Σίλια Κατραλή
Πιάνω εκείνη την παλιά οικογενειακή φωτογραφία. Τη διπλώνω στα τέσσερα.
Όλες οι φωτογραφίες εδώ πρέπει να είναι διπλωμένες στα τέσσερα.
Κοιτάω πίσω στο καθρέφτη.
Ο εαυτός μου έχει μια παράξενη φωνή είπες.
Ποιός απ΄όλους σε ρώτησα.
Μου άφησες μια απάντηση κρεμασμένη στην τελευταία λάμπα του διαδρόμου.
Αν ήμουν λάμπα θα ΄θελα να μάθω να πετάω.
Αν ήμουν νύχτα θα ΄θελα να μάθω να σωπαίνω.
Αυτή τη νύχτα πεθαίνω πολύ.
Πιο πολύ απ΄τις υπόλοιπες νύχτες των ξένων.
Κι αλήθεια, δεν ξέρω αν θα βγω αυθεντικά ίδια απ΄ αυτόν εδώ το θάνατο.
Ίσως αυτή είναι η τελευταία αναμέτρηση της ζωής μου.
Ίσως και η πρώτη αληθινή.