Θα μπορούσε κάποιος να πει: «Τί έχει αυτός ο ασθενής; Βήχα και πυρετό. Παίρνω τις τροποποιητικές συνθήκες του βήχα και του πυρετού, κοιτάω στο ομοιοπαθητικό λεξικό συμπτωμάτων, το Ρεπέρτορι, να δω ποιά ιδιοσυγκρασία έχει αυτά τα συμπτώματα και του δίνω το φάρμακο Μπελαντόνα». Όμως από πλευράς βαθύτερου θεραπευτικού αποτελέσματος τίποτα δεν λέει αυτός ο τρόπος άσκησης της Ομοιοπαθητικής. Είναι η λεγόμενη repertorising μέθοδος διάγνωσης στην Ομοιοπαθητική, όπου δίνουμε φάρμακο με βάση τα σωματικά συμπτώματα, άντε και κανένα διανοητικό, αλλά χωρίς να έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η διαταραχή είναι κάτι πολύ ανώτερο από αυτά. Και γι’ αυτό και δρούμε τελείως συμπτωματικά και άρα επιφανειακά και προσωρινά.
Ο Χάνεμαν για είκοσι χρόνια έκανε αυτό το πράγμα. Έκανε repertorising Ομοιοπαθητική. Μπορεί βέβαια να μην υπήρχαν Ρεπέρτορι τότε με την μεταγενέστερη μορφή αλλά ακολουθούσε τις σημειώσεις του από τις αποδείξεις των φαρμάκων και από την κλινική εμπειρία. Μέχρι να ανακαλύψει τα Μιάσματα, τις Γενικές δηλαδή Τάσεις των ανθρώπων και να δει ότι υπάρχει μια βαθύτερη διαταραχή πίσω από όλα δηλαδή η Εσωστρεφής, Εξωστρεφής και Διαστροφική Τάση. Επομένως θα πρέπει ο ομοιοπαθητικός γιατρός να μην βλέπει τον ασθενή μόνο σαν μια πνευμονία έστω και με κάποια ψυχοδιανοητικά χαρακτηριστικά αλλά να τον βλέπει σαν μια συνολική ψυχοσωματική ιδιοσυγκρασιακή εικόνα. Μετά το Χάνεμαν ο Κεντ το προχώρησε και καθιέρωσε την Ιδιοσυγκρασιακή Διάγνωση. Ήρθε μετά ο Ορτέγκα και ο Πασκέρο και άλλοι και συμπλήρωσαν τη μέθοδο αυτή με τις Γενικές Τάσεις, τα Μιάσματα.
Μπορώ επομένως να συνταγογραφώ αλλοπαθητικά με ομοιοπαθητικά όμως φάρμακα όπως κάνουν σήμερα στη Γαλλία κάποιοι. Λένε πχ: «Τι έχεις; Αρθρίτιδα; Τότε θα πάρεις Αρθριτέξ”. Βάζουνε δηλαδή πεντέξι φάρμακα σε χαμηλές δυναμοποιήσεις D3 D4 ας πούμε, τα οποία έχουνε πολλά αρθριτικά συμπτώματα στην εικόνα της «απόδειξης» τους και κάνουν μια σούπα με Ρας Τοξικόδεντρον, Άρνικα, Ρούτα κλπ, τα βάζουνε όλα μαζί κι ότι ήθελε προκύψει! Αυτό όμως είναι μια τελείως επιφανειακή δράση μόνο στο σωματικό επίπεδο. Αυτή είναι η μέθοδος θεραπείας με “complex” φάρμακα, δηλαδή σύνθετα φάρμακα, δηλαδή συνδυασμό ομοιοπαθητικών φαρμάκων σε χαμηλές δυναμοποιήσεις. Που βέβαια δεν έχει καμία σχέση με τους Νόμους της Ομοιοπαθητικής. Και βέβαια πολύ λίγα και επιφανειακά αποτελέσματα.
Ή μπορείς να κάνεις συνταγογράφηση με ένα καλό repertorising πχ στην πνευμονία με βάση τα σωματικά συμπτώματα και τις σωματικές τροποποιητικές συνθήκες.
Στη συνέχεια υπάρχει η ιδιοσυγκρασιακή μέθοδος διάγνωσης που εκτός από τα σωματικά συμπτώματα λαμβάνεις υπόψιν σου και τα ψυχοδιανοητικά και το σύνολο της εικόνας. Υπάρχει πχ το Αρσένικουμ που φοβάται στην πνευμονία, υπάρχει ο Φώσφορος που φοβάται κι αυτός αλλά με άλλον τρόπο, υπάρχει το Μεντορίνουμ που λέει «και τι έγινε ρε παιδιά; Αφήστε με να πάω στη δουλειά μου με πλακώσατε στις αντιβιώσεις… α παρατήστε με, είμαι καλά». Στη μέθοδο αυτή δεν συνταγογραφείς μόνο για την οξεία εικόνα αλλά για την όλη εικόνα του ασθενούς είτε σε κατάσταση ασθένειας είτε σε κατάσταση υγείας.
Και υπάρχει τέλος η ολοκλήρωση της Ιδιοσυγκρασιακής Διάγνωσης με τη χρήση της γνώσης των Μιασμάτων ή Γενικών Τάσεων του ατόμου. Κάθε φορά που πας να διαγνώσεις λαμβάνεις υπόψη σου όχι μόνο τα ιδιοσυγκρασιακά χαρακτηριστικά του ατόμου αλλά και τις Γενικές του Τάσεις οι οποίες μπορούν να σε οδηγήσουν με πιο ασφαλή τρόπο στη διάγνωση της πιο όμοιας ιδιοσυγκρασίας με την εικόνα του ασθενούς σου. Μπορείς έτσι να ξεχωρίσεις ότι πίσω από την επιφανειακή και πρόσκαιρη ιδιοσυγκρασιακή εικόνα υπάρχει μια βαθύτερη ιδιοσυγκρασία η οποία φέρει συγκεκριμένες έντονες Γενικές Τάσεις. Ενώ δηλαδή φαίνεται σαν να είναι ο ασθενής σου η ιδιοσυγκρασία τάδε εσύ του δίνεις ένα φάρμακο που το χαρακτηρίζει η Εξωστρεφής Τάση πχ Μεντορίνουμ γιατί βλέπεις ότι έχει ένα έντονο υπόβαθρο Εξωστρεφούς Προδιάθεσης.
Όταν διαβάζεις ένα τέτοιο κατεβατό (πάλι από το homeomed.gr ) σχεδόν φαίνεται να στέκει. Δηλαδή έχει την λογική του “σου το λέω έτσι και είναι έτσι επειδή μόλις σου το είπα”! Πες, πες, οι ανόητοι και αόριστοι όροι αρχίζουν και γίνονται πιο οικείοι και στο τέλος σου αρέσουν κιόλα!