Gianni Potamussis
Σιωπηλή παρουσία
και η μορφή σου ανεξιχνίαστη να τρεμοπαίζει
στους λαβυρίνθους που έχτισαν για σένα.
Βιάσου να γυρίσεις
σε περιμένουν οι Συμπληγάδες σου… και η στάση του λεωφορείου.
Σιωπηλή παρουσία
μ’ έναν αναπτήρα να μετράει τσιγάρα
κι εσύ να ρουφάς καπνό
προσπαθώντας με τη λάμψη της καύτρας να φωτίσεις το σκοτάδι σου.
Θολοί καιροί με δίχως ώρες μόνο λεπτά και δευτερόλεπτα .
Ήταν τότε που τα χρόνια δεν μετρούσαν κι είμαστε πάντα νέοι.
Γνώση πολύ μαζεύτηκε στις τσέπες μας κι αυτές τρύπιες σαπισμένες
δεν μπόρεσαν να την κρατήσουν
μοναχά τον παγωμένο αέρα κράταγαν καλά
και τα δυό μας χέρια… συνέχεια μέσα τους.
Σιωπηλή παρουσία
με σημαίες και τούμπανα
και μοτοσυκλέτες να κάνουν αγώνες ποιος θα σκοτωθεί πρώτος.
Ποιος σου έκλεψε την ευτυχία και σ’ άφησε χωρίς φεγγάρι τις νύχτες
μόνο σου έμειναν πέντε στοίχοι σε Ιωνική Διάλεκτο
που ποτέ δεν κατάλαβες.
Σιωπηλή παρουσία
τις νύχτες τριγυρνάμε μαζί ψάχνοντας τις φωτιές που άναψαν οι “χαμένοι”
κρατώντας στις υγρές παλάμες μας… τη λύτρωση.