Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου
Τον 6ο αιώνα π.Χ. στη Νάξο και στα γύρω νησιά
ήταν έντονη η ανάμνηση της αρχαίας Σφίγγας
Είχε τα χείλη σου ξέρεις
και το χαμόγελό σου…
αυτό το… “σαχλαμάρες λες αλλά μ’ αρέσει να σ’ ακούω”
το… “δε σε καταλαβαίνω αλλά είμαι πλάι σου κι αρκεί”
το… “να σου βάλω ένα αίνιγμα;
ποιος ξέρει τι να σκέφτεσαι για μένα;”
το… “περνάω μέτρια αλλά η ζωή είναι τόσο γλυκιά”
το… “αχ και να μπορούσα όσα θέλω”
Το χαμόγελό σου…
και ρυτίδες να το περικύκλωναν
και με την αφή να το ’βλεπα
όταν πια δε θα μπορούσα με τα μάτια
θα το αναγνώριζα ανάμεσα σε χιλιάδες