Παραμονή του Χειμερινού Ηλιοστασίου και ο Ήλιος διανύει την τελευταία μοίρα του Τοξότη. Μία ιδιαίτερη μοίρα, με φιλοσοφικές και μεταφυσικές προεκτάσεις.
Σε μία αλληγορία αναφέρεται πως η ζωδιακή αυτή μοίρα μοιάζει με έναν άνθρωπο που στέκεται μόνος σε μία σκοτεινή κοιλάδα και μία ακτίνα λαμπερού φωτός τον στεφανώνει.
Στην ερμηνεία θα λέγαμε πως όντως η μετάβαση οδηγεί από το σκοτάδι στο φως, αλλά όχι άμεσα. Γι αυτό και η αλληγορία αναφέρει την σκοτεινή κοιλάδα με μία μόνο ακτίνα φωτός.
Είμαστε σε αναμονή της πιο βαθιάς νύχτας του έτους, επομένως έχουμε ακόμη να διανύσουμε αρκετό δρόμο, προκειμένου να συναντήσουμε το λαμπερό και άπλετο φως.
Είμαστε όμως και στην χαραυγή μίας νέας εποχής. Κάπου χαράζει, αλλά η μέρα αργεί ακόμη..,
Αυτό θα μπορούσε να μας πληροφορήσει, πως έχουμε βυθιστεί στα προβλήματα και μας φαίνεται ότι η πορεία προς μία λύση είναι μακρινή. Υπάρχει όμως διέξοδος και θα πρέπει να την ανακαλύψουμε.
Ξεκινώντας από τα ταλέντα μας, τις ικανότητές μας που παραμένουν κρυμμένες ή παραγνωρισμένες, ας φέρουμε στο φως ό,τι έχει ξεχαστεί ή θαφτεί.
Κάποιες φορές, αυτό που έχει παραμείνει στο σκοτάδι, είναι μία εμπειρία, μία ανάμνηση, ένα στοιχείο που μας βοηθά να κάνουμε την νέα αρχή, με την εμπειρία της γνώσης που μας προσφέρει.
Η επικοινωνία με τις βαθύτερες ανάγκες μας, η αλλαγή οπτικής, η επικεντρωμένη εστίαση στον κυριότερο στόχο μας, είναι ουσιαστικά στοιχεία. Ας ανακαλύψουμε λύσεις ευρηματικές, αλλά κι ας μην σπαταλάμε πλέον τις δυνάμεις μας. Μία περίοδος σιγής ή ανασυγκρότησης ξεκινά άμεσα και θα οξύνουμε τις αισθήσεις, προκειμένου να ακολουθήσουμε την ακτίνα φωτός, ή αλλιώς την φωτεινότερη διαδρομή προς τον στόχο.