[follow id=”@Chrismeihan” count=”true” ]
[dropcap]Ο[/dropcap]ι τελευταίοι τέσσερις μήνες έφεραν θύελλες και καταιγίδες. Αυτές τις καταιγίδες, τις οποίες ορισμένοι, κοινωνικά και λειτουργικά αναλφάβητοι, αντιλαμβάνονται σαν αναγκαίο και προαπαιτούμενο κακό, για να βρέξει κεράσια και να έρθουν οι μονόκεροι, κλιπιτικλόπ πάνω στο ουράνιο τόξο.
Με ψυχρό μάτι, βλέπω τις παρακάτω κατηγορίες συμπολιτών μου και με πιάνει μια θλίψη. Πολλές φορές δε, μου έρχεται αναγούλα. Δεν θα ασχοληθώ ξανά, έχω σοβαρότερα θέματα, τα οποία με παρακινούν δημιουργικά.
- Κόπανοι μαρξιστές, που νομίζουν ότι θα αλλάξουν τον “γκόζμο”.
- Αφελείς αριστεροί, που πιστεύουν ότι με γελοίες σοσιαλιστικές πρακτικές θα χτυπήσουν “τα λαμόγια και τους κλέφτες”.
- Καιροσκόποι του κώλου, που έτυχε να έχουν σοβαρά ποσά σε συνάλλαγμα εκτός Ελλάδος και ελπίζουν να τα χρησιμοποιήσουν για να αγοράσουν σε εξευτελιστικές τιμές χωράφια, κτήρια και επαύλεις, “όταν έρθει η καταστροφή”.
- Ένα ατελείωτο κοπάδι από χαρούμενα χαϊβάνια που νομίζουν ότι κάπου υπάρχει κρυμμένο λεφτόδεντρο και “οι προηγούμενοι” το έκρυβαν για να το “τρυγάνε τα αφεντικά τους της λέσχης Μπιλντεμπέ κλπ”.
- Ζηλόφθονοι “κατατρεγμένοι από την κοινωνία”, που ελπίζουν να φάνε ένα ξεροκόμματο και να πληρώνονται “από το δημόσιο” (π.χ. καθαρίστριες ΥπΟικ)
- Σαπιοκέφαλοι και μαθηματικά αναλφάβητοι, που δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι τελείωσαν οριστικά τα χρήματα για τους τεμπελοσυνταξιούχους, τους αργόμισθους και τα τεμπελόσκυλα.
Εν ολίγοις, αφελείς παρέα με κωθώνια και απατεώνες μας έχουν χαλάσει την δημιουργική διάθεση.
Όχι, δεν θα σας κάνω άλλο τη χάρη. Πνιγείτε μόνοι σας στα βοθρολύματα της σκέψης σας. Σε όσους δε τυχαίνει να συμφωνούν μαζί μου, εύχομαι καλές περιπέτειες και διαδρομές. Κάπου θα διασταυρωθούν οι πορείες μας. Προτίθεμαι να συνεχίσω να γράφω, αλλά μόνο για όσα θέματα συμβάλλουν στην ευημερία των μη τελούντων εν συγχίσει ή εν υπνώσει.
Ειλικρινώς τεμέτερον (*)
Χρήστος Μεϊχανετζίδης
ΥΓ. Οι παρατηρητικοί από εσάς, θα διαπιστώσουν ότι άφησα έξω από το κείμενο τους πάμπολλους θυμωμένους και απογοητευμένους. Αυτούς που δεν είχαν την ευθυκρισία ή το καθαρό μυαλό, έτσι ώστε να αντιληφθούν, πως δεν ανήκουν σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες. Λίγοι από αυτούς το παραδέχτηκαν και απλά περιμένουν να διαπιστώσουν τις επιπτώσεις της επιλογής τους. Η συντριπτική πλειοψηφία σιωπά, ελπίζοντας να τη γλιτώσουμε. Τουλάχιστον δε μας ζαλίζουν πλέον, με την επίπλαστη αισιοδοξία που διαλαλούσαν στο πρόσφατο παρελθόν.
