15 χρόνια πέρασαν από την δημιουργία του Fight Club και κάτι σχετικά λιγότερο από την έξοδο της ταινίας στις αίθουσες (Φεβρουάριος του 2000), αλλά ο θρύλος της ταινίας συνεχίζει να γιγαντώνεται από στόμα σε στόμα, από οθόνη σε οθόνη και από προβολή σε προβολή.
Το σκοτεινό αριστούργημα του David Fincher είναι πλέον μια εκ των σπουδαιότερων ταινιών της γενιάς μας.
Υποψήφια για 1 Όσκαρ και ανάμεσα στις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών( βρίσκεται στο #10, ψηφισμένη από τους φανατικούς σινεφίλ στο International Movie Data Base… IMDB Top 250) είτε σου αρέσει είτε όχι, είναι μια ιστορία που όμοια της δεν είδαμε ποτέ ξανά έκτοτε.
Χιλιάδες σελίδες γράφτηκαν και άλλες τόσες συζητήσεις έγιναν στα 15 αυτά χρόνια για την πολυπλοκότητα και τα κρυφά νοήματα της ταινίας, οπότε σκέφτηκα να ασχοληθώ με κάτι άλλο και να μην σας κουράσω με επιπλέον αναλύσεις. Στην τελική αν υπάρχει κάποιος εκεί έξω που ΔΕΝ έχει ιδέα σε τι αναφέρομαι σε αυτό το κείμενο ή ακόμα χειρότερα που ΔΕΝ έχει δει την ταινία (σοβαρά τώρα;;), καλό θα είναι να την δει, ώστε να κρίνει και να συγκρίνει μόνος του.
Εγώ προσωπικά αν όντως υπάρχει κάποιος, δεν θέλω να τον ξέρω..και ας μην με χαιρετήσει στον δρόμο αν με δει. Βέβαια, για να μην είμαι κάθετος στις απόψεις μου, υπάρχει το ενδεχόμενο να είναι κάτω των 15 και να ακούει One Direction!
Οκ..εκεί πάω πάσο. Δες την ταινία τάχιστα όμως και τα ξαναλέμε, αν θέλεις να σε κάνω παρέα.
Άνοιξα λοιπόν τα προσωπικά μου αρχεία και αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας μερικά από τα αγαπημένα πόστερ του Fight Club, που άφησαν εποχή.
Ελπίζω να τα απολαύσετε,όπως και το έξτρα βίντεο που παραθέτω στο τέλος. Χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση
λοιπόν…
BONUS: Το 2012 στα Choice Awards, κατά την διάρκεια της βράβευσης τους και μετά την παρουσίαση της ταινίας από τον ”Αλκοολικό Braveheart-Mel Gibson”… οι πρωταγωνιστές Edward Norton, Brad Pitt αλλά και ο David Fincher, o τεράστιος σκηνοθέτης αυτού του αριστουργήματος της 7ης τέχνης, απαγγέλλουν τις χειρότερες κριτικές που γράφτηκαν για την ταινία και ξεφτιλίζουν μερικούς από τους πιο γνωστούς κριτικούς των ΗΠΑ.
Συμπέρασμα: Αν μια ταινία δεν σου αρέσει ή δεν σου κάθισε καλά στον λαιμό έχει καλώς. Δεν έχουμε όλοι τα ίδια τα ίδια γούστα. Ειδικά εσύ μπορεί να έχεις το χειρότερο. Πες όμως μια καλή κουβέντα γιατί τα γραπτά μένουν! Στην τελική δεν υπάρχει λόγος να γίνεσαι μαλάκας ούτε κακιασμένη αδερφή και να θάβεις μια ταινία και τους συντελεστές της, επειδή δεν σου χαμογέλασε στην συνέντευξη τύπου ο Brad.
Άσε που δεν θα σε καλέσει και στο γάμο του στην Σαντορίνη, για τον οποίο εγώ έχω ήδη πρόσκληση. Ένα είναι σίγουρο. Θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου και ο Τyler Durden… δεν θα σε ξεχάσει. Ποτέ!
Το βίντεο αυτό είναι αφιερωμένο σε εσένα κριτικέ κινηματόγραφου. Σε εσένα με το φτυάρι.
