Εκεί που λέτε στα 80s παίδες είχα την τύχη η αν θέλετε την ατυχία να περάσω τα παιδικά/προεφηβικά μου χρόνια να ουμ. Και δυστυχώς που λέτε, τότενες αι επιλογαί σε ενδυματολογικά θέματα ήτο περιορισμένες κι όταν δεν ήτο, ήτο ατυχείς. Αν δεν με πιστεύετε δείτε αυτό:
Τσεκάρατε; Τα χω τα δίκια μου έτσι; Αν οι πιο διάσημοι – πλούσιοι της εποχής, με 150 στιλίστες από πάνω τους, είχαν τέτοια αποτελέσματα, για τα μας η ελπίδα αξιοπρεπούς εμφάνισης είχε απόδοση 1 προς 400000. Σκατά.
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Όχι από την πολύ αρχή, λίγο πιό νωρίς. Απ’ το γυμνάσιο.
Που λέτε το θέμα δεν με απασχολούσε καθόλου. Αφού να φανταστείτε τζιν πήρα μόνος μου για πρώτη φόρα στα 16. Και πολύ μαμάκιας. Μέχρι τότε το μόνο που πήγαινα να αγοράσω ήταν ποδοσφαιρικά παπούτσια και χαρτάκια Panini. Ε αφού τα πάμε, τα κορίτσα δεν μας ένοιαζαν και πολύ τότες. Μόνο το ποδόσφαιρο. Πουτάνα μπάλα.
Αλλά έλα που οι ορμόνες όσο περνούσε ο καιρός και μπουκάραμε όλο και περισσότερο στην εφηβεία, εφηβάραγαν κόκκινα. Τα υπομέσια, συστήματα χτυπούσαν μπιέλα. Καλοκαίρι και χειμώνα τον εκάναμεν σφεντόνα. Ε τι να κάνουμε ρε man; Που να το χώσουμε. Στην μπάλα; Δεν γινόταν. Είχε μικρή βαλβίδα…
Και εντάξει το πρόβλημα δεν ήταν μόνο ότι θέλαμε να σεξαπαυτωθούμε. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν μας πλησίαζε ούτε κατσαρίδα. Θέλαμε τα καημένα να τα φτιάξουμε με μια κοπελίτσα αλλά το πράγμα πήγαινε σταθερά από χυλόπιτα σε χυλόπιτα. Ε και τι να κάνομεν, περίμεναμεν κι ασπρίζαμεν τα ταβάνια μέχρι να ρθει άσπρη μέρα και για μας.
Κάποια μέρα που λέτε, παρατηρούσα κάτι χλεχλέδες στο σχολείο κι αναρωτήθηκα. Ρε μαλάκα τι φταίει; Γιατί αυτοί έχουν γκόμενες κι εσύ τον εγκντούπα της alone in the dark; Μήπως είσαι κουλός; Όχι. Κουτσός; Όχι. Για να το τσεκάρω στον καθρέφτη. Και πάω και κοιτάζομαι.
Όχι δεν μου λειπε πόδι. Ούτε χέρι. Κεφάλι μου λείπε. Το οποίο δεν ασχολείτο με το περιτύλιγμα. Και το γαμίδι το περιτύλιγμα είχε σημασία να ουμ και εγώ σφύριζα κλέφτικα. Αυτό με το περιτύλιγμα το κατάλαβα μετά που γινα γραφίστας. Τες πα. Ακούστε εμφάνιση που είχα για να πάω σχολείο:
Μπλούζα-πιτζάμα με εκτύπωση Μίκυ Μάους, μαύρο υφασμάτινο παντελόνι ραμμένο από το θείο μου, άσπρη κάλτσα Αdibas φόλα και παλαιό σκαρπίνι του πατέρα μου από τα μπουζούκια. Α και χρυσή αλυσίδα λαιμού.
