Κυριακή 27 Μαρτίου και η τελευταία Κυριακή του μήνα προκαλεί το ενδιαφέρον ο αστεροειδής Ίρις σε σύνοδο με τον Κρόνο στον Τοξότη.
Ο Κρόνος συμβολίζει το χρόνο, την εμπειρία, τη βαθιά γνώση.
Είναι το ξεπέρασμα των δυσκολιών, που στη μεταφυσική ορολογία σημαίνει ότι μέσω αυτού, «ακολουθούμε το πεπρωμένο μας». Μας διδάσκει να μην λειτουργούμε με τρόπο στεγνό και άτεγκτο, η ζωή γίνεται διαυγέστερη, προστίθεται χρώμα και βάθος στην έκφρασή μας.
Η ενέργεια της Ίριδας, μπορεί να συμβάλει στην βαθύτερη αντίληψη της ζωής, του λόγου της ύπαρξης, του πεπρωμένου μας. Να πάψουμε να βλέπουμε τη ζωή σε άσπρο μαύρο, δηλαδή μονοκόμματα, να αντιληφθούμε τις αποχρώσεις που την κάνουν ποικίλη, όμορφη, πλούσια σε ιδέες και συμβολισμούς.
Ο Κρόνος στον Τοξότη, στοχεύει σ” αυτό που είναι πιο μακριά από εμάς, σε ιδέες, πολιτισμό, άποψη, προσέγγιση. Σ” αυτό που φαίνεται ξένο, αλλά τελικά είναι διαφορετικό και τα στενά μας πλαίσια δεν επέτρεπαν να το κατανοήσουμε. Η Ίρις προσθέτει την ομορφιά που έχει βάθος, την απεραντοσύνη και την ενέργεια που είναι λεπτοφυής, μαγευτική και αναπτύσσεται όσο επιτρέπουμε στον βαθύτερο εαυτό μας να νιώσει την Δημιουργία, τη Φύση, τον συνάνθρωπο, χωρίς διαχωριστικές ταμπέλες, σύνορα και όρια.
Προσθέτοντας χρώμα και το βάθος στη ζωή μας, ακόμη και στις δυσκολίες, θα τη δούμε να γίνεται μαγευτική, καθώς βοηθούν τα γεγονότα τη συνείδηση να αναπτυχθεί και να εξελίσσεται. Καθώς όλα έρχονται και παρέρχονται, η ομορφιά που ενσταλάζουμε στην Ψυχή, μας ακολουθεί στα ανηφορικά ή κατηφορικά μονοπάτια της καθημερινότητας.
άσκει να κατανοήσουμε τις αξίες, την φιλοσοφική προσέγγιση της ζωής, να ανακαλύψουμε την Αλήθεια και να δώσουμε βάση στο πνεύμα. Έχουμε δυνατότητα να επεξεργαστούμε τις προκλήσεις μέσω του νου και του πνεύματος, με ποιότητα και ουσία.
Περιορίζεται ή οφείλουμε να τιθασεύσουμε, την ανευθυνότητα, την υπερβολή και την ανωριμότητα πλέον ως κοινωνικό και ατομικό φαινόμενο.
Η Ίρις, μυθολογικά, ήταν η θεά που συνδέθηκε με το Ουράνιο Τόξο. Σύμφωνα με τις παραδόσεις περιγράφεται ως «Νέα με πλούσιο βραχύ χιτώνα, με μεγάλες φτερούγες στους ώμους και χρυσά φτερωτά σανδάλια και κηρύκειο, όπως ο Ερμής».
Ήταν φτερωτή και ορμητική σαν θύελλα, γνωστή ως πιστή και γοργοπόδαρη αγγελιοφόρος των θεών. Ο δρόμος που ακολουθούσε στον ουρανό, ήταν για να μεταφέρει στη γη σε χρυσή υδροχόη, το «ιερό ύδωρ» για τον όρκο των θεών. Είχε το ύδωρ αυτό επτά χρώματα. Με την ορμή της βροχής έφθανε από τον Όλυμπο στη γη ή στη θάλασσα.
Ήταν θεότητα που συνδέθηκε με την διαισθητική καθαρή συνείδηση και φώτιζε την ανθρώπινη ύπαρξη με χρώματα καθαρά, διαυγή,
Το ταξίδι της αναζήτησης για τους στόχους μας εμποτίζεται από τα χρώματα της Ίριδος, δηλαδή, το πνεύμα παύει να είναι