Δευτέρα 6 Ιουνίου και η εβδομάδα μας ξεκινά, στον απόηχο της Νέας Σελήνης στους Διδύμους, με μία αντίθεση που προσθέτει τον χρωματισμό της: την αντίθεση της Μαύρης Σελήνης προς τον αστεροειδή Κίρκη.
Η Μαύρη Σελήνη αντιπροσωπεύει την σκοτεινή και αθέατη πλευρά της ψυχής – Σελήνης. Εκεί κρύβονται τα πάθη και οι αδυναμίες μας, οι φόβοι και οι αγωνίες μας. Δύσκολα τιθασεύεται και κατανοείται. Ωστόσο, συχνά μας δίνει σημάδια για να αναγνωρίσουμε πως υπάρχει ένα σημείο στο οποίο βαλτώνουμε.
Η Κίρκη – όπως γνωρίζουμε από την αρχαιότητα- ήταν κόρη του Ήλιου και της Ωκεανίδας Πέρσης. Κατοικούσε σε ένα μακρινό νησί και ήταν ιέρεια Ηλιακών και Σεληνιακών θεοτήτων. Συχνά αναφέρεται ως μάγισσα. Αλλά ήταν κάτι περισσότερο από αυτό. Κατείχε γνώσεις ιδιαίτερες γι’ αυτό και ήταν εκείνη που έδωσε πληροφορίες τον Οδυσσέα για την κάθοδό του στον Άδη, ώστε να ενημερωθεί για την επιστροφή του στην Ιθάκη.
Σηματοδοτεί την σανίδα σωτηρίας μετά από μία δύσκολη περιπέτεια, όπου μοιάζουν όλα χαμένα. Ωστόσο, είναι απαραίτητο να διαχειριστούμε με σύνεση την ευκαιρία που μας δίδεται.
Σαν αντίθεση, τα δύο σώματα, στον άξονα Ταύρου-Σκορπιού, μας πληροφορούν για μία σύγκρουση σε επίπεδο αισθήσεων και υλικών απολαύσεων. Μαγνητικά και τα δύο, έλκουν και απωθούν ταυτόχρονα μέσω των επιθυμιών.
Βαθιές συγκινήσεις, φόβοι, πάθη, πόθοι, ενδεχομένως εκδηλώνονται σήμερα, μέσα στο πλαίσιο της σύνθετης και ιδιαίτερης Νέας Σελήνης.
Διεκδικήσεις, ενίοτε δόλιες ή σκοτεινές χειριστικές καταστάσεις, φοβίζουν ή γοητεύουν και παρασύρουν στον στροβιλισμό των ενστίκτων.
Αν έχουμε καλλιεργήσει το ένστικτο και μπορούμε να ελέγχουμε τις παρορμήσεις μας, είναι πιο εύκολο να αντισταθούμε ή να χρησιμοποιήσουμε ως κινητήριο δύναμη κάθε πρόκληση.
Αν όμως έχουμε εμμονή να κυριαρχούμε στους άλλους για προσωπικά οφέλη, τότε ενδέχεται να μας παρασύρει η προσωρινή επικράτηση.
Παρ’ όλ’ αυτά, η «νίκη» δεν οδηγεί παρά σε μία προσωπική παγίδευση. Η επιφανειακή απόλαυση και κυριαρχία, μοιάζει με την συμπεριφορά των συντρόφων του Οδυσσέα, που φθάνοντας στο νησί της Κίρκης, μεταμορφώθηκαν σε χοίρους. Πρόκειται για τον «ναυαγό» που αφήνεται στις επιφανειακές απολαύσεις, αμελώντας τον τελικό του σκοπό.
Ο αποσυμβολισμός μας διδάσκει πως, διατηρώντας την αυτοκυριαρχία και την λογική εκτίμηση των καταστάσεων της ζωής, δεν θα υποκύψουμε ψυχή και σώμα στη γοητεία των επιφανειακών απολαύσεων.
Αντίθετα, θα πρέπει να είμαστε σε θέση να προχωρήσουμε στα άδυτα της ψυχής και να έχουμε περίεσκεψη, όταν μετά από δυσκολίες, υποθέσεις που ναυαγούν, απογοητεύσεις, βρεθεί ένα λιμάνι για να ανασυγκροτήσουμε τις δυνάμεις μας.
Εκεί, στο κρίσιμο σημείο αποφάσεων, πρέπει να παραμείνουμε εστιασμένοι στον στόχο, κι όχι στις λύσεις που μοιάζουν εύκολες, απλές ή εύπεπτες.