Της Heidi Weinmann
Να ‘μαστε πάλι εδώ: επιστροφή στα θρανία. Διδάσκω πάνω από δεκαετία, αλλά ακόμα αγχώνομαι αυτή την εποχή. Είναι τόσες πολλές οι ετοιμασίες που πρέπει να γίνουν.
Οι γονείς προετοιμάζονται κι αυτοί για τη νέα σχολική χρονιά, οπότε και με ρωτούν πολύ συχνά για τα πράγματα που θα χρειαστούν τα παιδιά τους. Τρέμουν περιμένοντας ν’ ακούσουν μια τεράστια λίστα και οπλίζονται με θάρρος για την απαραίτητη πολυέξοδη και πιεστική έξοδο για ψώνια. Μην ανησυχείτε όμως, δεν υπάρχει τέτοια λίστα (στη δικιά μου τάξη).
Στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας μου δίδασκα σε σχολείο με πολύ φτωχά παιδιά, όπου και μας απαγόρευαν να ζητήσουμε από τους γονείς το παραμικρό για τα παιδιά τους. Το παραμικρό. Έμαθα πώς να παίρνω το ελάχιστο μπάτζετ που είχα και να το ξεχειλώνω όσο πήγαινε. Έμαθα να κάνω οικονομία και να αυτοσχεδιάζω. Αν το παιδί σας χρειάζεται κάτι, πιθανότατα το έχω ήδη.
Σίγουρα είναι ωραίο να έχουν καινούργια τετράδια και μολύβια, αλλά αυτά τα πράγματα δεν βοηθούν πραγματικά τα παιδιά να επιτύχουν. Αυτά που πραγματικά χρειάζονται δεν πωλούνται στα πολυκαταστήματα. Να τα εφόδια που θα ήθελα να έχουν όλα τα παιδιά κάθε μέρα μαζί τους στο σχολείο: 10 εφόδια για το σχολείο που δεν αγοράζονται
1. Ισχυρή αντίληψη του εαυτού τους. Βλέπω τόσο πολλά παιδιά που δεν έχουν αυτοπεποίθηση και άλλα που είναι υπερβολικά σίγουρα για τον εαυτό τους, χωρίς πραγματικά να κατανοούν ποια είναι στην πραγματικότητα ή ποια είναι τα αληθινά τους ταλέντα.
2. Καλοταϊσμένο σώμα. Προσπαθήστε να μην αφήνετε το παιδί σας να φέρνει ή να καταναλώνει στο σχολείο ζαχαρώδη ροφήματα και πατατάκια, γαριδάκια και μπισκότα.
3. Σώμα ξεκούραστο και γυμνασμένο. Πολύ συχνά τα παιδιά είναι κουρασμένα στο σχολείο επειδή αργούν να κοιμηθούν το βράδυ. Σας παρακαλώ, επιβάλετε μια λογική ώρα ύπνου. Αν το παιδί σας δεν κοιμάται καλά, σκεφτείτε την πιθανότητα να το απομακρύνετε από κάθε λογής οθόνες, ελέγξτε τι τρώει και τι πίνει και βεβαιωθείτε ότι όλοι σας ασκείστε. Ιδίως τα παιδιά έχουν μεγάλη ανάγκη να κινούνται!
4. Τη γνώση ότι κάποιος στο σπίτι νοιάζεται. Τα παιδιά έχουν ανάγκη να ξέρουν ότι νοιάζεστε όχι μόνο για τα ίδια αλλά και για το τι κάνουν και για την πρόοδό τους. Έχουν ανάγκη να ξέρουν ότι θα είστε περήφανοι γι’ αυτά όταν τα πάνε καλά και ότι θα ανησυχήσετε όταν δυσκολεύονται. Έχουν επίσης ανάγκη να ξέρουν ότι θα σας απογοητεύσουν όταν κάνουν κακές επιλογές.
5. Χρόνο για να κάνουν όσα πρέπει να κάνουν. Τα παιδιά έχουν συχνά πολύ φορτωμένο πρόγραμμα. Πρέπει να πάνε στους προσκόπους, σε μαθήματα μουσικής, αθλήματα, κατηχητικό και άλλα. Συχνά δεν μετέχουν μόνο στις δικές τους δραστηριότητες, αλλά πρέπει να κάθονται να περιμένουν και τ’ αδέρφια τους να κάνουν τις δικές τους. Τρέχουν πάνω κάτω σ’ ολόκληρη την πόλη και γυρίζουν σπίτι αργά. Δεν έχουν χρόνο να διαβάσουν φυσική ή να κάνουν την εργασία τους στα μαθηματικά ή να τελειώσουν την έκθεσή τους. Καταλήγουν να στρεσάρονται και να μένουν πίσω. Δεν βάζω πολλές εργασίες για το σπίτι, αλλά αυτές που βάζω θέλω να γίνονται σωστά. Σας παρακαλώ, επιτρέψτε στο παιδί σας να το κάνει αυτό.
6. Αίσθηση του χιούμορ. Τα παιδιά είναι αστεία. Η ζωή είναι αστεία. Η ικανότητα να βρίσκεις το χιούμορ στην καθημερινή ζωή μπορεί να καλλιεργηθεί. Χαλαρώστε λίγο και αφήστε το παιδί σας να κάνει το ίδιο.