Αχαχούχα. Το τερμάτισα. Που πα ρε Γαβαλάκη. Απορώ. Ρε γαμωτο στην τύχη να τα διάλεγα τώρα καλύτερη επιλογή θα κάνα. Και τότε αισθάνθηκα πολύ τυχερός που δεν με είχε πυροβολήσει καμία την ώρα που της έκανα πρόταση. Και μάλιστα τις εκτίμησα και πολύ τις κοπέλες που τους έλεγα να τα φτιάξουμε και δεν πέθαιναν στα γέλια.
Και τότε είπα. Παπαρίγκο πρέπει να κάνεις extreme make over. Αλλιώς σε βλέπω να τον παίζεις μέχρι τα 40. Kαι το έκανα. Σαραντάρισα.
Ας σοβαρευτώ. Λοιπόν άρχισα κι έκλεβα tips από τους γκόμενους του σχολείου. Τους χλεχλέδες που λέγαμε. Ήθελα να γίνω χλεχλές στη θέση του χλεχλέ. Και ξεκίνησα με τα βασικά.
Τζήν
Μετά το Gordons ένα ήταν το τζιν. Levis 501. Τέλος. Must κλασσικό εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 80. Εφαρμοστό να φτιάχνει κωλαράκι να φαίνονται οι μύες από τη μπάλα. Μπλέ σκούρο για χειμώνα και πιο ανοιχτό για καλοκαίρι. Κλείσαμε. Όλα τα υπόλοιπα ήταν οδοντόκρεμες, κάτι Lee και κάτι Diesel. Που πα ρε Diesel. Εδώ εμείς βάζουμε Σούπερ αμόλυβδη 350 οκτάνια να ουμ. Αφού φανταστείτε έκαναν με σημερινά λεφτά 15 ευρώ. Ναι κύριε παπάρα. Τα ίδια που πληρώνεις 200 ευρώ σήμερα. Πούτσες. Και μια που το φερε η κουβέντα πάμε παρακάτω.
Παπούτσα
Texter τρακτερωτά. Έπαιζαν και πολύ τα Timberland τα All star και κάτι άσπρα Stan Smith αλλά ήταν πολύ φλώρικα για τα γούστα μου. Τα Texter μια χαρούλα ήταν Ελληνικότατα και σκυλιά. Το σπαζαρχίδικο ήταν άμα σφήνωνε πετραδάκι από κάτω και ακουγόσουν στο περπάτημα σαν κουτσό άλογο. Αλλά κι αυτά κράτησαν λίγο για αρχή εφόσον αργότερα ήρθε η καταιγίδα των δίπατων wehrmacht. Μέχρι και για μπάνιο με αυτές πηγαίναμε. Ο θεός με φύλαξε να πω εδώ, που δεν αγόρασα ποτέ καουμπόικες μπότες αυτές που σκότωνες κατσαρίδα με το μύτο. Μια φορά μπήκα στον πειρασμό να δοκιμάσω αλλά αισθάνθηκα τόσο καγκουροχλέμπουρας που δεν. Είχα αρχίσει κι είχα γούστο. Νext.
Μπουφάν
Perfecto. Και τελείωσε. Παίζαν βέβαια και διάφορα άλλα αναλόγως με το καγκουροστύλ που διάλεξες. All time classic τα θρυλικά φλαι μαύρα η χακί απ όξω και πορτοκαλί από μέσα. Σε περίπτωση extreme καγκουροσύνης το φόραγες και ανάποδα σαν παοκτζής. Επίσης έπαιζαν κάτι αμάνικα φουσκωτά με μια πάπια απο πίσω δεν θυμάμαι πως τα έλεγαν καθώς και τζιν ξεβαμμένα με όλους τους τύπους χλωρίνης. Αυτά.
