Τις τελευταίες εβδομάδες, παρακολουθώντας τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Ρίο, τον παγκόσμιο θεσμό που πάντα αποτελούσε αφορμή για Εκεχειρία, προκειμένου οι αθλητές σε καιρό πολέμου, απαλλαγμένοι από στρατιωτικές υποχρεώσεις, να μπορούν να ταξιδέψουν για να συμμετάσχουν στους Αγώνες, θυμόμαστε ότι πρέπει να είμαστε περήφανοι σαν Έλληνες, γιατί το Ιδεώδες που αναδεικνύει το δυνατό πανανθρώπινο στοιχείο ξεκίνησε από τη χώρα μας.
Ύστερα από τα πρόσφατα γεγονότα των τρομοκρατικών χτυπημάτων στην Ευρώπη, όπου κυριαρχεί ο φόβος και η ανασφάλεια για την επόμενη επίθεση που μπορεί να κοστίσει περισσότερες ζωές αθώων πολιτών, βλέπεις αθλητές από όλο τον κόσμο να συναντιούνται και να ενώνονται στο όνομα της αλληλεγγύης και της ευγενούς άμιλλας.
Ο πρωταθλητισμός απαιτεί την υπέρβαση και την εμμονή στις υπέρμετρες δυνατότητες που όλοι κρύβουμε μέσα μας, εξυψώνει τους αθλητές και εμάς και μας φέρνει πιο κοντά στις παναθρώπινες αξίες, περισσότερο από οποιαδήποτε θρησκεία ή πολιτική όπου μπορεί να υποβόσκει ο φανατισμός και η διάκριση.
Η ψυχική δύναμη σε πρώτο πλάνο, η ατομική και ομαδική υπερπροσπάθεια ρίχνουν τα τείχη και τα σύνορα των λαών και ενώνονται σε ανώτερο επίπεδο. Πόσο όμορφοι και δυνατοί είναι οι λαοί όταν συνυπάρχουν, κοιτιούνται στα μάτια, αγκαλιάζονται και δίνουν τα χέρια… Πόσο αρμονικά αλληλεπιδρούν και πόσο όμοιοι φαίνονται αναδεικνύοντας τη μοναδικότητα και διαφορετικότητα τους…
Ανυψώνοντας την Ολυμπιακή σημαία, οι πέντε κύκλοι ενώνονται, στηρίζουν ο ένας τον άλλον και συμβολίζουν την υπέρτατη ειρήνη, αυτή που δεν μπορεί να πετύχει κανένας πολιτικός ή θρησκευτικός ηγέτης, αλλά μόνο ο ανθρώπινος διευρυμένος νους. Αυτός ο εν σώματι και ψυχή υγιεί!
