν ήταν καν μορφωμένοι. Κάτι παρακατιανοί νεόπλουτοι πολιτικοί και κάποιοι καλοβολεμένοι, κάφροι δημοσιογράφοι ήταν).
Μιας ημέρας σιγή από όλους αυτούς γίνεται;
ΥΓ: Επι του πιεστηρίου-ακόμα και το facebook σεβάστηκε και είχε γρήγορα αντανακλαστικά:
https://www.facebook.com/profile.php?id=100005151044084 Λυπούμαστε, η σελίδα αυτή δεν είναι διαθέσιμη.
Μπορεί να μην λειτουργεί ο σύνδεσμος που ακολουθήσατε ή να έχει αφαιρεθεί η σελίδα.
Η σελίδα του Μανου Καπελώνη δεν είναι διαθέσιμη… είναι οριστικά νεκρός!
Χαμογελαστή, χαμογελαστή σας υποδέχεται η κυρία Νικολούλη.
Η νύχτα προμηνύεται μακριά και ενδιαφέρουσα… ως το πρωί θα έχει βρει τους δολοφόνους…
Καλή σας τηλεθέαση!