Βρακια
Μέχρι τότε δεν υπήρχε ανάγκη επιλογής, αφού δεν θα τα βλεπε κανείς άλλος εκτός από τη μάνα μας και τον αδερφό μας. Και βάζαμε τα κλασικά άσπρα Μινέρβα με την τρύπα στη μέση που παρέπεμπαν σε κούκο. Τσούπ να το πουλάκι. Καλό ήταν. Τον έπαιζες χωρίς να βγάλεις το βρακί. Μέχρι που ανακαλύψαμε τα apple. Μποξεράκια με καρτούν, πολύχρωμα ότι γούσταρες. Και το τραβάγαμε και λίγο παραέξω από το παντελόνι και καλά, δείτε γκόμενες πήρα βρακί με τον Μπάγκς Μπάνι. Μπάνικο. Έχει και καρότο πιο κάτω. Καλά ήταν. Το μόνο μειονέκτημα ήταν ότι τα παπάρια σου χτυπάγαν πέρα δώθε σαν να σουν μέσα στο Θεόφιλος με 10 μποφόρ. Πάμε στα από πάνω.
Μπλουζάκια
Ιστορική φώτο. Στο γυμνάσιο θυμάμαι παίζαν κάτι πουλόβερ σε μπλε ροζ πράσινο θεόφαρδια που άνετα φόραγε και ιπποπόταμος, Δεν ξέρω πως μας έκατσε αυτό και τα βάζαμε. Συνωμοσία των χοντρών μου μυρίζει. Επίσης έπαιζε και λαχουροπουκάμισο καθώς και μπλούζες 501 φόλα από το μοναστηράκι και μακρυμάνικες κουκούλες με στάμπα Jack Daniels. Θυμάμαι μια εποχή έπαιζαν πολύ και τα ζιβάγκο. Έβγαζες τη μπέμπελη, ιδίως αν ήτο μάλλινα. Ακόμα κάτι Waikiki μπλουζάκια με ένα πίθηκα θυμάμαι και Harley οτιδήποτε. Αυτά. Και…
Accessories
Eντάξει. Η βλαχογκλαμουριά του να φοράς χρυσή αλυσίδα η πλατινένια ταυτότητα στο χέρι ευτυχώς έφυγε γρήγορα. Κι ήρθαν οι μπαντάνες, τα ρολόγια swatch και τα ασημένια δαχτυλίδια. Κόλλημα με την μπαντάνα. O Παπάζογλας το χε λανσάρει αυτό. Φανταστείτε είχα βάλει μέχρι και στο παπί. Το μηχανάκι. Και μια κι είπα μπαντάνα θυμάμαι και τη μπανάνα, αυτό το τσαντάκι που το φοράγαμε στη μέση. Τι εφεύρεση. Μια μέρα πως μου ρθε και το φόρεσα χιαστί από τον ώμο. Κι όλοι τότε άρχισαν να το φοράνε. Έβγαλα μόδα. Επίσης από γυαλάκι κάτι Ray Ban πράσινα με χρυσό σκελετό ήταν πολύ must. Αυτό το χαμε δει από το Top Gun όπου νομίζαμε ότι αν τα αγοράσουμε θα γαμούμε τις ίδιες που χε ο Tom Cruz. Έγινε ρε.
Αυτά που λέτε με τα ρουχαλάκια. Όπως καταλάβατε η ανασκόπηση της μόδας περιελάμβανε μόνο την αντρική version γιατί θα θελα να αφήσω τη γυναικεία εκδοχή εδώ στις φίλες μου στο Κiss που ναι πιο ειδικές.
Επίσης η ανασκόπηση περιελάμβανε μόνο μια κατηγορία κλαρινογαμπρών γιατί όπως θα θυμάστε υπήρχαν και οι φίλοι μας οι μεταλλάδες με τα παντελόνια σωλήνες, τα καρφιά και τις ραμμένες στάμπες Maiden ολούθε, τους γυμναστηριακούς και αθληταράδες του σχολείου που έσκαγαν μόνο με φόρμες, κάτι μετεμψυχώσεις ράπερ σε πρώιμη φάση και άλλα αλμυρά.
Ελπίζω να θυμηθήκατε πράγματα, σίγουρα ξέχασα και κάποια, αλλά ας μην ξεχνιόμαστε είμαι και κάποιας ηλικίας. Κατά τ’ άλλα όλα καλά. Πά να βάλω τη μπαντάνα μου και να βγώ. See ya!!
