Πέμπτη 18 Ιουνίου κι ας εστιάσουμε την προσοχή μας στο βουνό των Κενταύρων.
Ένα αγαπημένο μου θέμα, βαθύ και ισχυρό, μας παρακινεί να σκύψουμε στα σκοτεινά σημεία του ψυχισμού και να ανακαλύψουμε υποσυνείδητες καταγραφές που μας προβληματίζουν, καθώς φανερώνουν πως ελλοχεύουν συναισθηματικά τραύματα.
Σε αναιρετική και ευαίσθητη μοίρα ο Κένταυρος Πήλιον στο τέλος του Κριού, το ίδιο η Υλονόμη στο τέλος του Τοξότη, αλλά σε τρίγωνο μεταξύ τους.
Μία σύνδεση διαρκείας αρκετών ημερών, αφού τα σώματα αυτά κινούνται πολύ αργά σκάβοντας για να ανακαλύψουμε τις ουλές που άφησε ο χρόνος.
Ο αστεροειδής Πήλιον έχει την τάση να προσφέρει ένα έδαφος για να συνδεθεί το ιδανικό με το πραγματικό, το ιδεατό με το ρεαλιστικό, το εσωτερικό με το εξωτερικό. Είναι το δύσκολο μονοπάτι της ζωής, με τις ανηφοριές και τις απότομες στροφές, τα σκοτεινά δάση και τους κινδύνους.
Στο μονοπάτι αυτό κρύβονται τα όντα που δεν έχουν σύνδεση με το πνευματικό πεδίο και λειτουργούν με το ενστικτώδες, οι Κένταυροι. Στην τελευταία μοίρα του Κριού, φαίνεται η εξασθένηση από την προσπάθεια, τις διαρκείς μάχες, την απειλή, τον φόβο, την μόνιμη εγρήγορση, την αντίσταση προκειμένου να μην μας χειραγωγήσουν, αλλά και τα πιθανά λάθη ενθουσιασμού, χαράς, πρωτοβουλιών που πήραμε παρορμητικά και αυθόρμητα.
Η Υλονόμη, μία ευαίσθητη και τρυφερή παρουσία των Κενταύρων, αντιπροσωπεύει το τραύμα της απώλειας της Αγάπης και την δυσκολία να αντέξει η ψυχή μετά τον χωρισμό.
Η Υλονόμη είναι στον Γαλαξιακό Κέντρο. Η ενέργεια που εισπράττουμε ανοίγει πρώτα το υποσυνείδητό μας. Αυτό με τη σειρά του, απελευθερώνει τα αισθηματικά μας τραύματα και τα βιώματα που έχουν συσσωρευτεί. Μας ταράζει, με σκοπό να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε τα μπλοκαρισμένα κέντρα μας και να καθαρίσει κάθε σκοτεινό σημείο. Κατά ένα φιλοσοφικό τρόπο, απελευθερώνει κάθε τσάκρα. Το παρομοιάζουμε με ένα δορυφορικό πιάτο, που μας στέλνει τις πνευματικές πληροφορίες. Θα το παραλληλίζαμε με την εσωτερική μας φωνή, ή τη φωνή ενός «θείου οδηγού». Ξεκαθαρίζουμε μέσω αυτού, κάθε σύγχυση και ό,τι μας ταλαιπωρεί.
Πώς μπορεί να υπάρξει η βοήθεια, λόγω τριγώνου, στην δυσχέρεια που αναφέρεται από την θέση και την σημειολογία των αστεροειδών;
Προφανώς την λύση δίνει το φως της γνώσης, ένα μονοπάτι αυτογνωσίας, μία άσκηση προσωπική, για να εξισορροπήσουμε τα ενεργειακά μας κέντρα που υπολειτουργούν. Το Κέντρο της καρδιάς (τα συναισθήματα και η έκφρασή τους) και το Ηλιακό Πλέγμα ( η αποθήκη της δύναμής μας), συνδέονται με τους δύο Κενταύρους. Εκεί κρύβονται προβλήματα και αδυναμίες.
Όταν αιμορραγεί το τραύμα, έχουμε δυσκολία ένταξης στον κοινωνικό ιστό, είμαστε ευάλωτοι στις επιθέσεις και στην χειραγώγηση, οδηγούμαστε σε άσκοπες θυσίες. Η ανάγκη για αποδοχή μας ωθεί λόγω έλλειψης αυτό-αξίας, σε υπερβολική προσφορά και γενναιοδωρία, αλλά και αφελείς επιλογές.
Η θεραπεία έρχεται από τη στιγμή που απομακρύνουμε τον φόβο για τις κακοτοπιές και τα απρόβλεπτα της ζωής, θέτοντας όρια στην γενναιοδωρία, προσδιορίζοντας την αγάπη με αυτό-αποδοχή, με σεβασμό προς την υπόστασή μας και καθαρίζοντας πλέον (έστω και βιώνοντας ένα συμβολικό πένθος), όλα τα απομεινάρια της απώλειας.
Η αρμονία μπορεί να επανέλθει, η γλυκύτητα και η ζεστασιά, η αυτοπεποίθηση και η εσωτερική ενδυνάμωση, μπορούν ξανά να κάνουν την ζωή όμορφη…
Ας μην ξεχνάμε, πως ο Κρόνος με την επιστροφή του στο τέλος του Σκορπιού,υπογραμμίζει ακριβώς το ίδιο, για το κοντινό παρελθόν.
Οι Κένταυροι όμως διατηρούν μνήμες κυτταρικές και μνήμες από τα πρώτα παιδικά μας χρόνια…
Η προσπάθεια αξίζει τον κόπο, ας αφουγκραστούμε τα «σημεία των καιρών»…
