Παρασκευή και 13, μία μέρα που φέρνει συνειρμούς δεισιδαιμονίας ή και χιούμορ, σήμερα.
Αναζητώντας μία ξεχωριστή πινελιά για την ημέρα που έχει περιγραφεί σε πολλές παραδόσεις, ανακάλυψα πως ο Άρης από το ζώδιο των Ιχθύων, βρίσκεται σε αντίθεση με έναν λιγότερο γνωστό αστεροειδή, από την ομάδα των Κενταύρων, τον Έλατο.
Στο βιβλίο μου «Η αστρολογία στο βουνό των Κενταύρων», αναφέρω πως ανακαλύφθηκε στις 29 Οκτωβρίου 1999, από το παρατηρητήριο CatalinaSkySurvey, στη περιοχή Tucson, στην Αριζόνα. Έχει περίοδο περιστροφής 45 ετών και 252 ημερών.
Σύμφωνα με την Μυθολογία μας, ο Κένταυρος Έλατος συνδέεται με δασώδεις περιοχές και έλατα. Ενδέχεται να ονομάστηκε έτσι, επειδή χρησιμοποιούσε ολόκληρα δέντρα ελάτου για να τα κάνει όπλα του.
Επρόκειτο για ένα πολύ δυνατό Κένταυρο, γνωστό από την μάχη με τον Ηρακλή, στην σπηλιά του Φόλου.
Πήρε μέρος εναντίον των φιλοξενουμένων του Φόλου και σκοτώθηκε από δηλητηριασμένο βέλος του Ηρακλή. Το βέλος αυτό, τον τρύπησε στον βραχίονα, ενώ εξοστρακίστηκε και χτύπησε στο γόνατο τον Χείρωνα. Ο Χείρωνας πληγώθηκε από αυτό το βέλος και υπέφερε σε τέτοιο βαθμό, που προτίμησε να δώσει την Αθανασία και να πεθάνει, προκειμένου να γλιτώσει από τον πόνο.
Βλέπουμε φυσικά πως ο Δάσκαλος και θεραπευτής, κάποιες φορές δεν μπορεί να θεραπεύσει τον εαυτό του.
Για την σύνδεση του Έλατου με τον Άρη, αστρολογικά, έχουμε πάλι την δύναμη σε αντίθεση με το αιχμηρό βέλος.
Καθώς ο Έλατος συνδέεται με την δύναμη του λόγου, η αντίθεση προς τον Άρη μας προειδοποιεί να προσέχουμε τον λόγο, γραπτό ή προφορικό. Ενδέχεται να είναι αιχμηρός, καυστικός και δεικτικός.
Επιθετική λεκτική συμπεριφορά, ενδέχεται να μας φέρει σε δύσκολη θέση και να μας πληγώσει.
Η ασάφεια θα προκαλέσει παρεξηγήσεις, αλλά και μία φλυαρία δίχως νόημα.
Ας αποφύγουμε εκείνους που διαχειρίζονται επιδέξια την προφορική ή γραπτή έκφραση, προκειμένου να μας παρασύρουν σε ομιχλώδεις καταστάσεις και να μας παραπλανήσουν, να μας περάσουν ενοχικές ιδέες και να μας χειραγωγήσουν.
Χρειάζεται να είμαστε συνετοί στην κρίση μας, με ακρίβεια και συνέπεια στον λόγο μας, δίχως εγωκεντρικά κίνητρα, δίχως την ανάγκη της επικράτησης του “Εγώ” με κάθε θυσία.