-Να ρωτήσω κάτ….
Η λέξη έμεινε στη μέση γιατί είδα ότι η κυρία που μόλις είχα προλάβει να σταματήσω για κατευθύνσεις ήταν Φιλιππινέζα. Οι άλλοι στην παρέα χαζογέλασαν μαζί μου. Ευτυχώς η Φιλιππινέζα δεν επηρεάστηκε. Σε επαρκέστατα Ελληνικά μου είπε πως να πάω στην οδό που ψάχναμε. Γιατί εμείς οι ντόπιοι δεν ξέραμε.
-Ζήτω η Ελλ…
Δεύτερη φορά σήμερα. Μπήκα στο μαγαζάκι να πάρω γάλα Κυριακάτικα και όπως κάνω με όλους, πήγα να πιάσω κουβέντα και να κάνω πλάκα με τον μαγαζάτορα. Ο οποίος όμως είναι Αλβανός. Έκανα ότι μίλαγα στο τηλέφωνο και τέλειωσα στα γρήγορα τα ψώνια μου. Ακριβοπλήρωσα το γάλα βέβαια.
-Να την τροχίσεις!
Περπατούσαμε σε έναν λόφο της Αττικής και ρώτησα τον ηλικιωμένο κύριο προς τα που να πάμε. Πιάσαμε κουβέντα για όλα. Από τον Απόστολο Παύλο ως τις γυναίκες. “Αρέσω και μου αρέσουν” ομολόγησε. Μετά μου συνέστησε να πάω την συνοδό μου “να την τροχίσω”. Δεν το έπιασα. “Να την βάλεις σε ένα δέντρο, να έτσι” – μου έδειξε την σεξουαλική στάση – “σε μια διχάλα, να την τροχίσεις!” Ευτυχώς αυτή περπατούσε λίγο πιο πίσω και δεν τον άκουσε.
Τον χαιρέτησα τραγουδώντας ηπειρώτικο διφωνία. “Έβγα στο παραθύρι κρυφά απ’τη μάνα σου…” εγώ. Αυτός από Τρίκαλα, πρώην διευθυντής στον ΟΤΕ λέει, μερικά λόγια τα έχασε. Λέει ότι έμαθε ηπειρώτικα από μια εκπομπή στην τηλεόραση. Η περηφάνια μου για αυτή τη χώρα με κάνει να νιώθω σαν αστακός. Να κάθεσαι αμέριμνος στη θάλασσα χωρίς να ξέρεις πόσο πολύτιμος είσαι για κάποιον άλλον που θα σε ψαρέψει παράνομα και θα σε ακριβοπουλήσει. Να βράζεις ζωντανός και να σε σερβίρει στους πέντε πλούσιους παπάρες της χώρας σου.
Και να μην τους κόψει καν απόδειξη.
