Νησίδης Νικόλας
«Εμφιαλώθηκα μια μέρα μέσα σε μια μποτίλια /
κι είδα τον κόσμο από μέσα /
κατάλαβα πώς είναι να σε ξεκαπακώνει ο οποιοσδήποτε /
να σε ανακινεί κάθε τυχάρπαστος /
έμαθα να γαντζώνομαι στα τοιχώματα /
να κατακάθομαι στον πάτο /
διδάχτηκα να μεταβάλλω τη στάθμη μου /
δε σκαρφάλωσα ποτέ, πάρα μόνο όταν /
με αναποδογύρισαν. /
Οι άθλιοι. /
Έπεσα στο πάτωμα κι έγινα θρύψαλα /
δεν είναι ζωή αυτή /
να φοβάσαι να μη σε αναποδογυρίσει κάποιος /
κάποιος πού ʽναι τούμπα χρόνια τώρα /
κι ακόμα να τον πάρουν χαμπάρι.»