Μέχρι σήμερα, δηλώνει πως έχει τρείς φωτογραφίες της στο πορτοφόλι του. Λέει πως λυπάται ”γιατί δεν παντρεύτηκα αυτή την γυναίκα”, πως αποφεύγει να βλέπει τις ταινίες που γύρισαν μαζί.
To 1958, η Ρόμι Σνάιντερ– Γερμανο-Αυστριακή, πάμπλουτη, μεγαλοαστή κόρη ενός ζευγαριού διάσημων ηθοποιών – είναι 20 χρονών – και ήδη μια μεγάλη ευρωπαϊκή βεντέτα. Η καλλονή της λάμπει στην οθόνη, η βασιλική της νιότη ”ντύνει” μικρά, αισθηματικά δράματα, κινηματογραφικές πριγκίπισσες, την ίδια την θλιμμένη αυτοκράτειρα της Αυστροουγγαρίας ”Σίσσυ”. Η Paramount της έχει προτείνει τριετές συμβόλαιο. Αλλά η Ρόμι διστάζει.
Μαζί με τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο φιλμ ”Χριστίνα”, ασκεί το δικαίωμα της σταρ να επιλέξει τον παρτενέρ της. Τοcasting γίνεται μέσα από μια φωτογραφία – διαλέγει έναν άσημο 23χρονο Γάλλο ηθοποιό, τον Αλέν Ντελόν. Δεν τον γνωρίζει, αλλά τον βρίσκει εκθαμβωτικά όμορφο, διαβολικά γοητευτικό.
Όταν, τελικά, πετάει στο Παρίσι, ο Αλέν – μετά από ευγενική προτροπή των παραγωγών του φιλμ – θα την περιμένει στο αεροδρόμιο του Ορλί, κραδαίνοντας αμήχανα μια τεράστια ανθοδέσμη από κόκκινα τριαντάφυλλα. Ο Τύπος, φυσικά, είναι παρών. Οι φωτογραφικές μηχανές κροταλίζουν. Χαμόγελα, φιλιά, χειραψίες – τα ρεπορτάζ μιλούν για στιγμιαία και αμοιβαία έλξη.
Στην πραγματικότητα, η πρώτη τους συνάντηση είναι καταστροφική
Εκείνος τη βρίσκει ”εμετική”, μια ”παραφουσκωμένη Γερμανίδα χήνα” και κείνη πιστεύει ότι ο Αλέν ”παραείναι”. ”Παραείναι ωραίος, παραείναι νέος, παραείναι καλοχτενισμένος , ντυμένος σαν τζέντλεμαν, με γραβάτα και κοστούμι, υπερβολικά της μόδας”. Ακόμα και τα τριαντάφυλλά του, την εκνευρίζουν. ”Υπερβολικά κόκκινα” κατά τη γνώμη της.
Το ίδιο βράδυ θα βγουν για φαγητό στο Lido. Άλλη μια επώδυνη συνάντηση. Η Ρόμι – που συνοδεύεται από τη μητέρα της, Μάγδα – δεν μιλάει λέξη γαλλικά και ο Αλέν συλλαβίζει κάποια υποτυπώδη αγγλικά. ”Είχε μάθει τις λέξεις ichliebedich και το έβρισκε διασκεδαστικό να μου τις επαναλαμβάνει συνέχεια, με κακή προφορά”, θα γράψει αργότερα η Ρόμι, στο ημερολόγιό της. Το τραπέζι θα το πληρώσει εκείνη – ο Αλέν είναι άφραγκος.
Το κασέ του, για την ”Χριστίνα” μετά βίας αγγίζει τις τριάντα χιλιάδες φράγκα. Για την ίδια ταινία, η σταρ Σνάιντερ θα εισπράξει το ποσό των 750.000 φράγκων.
Η ”αυτοκράτειρα” και ο επαναστάτης
Οι εντάσεις θα συνεχιστούν και όταν αρχίσουν τα γυρίσματα. Η Ρόμι με τους άψογους τρόπους, η Ρόμι το φρόνιμο κορίτσι των οικοτροφείων, των καλών καθολικών κολλεγίων δηλώνει ενοχλημένη από ”αυτόν τον νεαρό, τον ντυμένο με μπλουτζίν και σπορ πουκάμισο, κακοχτενισμένο, που μιλάει γρήγορα, που είναι απολίτιστος που έρχεται πάντα αργοπορημένος στο στούντιο”.
Εκείνη γκρινιάζει, αυτός φέρεται με αγένεια. Μουτρώνει, θυμώνει. Την αγνοεί, τον περιφρονεί. Παρ’όλα αυτά, τον συνοδεύει στις τρελές του περιπλανήσεις, στο Παρίσι, όπου ο Αλέν ”οδηγεί σαν τρελός το πράσινο MG του, γράφοντας τα φανάρια στα παλιά του τα παπούτσια”.
