Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου και είμαστε στην Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστευσης.
Η μετανάστευση, ως απόφαση, είναι συνήθως δύσκολη. Οδηγεί τους ανθρώπους μακριά από τον τόπο τους. Οι λόγοι είναι ποικίλοι κι εξαρτώνται από τις συνθήκες που επικρατούν κατά τη δεδομένη στιγμή. Είναι άλλοτε καθαρά οικονομικοί και άλλοτε σκληρές συνθήκες ή απειλητικές, που τους αναγκάζουν να εγκαταλείπουν την πόλη (εσωτερική μετανάστευση) ή την πατρίδα τους.
Μετανάστευση συνέβαινε από τους αρχαίους χρόνους, και συμβαίνει ως σήμερα… Στην ουσία, πατρίδα μας ευρύτερη ο πλανήτης Γη, μπορεί να μας αγκαλιάσει όλους. Αλλά οι άνθρωποι χρειάζονται ποιοτικά αγαθά, την σύμπνοια, την κατανόηση, την ανεκτική συμπεριφορά, την γενναιοψυχία, για να συμπορεύονται ειρηνικά σε κάθε μήκος και πλάτος της γης.
Στην αστρολογική γλώσσα, ο οίκος της μετανάστευσης είναι ο 12ος. Ένας τομέας που δηλώνει την απομόνωση, την ταλαιπωρία και ένας είδος φυλακής. Φυσικοί του σημειοδότες είναι ο Δίας και ο Ποσειδώνας.
Ο Δίας προσφέρει την αφθονία, την πληθωρικότητα, τις ευκαιρίες. Οι μετανάστες προσδοκούν στην ευημερία, στην καλύτερη ζωή.
Ο Ποσειδώνας είναι ο πλέον ασαφής και δυσνόητος πλανήτης. Είναι ο πλανήτης της ασάφειας, της σύγχυσης, του ονείρου και της ουτοπίας. Οι μετανάστες ονειρεύονται ένα καλύτερο «μέλλον» αλλά όλα φαίνονται θολά στην αρχή, και κάποιες φορές, μακριά από την πραγματικότητα. Όταν απομυθοποιείται το όνειρο και απογοητεύει η προσδοκία στην προσγείωσή της, υπάρχει η αίσθηση της «φυλακής» στο όνειρο που επένδυσαν.
Κάποιες φορές όμως, εμείς οι ίδιοι αισθανόμαστε προδομένοι και φυλακισμένοι στα όνειρα και στις προσδοκίες μας. «Ξένοι» στον ίδιο μας τον τόπο, στην οικογένεια, στον εργασιακό χώρο…
Υπάρχει τρόπος απόδρασης;
Πιστεύω πως ναι…και είναι διπλός σαν το ζώδιο που αντιπροσωπεύει τον τομέα αυτό στην αστρολογία:
Η μία εκδοχή αφορά την ανάπτυξη, παρά τις αντιξοότητες, σε υλικό πεδίο, αναζητώντας τις δυνατότητες στις συνθήκες που επικρατούν.
Η δεύτερη εκδοχή αφορά την εσωτερική ανάπτυξη και δύναμη, όπου ανακαλύπτουμε το ταλέντο μας, την φλόγα της δημιουργίας και συνθέτουμε εξ αρχής το έργο μας. Είναι η φαντασία που εμπνέει (Ποσειδώνας) και η ανάπτυξη που ακολουθεί (Δίας)…
Σε κάθε δύσκολη στιγμή λοιπόν, που αισθανόμαστε εγκλωβισμένοι, «φυλακισμένοι» ή «εξόριστοι», ας αναζητήσουμε τις δύο εκδοχές, όχι μόνο ως λύση απόδρασης, αλλά και ως προοπτική ευημερίας…
Ας θεωρήσουμε πως η ίδια η ζωή είναι ένα ταξίδι, κι όλοι είμαστε ταξιδιώτες της…