Άννα Μουσογιάννη
Την ένταση τη ρουφάει το μυαλό
Κατεβαίνει αργά στα μάτια
Γίνεται σπίθα
Έπειτα νερό και αφήνεται στη δίψα των χειλιών
Το νερό γίνεται ατμός
Αγκαλιάζει με πάθος την καρδιά
Ο ατμός γίνεται λάβα
Εξαπλώνεται στο κορμί
Η έκρηξη είναι αναπόφευκτη
