Πέμπτη 17 Μαρτίου και στον ουράνιο χάρτη διακρίνουμε την έμφαση στο στοιχείο του νερού, καθώς στα ζώδια του Καρκίνου και των Ιχθύων, κινούνται η Σελήνη, η Αφροδίτη, ο Ποσειδώνας, ο Ήλιος και ο Ερμής, μαζί με δύο βασικούς αστεροειδείς, την Δήμητρα και τον Χείρωνα και τον Ν. Δεσμό της Σελήνης.
Η Σελήνη, βασικό σύμβολο του ψυχισμού, βρίσκεται στο ζώδιό της τον Καρκίνο κι από εκεί ενεργοποιεί τους υπόλοιπους πλανήτες στους Ιχθείς.
Κυματισμοί συγκινήσεων βγαίνουν στην επιφάνεια, μας οδηγούν σε νοσταλγία και τρυφερές αναμνήσεις. Το χθες, φέρνει μαζί του μνήμες που άλλοτε μας ταξιδεύουν, άλλοτε μας πονούν, προκαλώντας σύγχυση παροδικά, ή έμπνευση.
Τι αγαπήσαμε;
Τι ονειρευτήκαμε;
Ποιους καρπούς δρέψαμε ή δεν προλάβαμε να χαρούμε;
Πότε πονέσαμε ή κάναμε άλλους να υποφέρουν;
Ο Ήλιος βρίσκεται στην έξαρση της Αφροδίτης σήμερα και φέρνει στο φως την συμπόνια, την κατανόηση, την αυτοθυσία και αυταπάρνηση.
Με ανιδιοτελή προσφορά, μπορούμε να ξεπεράσουμε την μιζέρια, την μεμψιμοιρία, την πικρία, την χαμηλή εκτίμηση για μας ως υπόσταση και για την ίδια τη ζωή.
Να ενδιαφερθούμε για εκείνους που είναι ευάλωτοι, αδύναμοι, ασθενείς και προδομένοι, άστεγοι, ξεριζωμένοι, μακριά από την ασφάλεια, την εστία τους, την ζεστασιά.
Να σκύψουμε πάνω στον ανθρώπινο πόνο, δίχως προσωπική απολαβή, παρά μόνο με γνώμονα τη χαρά να προσφέρουμε με ψυχή και καρδιά σε εκείνον ή εκείνους που έχουν κάτι λιγότερο από εμάς: την ελπίδα…
Να παραμείνουμε δοτικοί, γενναιόδωροι, αληθινοί, πέρα από τα προβλήματα και τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Σίγουρα έχουμε ελλείψεις κι έχουμε υποστεί απώλειες, αλλά ας θυμηθούμε την σοφή αλληγορία «Παραπονιόμουν ότι δεν έχω παπούτσια, έως ότου συνάντησα κάποιον που δεν είχε πόδια…»
Κι ίσως έτσι, με διάκριση, με σωστό και μεθοδικό βηματισμό, ανακαλύψουμε την έννοια της προσφοράς και της υπηρεσίας προς την ίδια μας την υπόσταση, αφού ο σχηματισμός ευνοείται από τον Δία και τον Β. Δεσμό στην Παρθένο, όπου το νερό -συναίσθημα, γειώνεται και το όραμα, το όνειρο, η ελπίδα, παύουν να είναι ουτοπία … και παίρνουν μορφή και γίνονται έργο ζωής…