7. Επιμονή. Η ανθρώπινη φύση μάς κάνει να θέλουμε να αποφύγουμε αυτό που είναι δύσκολο, εξού και είμαι ακόμα υπέρβαρη. Η επιτυχία έρχεται όταν υπερνικάμε αυτή την επιθυμία και επιμένουμε να κάνουμε κάτι που μπορεί να μη μας αρέσει ιδιαίτερα. Έχουμε μια γενιά παιδιών που μεγαλώνουν σε έναν ψηφιακό κόσμο και περνούν πολλές ώρες κοιτάζοντας οθόνες οι οποίες ανταποκρίνονται άμεσα και αλλάζουν συνεχώς ήχους και εικόνες. Πολλά από αυτά τα παιδιά δυσκολεύονται να διαβάσουν για ένα δεκάλεπτο ή να γράψουν για πέντε λεπτά. Αν ένα πρόβλημα στα μαθηματικά είναι δύσκολο, συχνά δηλώνουν ηττημένα μέσα σε ένα λεπτό. Κυριολεκτικά. Θέλουν να τα παρατήσουν και να κάνουν κάτι άλλο. Το θέμα είναι ότι στη ζωή δεν υπάρχει πάντα κάτι να μας διασκεδάζει, και για να μπορέσουν να γίνουν παραγωγικοί πολίτες πρέπει να μάθουν να επιμένουν και να ολοκληρώνουν τις δουλειές τους. Αυτό χρειάζεται εξάσκηση. Πολλή εξάσκηση.
8. Ενσυναίσθηση. Τα παιδιά που καταφέρνουν να μπουν στη θέση του άλλου είναι πολύ καλή παρέα, οπότε μακροπρόθεσμα αυτό το υπέροχο χαρακτηριστικό δεν είναι μόνο ευεργετικό για τους άλλους αλλά και για το ίδιο το παιδί. Αυτά τα παιδιά τα αναζητούν οι άλλοι γιατί τους κάνουν να νιώθουν καλά και το κάνουν με έναν τρόπο που δεν είναι χειριστικός ή ιδιοτελής.
9. Την κατανόηση ότι όλοι έχουν κάτι να προσφέρουν. Όταν μπορούμε να δούμε τη συμβολή κάθε ανθρώπου ξεχωριστά και να κατανοήσουμε τα δικά μας δυνατά σημεία, γινόμαστε μια δυνατή και παραγωγική ομάδα.
10. Αγάπη για τη ζωή. Για κάποιους η ζωή είναι πολύ σκληρή. Οικογένειες διαλύονται. Γονείς πεθαίνουν. Οι άνθρωποι σε πληγώνουν. Τα παιδιά αρρωσταίνουν. Πολλά άσχημα μπορούν να συμβούν και δυστυχώς πολλοί μαθητές μου το ξέρουν αυτό από πρώτο χέρι. Όσοι αγαπούν τη ζωή συνέρχονται πολύ πιο γρήγορα. Μπολιάστε το παιδί σας με αγάπη για τη ζωή. Βρείτε και μοιραστείτε την ομορφιά μαζί του. Πείτε του πόσο το αγαπάτε. Περάστε χρόνο μαζί. Μιλήστε του. Μοιραστείτε ήσυχες στιγμές καθώς και στιγμές ανοησίας. Γιορτάστε την κάθε μέρα. Τι δώρο θα ήταν αυτό για το παιδί σας!
Ναι, λοιπόν, γονείς, βάλτε στις σάκες φρεσκοξυσμένα μολύβια και ντοσιέ με τους πιο μοντέρνους ποπ σταρ, αλλά μη γεμίσετε μόνο τις σάκες, γεμίστε και την καρδιά και το πνεύμα των παιδιών σας.
Πείτε τους πόσο δυνατά είναι και πόσο περήφανοι είστε που είσαστε οι γονείς τους.
Πείτε τους ότι περιμένετε να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους και να κάνουν το καλύτερο που μπορούν, αλλά και ότι είναι εντάξει αν τα κάνουν θάλασσα γιατί θα τα αγαπάτε έτσι κι αλλιώς.
Εξηγήστε τους ότι το σχολείο δεν είναι πάντα εύκολο και δεν έχει πάντα πλάκα, αλλά είναι δώρο, και ότι θα το εκτιμήσουν όταν μεγαλώσουν. Πάνω απ’ όλα, δώστε τους να καταλάβουν ότι τα αγαπάτε.
Πάντα να τους δείχνετε ότι τα αγαπάτε.
Η Heidi Weinmann είναι συγγραφέας, εκπαιδευτικός και μητέρα. Γράφει στο μπλογκ www.bulgingbuttons.wordpress.com.
[via]
Πηγή: www.brightsideofmom.gr
[author image=”http://kissmygrass.gr/wp-content/uploads/2014/09/375.jpg” ]Μυρτώ Αθανασοπούλου Σπούδασε θεατρολογία και μετάφραση και εργάστηκε για χρόνια στο θέατρο και ως επιμελήτρια κειμένων στον Τύπο. Λόγω «κρίσης», βρέθηκε να παριστάνει τη νοικοκυρά με μεγάλη αποτυχία και τη μάνα της χρονιάς με μέτρια. Έχει μια κόρη σχεδόν 2 χρονών. Προσπαθεί να τα κάνει όλα σωστά ενώ ξέρει ότι είναι αδύνατον, και έχει ταλέντο στο να αγχώνεται για πιθανές και απίθανες πιθανότητες. Όμως παίζει κιόλας, τραγουδάει πολύ, διαβάζει βιβλία, γαργαλάει, κάνει πλάκες, κυνηγάει, δίνει αμέτρητα φιλιά, λέει κάθε μέρα πολλά «σ’ αγαπώ» και ενίοτε βάζει και τις φωνές. Θα ήθελε πάνω απ’ όλα να είναι καλύτερος άνθρωπος, για την κόρη της, και ψάχνει να βρει πώς θα το καταφέρει.[/author]