Λίγο λίγο, η αναξιοπρεπής ελευθερία του Γάλλου ‘αλητάκου’ τρυπώνει ύπουλα μέσα της, την συναρπάζει
Δυσκολεύεται να εξηγήσει την έλξη που ασκεί πάνω της αυτό το άτακτο αγόρι, αλλά – αχ! – πόσο θα ήθελε να του μοιάζει λίγο.
Όσο περνούν οι μέρες, το στέμμα της ”αυτοκράτειρας” τη βαραίνει, η εικόνα της μικρής, αγνής, χαϊδεμένης και ενάρετης αστής μες στην οποία όλοι – η μητέρα, ο πατριός της ο παραγωγός της, ο Τύπος – θέλουν να την φυλακίσουν, την πνίγει. Ο Αλέν, είναι το χρυσό κλειδί της για την ελευθερία. Κι εκείνος; Είναι ερωτευμένος;
Ή η Ρόμι είναι η δική του ”χρυσή ευκαιρία” για ένα ανέξοδο, πανευρωπαϊκό, διαφημιστικό publicity; Πολύ αργότερα, θα πει: ”Δεν πίστευα ποτέ ότι η ζωή μου θα παιρνε αυτή την αισθηματική τροπή μαζί της. Δεν επρόκειτο για τον μεγάλο έρωτα, αλλά για τον πρώτο, τον έρωτα των 20 χρόνων, τον έρωτα της νεότητας. Ήμασταν πολύ διαφορετικοί. Είχα εντός μου πράγματα που δεν έβλεπε κανείς.
Είχα το παρελθόν μου, της Ινδοκίνας, τη δύσκολη παιδική μου ηλικία, αλλά αυτό δεν φαινόταν στο πρόσωπό μου. Εκείνη ήταν μια Ευρωπαία σταρ, αλλά εσωτερικά ήταν ένα παιδί. Υπήρχε μια χτυπητή αντίθεση μεταξύ μας. (…)
Ήταν πολύ ωραίο και αγνό. H Ρόμι είχε την ηλικία μου
Ως τότε, οι γυναίκες που αγαπούσα ήταν μεγαλύτερές μου κατά δέκα χρόνια. Αυτή τη φορά δεν ήταν μία από τα ίδια Μπορώ να πω ότι ήταν ο πρώτος μεγάλος μου έρωτας: ο έρωτας των είκοσι χρόνων είναι κάτι που δεν ξεχνιέται. Μετά, δεν είναι ποτέ το ίδιο…”
Όταν το πλατό μεταφέρεται στην Αυστρία, το ειδύλλιό τους έχει φουντώσει. Γίνονται σχόλια. Όταν η Μάγδα συλλαμβάνει το ζευγάρι να φιλιέται γίνεται έξαλλη. ”Έχεις πιαστεί σε δίχτυα αγάπη μου!” φωνάζει απελπισμένη στην κόρη της.
Είναι αλήθεια – δεν μπορεί πια να την κρατήσει. Μετά το τέλος των γυρισμάτων, η Ρόμι συνοδεύει τον Αλέν στο αεροδρόμιο. Τον αποχαιρετά με κλάματα. Σαρανταοχτώ ώρες αργότερα έχει πάρει την απόφασή της. Το σκάει μυστικά και πηγαίνει να τον βρει στο Παρίσι. Για λίγο καιρό, μένουν μαζί, στο έξτρα δωμάτιο που τους παραχωρεί ο φίλος και μάνατζερ του Αλέν, Ζορζ Μπομ, σε ένα διαμέρισμα στις όχθες του Σηκουάνα.
Ο έρωτάς τους, θα γίνει αιτία για ένα τεράστιο διακρατικό σκάνδαλο
Στην Αυστρία, ο Τύπος βοά για την αρπαγή της ”αυτοκράτειρας” από τον ”αχρείο Γάλλο ζεν πρεμιέ”. Ολόκληρο το γερμανικό έθνος νιώθει προσβεβλημένο και η Ρόμι, κατρακυλά στις λίστες δημοφιλίας από την 1η στην 20η θέση. Αντίθετα, στη Γαλλία, στην χαρακτηρίζουν ”το ωραιότερο γερμανικό δώρο από την εποχή της Μάρλεν Ντίτριχ”. Προς μεγάλη έκπληξη όλων, στις 22 Μαρτίου του 1959, η ”αυτοκράτειρα” αρραβωνιάζεται τον ”αλητάκο”.
