Gianni Potamussis
Δεν φοβάμαι
όποιον έχει την ψυχή μισή
τον έρωτα, το αίμα το μέλλον, το κουράγιο.
Φορές, ονειρεύομαι ταξίδια και την ομορφιά της επιστροφής
Τώρα δεν μιλώ, η σκέψη μου, ουρλιαχτό στην ησυχία.
Θα με ακούσεις, ουρλιάζω.
Δεν φοβάμαι
ο καιρός δεν περιμένει.
Πονάει αυτή η γλυκιά και άπιστη πατρίδα
Έμαθα να κατανοώ την αδιαφορία που περπατά δίπλα
αναγνώρισα στα βλέμματα τους φόβους μου.
Να περιμένεις, είναι το μυστικό που θέλω να σου μάθω.
Ωρίμασε τον πόνο, να μην σε πονά και σήκωσε το βλέμμα.
Προστάτεψε το παρελθόν με αγάπη
εγώ θά ‘μαι κοντά σου.
Δεν φοβάμαι.
Ξέχνα να αγαπάς, σαν νά ‘ναι παράνομο.
Στύλωσε το βλέμμα καταμεσής στον ουρανό
και εκτόξευσε το μέλλον.
Κάθε καταπατημένο όνειρο που πίστεψες
πνίξτο
στον ιδρώτα που τρέχει στην πλάτη σου.
Αγκάλιασε τον άνεμο, θα νιώσεις την ανάσα μου γαλήνια.
Δεν φοβάμαι
αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω.
Δεν φοβάμαι
αυτό που δεν μπορείς να δεις.
Δεν φοβάμαι
αυτό που δεν μπορώ να εξηγήσω.
Δεν φοβάμαι
αυτό που μας αλλάζει.