Ήταν με διαφορά το πιο δύσκολο unfriend που έχω κάνει ποτέ. Και έχω κάνει πολλά. Ο Α. όμως θα ήταν από τους τελευταίους που θα μάντευα ποτέ ότι θα με ανάγκαζε να τον βγάλω από φίλο στο Facebook. Τα λέει έξω από τα δόντια αλλά πάντα συμφωνώ μαζί του. Σε όλα. Είναι αθλητικός, μαχητικός, πολυπράγμων, ταξιδιάρης, αγαπησιάρης και ενδιαφέρον τύπος. Έχουμε μιλήσει αρκετές φορές και από κοντά είναι ακόμα καλύτερος. Γλύκα σκέτη.
Ο Α. είναι από αυτούς που τρέχουν στον Δήμο να βελτιώσουν πράγματα, που καθαρίζουν τα σκουπίδια στην παραλία. Αεικίνητος με ατέλειωτη ενέργεια και πολύ δραστήριος και στο Facebook. Σχολιάζει, ανεβάζει, κριτικάρει ακούραστα, ποστάρει το γλυκό παιδί του και λιώνουμε όλοι. Πρόσφατα για πολλοστή φορά μνημόνευε όσους έχει χάσει λόγω μπλοκαρίσματος σε στυλ “ε, τι να κάνουμε; Δεν μπορείς να τα έχεις όλα.”
Αλλά και στα πολιτικά συμφωνούμε τόσα χρόνια. Όπως κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος, βολοδέρνει ψάχνοντας στις διαθέσιμες επιλογές μακριά από τον δικομματισμό όσο μπορεί. Προσπαθεί να ξεκαθαρίσει τα δεδομένα και τα επιχειρήματα, να αξιολογήσει σωστά. Μέχρι που ανέβασε μια ανάρτηση του Άγη Βερούτη σχετικά με τους δημόσιους υπάλληλους. (Η ανάρτηση και ο αντίλογος είναι όλα μαζί εδώ.) Καθότι γνωριζόμαστε αποφύγαμε τις σάλτσες και μέσα σε 2-3 ανταλλαγές φτάσαμε στο ζουμί:
“Κοντεύω 50 χρονών, έχω γυναίκα και παιδί, τι να κάνω; Θέλω έναν σταθερό μισθό.”(Κάπως έτσι, τα έχει σβήσει τα σχόλια οπότε είναι όπως τα θυμάμαι.)
Με διέλυσε. Όχι σε επίπεδο λογικών επιχειρημάτων. Αυτό δεν είναι λογικό επιχείρημα. Είναι η απόλυτη παραδοχή ήττας. Γιατί αν ένας έξυπνος, ικανός, σκεπτόμενος Έλληνας σαν τον Α. έχει καταντήσει να θεωρεί μια θέση στο Δημόσιο μονόδρομο την βάψαμε:
- Δεν αντιλαμβάνεται την αντίφαση μεταξύ όλων των άλλων θέσεών του και αυτής.
- Επιλέγει να αγνοήσει το γεγονός ότι όλοι οι υπόλοιποι δεν έχουμε τέτοια σταθερότητα.
Η ιστορία της Ελλάδας γράφεται αυτόν τον καιρό με τέτοια unfriend και block φοβάμαι. Δεν τον άρχισε η κυβέρνηση αυτόν τον εμφύλιο. Ξέρουμε όλοι πολύ καλά τι είναι το σωστό. Ο Α. δεν πιστεύει στο χρηματόδεντρο, δεν είναι κάποιος αφελής ψευτοσοσιαλιστής, καταλαβαίνει. Για να πληρώσω την σταθερότητά σου Α. εγώ θα πρέπει να πάρω τα παιδιά μου και να πάω στο εξωτερικό ή να βρω κάποιον τρόπο να ζήσω που δεν περιλαμβάνει έναν “σταθερό μισθό” – δώρο από το Ελληνικό Δημόσιο.
Δεν έχω τίποτα να σου εξηγήσω. Όλα τα κομμάτια του παζλ είναι μπροστά σου, τα ξέρεις ίσως και καλύτερα από εμένα. Επιλέγεις να μην τα βάλεις στην θέση τους τα κομμάτια και τα συμφέροντά σου είναι σε ευθεία αντιπαράθεση με τα δικά μου. Όχι λοιπόν, δεν θα περάσω για τσίπουρα όταν ξαναείμαι στην πόλη σου. Σε αγαπάω, σε εκτιμάω αλλά δεν μπορώ να το κάνω. Δεν πρέπει να το κάνω.
