Το ποίημα της ημέρας: Μνήμες

Χαζεύοντας νεκρά αστέρια να κανω όνειρα.

Ψάχνοντας σε κορμιά άδεια να βρω ζωή.

Κι έρωτας; Ποιος έρωτας;

Έμαθα να ονομάζω την λαγνεία, έρωτα.
Την ηδονή, αγάπη.

Ζητούσα γαλήνη. Δυσκολη λέξη. Γαληνη!

Ξέχασες πως είσαι άνθρωπος;

Μια ψυχή γεμάτη θέλω, πόθους και πάθη. Πως να γαληνέψει;

Θελκτικες μηχανές! Αυτο είμαστε!

Έρμαια του ανικανοποίητου, αποζητούμε συνέχεια να κατακτήσουμε κι’αλλα!

Τελικά ποσά κόπο έκανα για να κατακτήσω το τίποτα;