Ένας μεγάλος έρωτας
Για λίγο καιρό, θα ζήσουν στο δικό τους, ροζ, ερωτικό σύννεφο. Είναι νέοι, ωραίοι, διάσημοι, αγαπιούνται οι δημοσιογράφοι τους λατρεύουν, στις εφημερίδες οι τίτλοι παραμιλούν για ”το ζευγάρι της χρονιάς” – τι μπορεί να πάει στραβά;
Μετακομίζουν σε ένα μεγάλο διαμέρισμα στη λεωφόρο ντε Μεσίν, στο Παρίσι. Περνούν τα Σαββατοκύριακά τους στην εξοχή. Η Ρόμι κάνει ιππασία. Ο Αλέν, ασκείται στην σκοποβολή με πιστόλι. Κάτω από την καλή της επιρροή, εκείνος θα αποκτήσει ένα σοφιστικέ λούστρο – διαβάζει διαρκώς, λογοτεχνία, ιστορία, φιλοσοφία, από τα βιβλία που του αγοράζει.
Τη φωνάζει ”maPuppelé” – ”κουκλίτσα μου” στα γερμανικά. Του απαντάει πειρακτικά “Grandpa”, δηλαδή ”παππού”, τον πειράζει για κείνη την ανθοδέσμη με τα κόκκινα τριαντάφυλλα. ”Ποιος ερωτεύτηκε, πρώτος τον άλλο εγώ ή εσύ;” ”Εγώ” ”Εγώ” ”Τότε, ας μετρήσουμε, ένα, δύο τρία….” ”Μαζί!’.
Ο Αλέν, θα τη γνωρίσει στον Λουκίνο Βισκόντι, τον μετρ που θα σκηνοθετήσει το πέρασμά της στο ποιοτικό σινεμά, το ντεμπούτο και των δυο τους στο θέατρο. Στο ”Κρίμα που είναι πόρνη” υποδύονται το τραγικό αιμομικτικό ζευγάρι – άλλωστε ο Λουκίνο επιμένει πως μοιάζουν σαν αδέλφια. Έχουν τα ίδια χρώματα, τα ίδια φίνα χαρακτηριστικά κι όταν συνοφρυώνονται, στο μέτωπο, ανάμεσα στα φρύδια σχηματίζουν το ίδιο V – ρυτίδες ανησυχίας.
Κρυφοί, ανόητοι, φόβοι – τι μπορεί να πάει στραβά;
Ό,τι πάει συνήθως: η ζωή. Στο Παρίσι, η σταρ Ρόμι αισθάνεται σαν μια φριχτή επαρχιώτισσα. Μαθαίνει γαλλικά, αλλά οι Γάλλοι διανοούμενοι, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, με τα παθιασμένα ”διανοήματά” τους και τις θεωρίες τους για το νέο κύμα του γαλλικού σινεμά την τρομάζουν.
Δεν τους καταλαβαίνει. Κι έπειτα, ο Αλέν – που είναι πια ένα λαμπερό ευρωπαϊκό αστέρι, σε τροχιά – δουλεύει, λείπει διαρκώς. Ή ξημεροβραδιάζεται σε μπαρ, σε parties, σε κοκτέιλ, στα ”σωστά” μέρη, με τους ”σωστούς” ανθρώπους, με άντρες που τον φλερτάρουν, με γυναίκες που τον διεκδικούν – τι σημασία έχει;
Στο Παρίσι των 60’s βασιλεύει μια χαριτωμένη ανεμελιά, μια μποέμικη, ερωτική αναρχία.
Ναι, ο Ντελόν αγαπάει την μικρή του Ρόμι, την ”Puppelé” του, αλλά η μονογαμία του φαίνεται μια πληκτική αστική σύμβαση.
Μπορεί να σέβεται μια γυναίκα, αλλά δεν της ανήκει ποτέ .
Καυγαδίζουν, φωνάζουν, φιλιώνουν με κλάματα. ”Η Ρόμι, προερχόταν από μια κοινωνική τάξη που μισώ όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. Δεν ήταν βέβαια δικό της σφάλμα. Μέσα σε πέντε χρόνια δεν κατάφερα να απαλείψω τίποτα απ’όλα αυτά που της είχαν εντυπωθεί τα 20 χρόνια της προηγούμενης ζωής της. Στη ουσία ζούσα με δυό γυναίκες. Με την μία ήμουν τρελά ερωτευμένος. Τη δεύτερη, την απεχθανόμουν το ίδιο έντονα…”, θα εξηγήσει εκείνος, χρόνια αργότερα.
Χωρισμός και τέλος
Το 1963,θα είναι μια φοβερή χρονιά στη ζωή της Ρόμι. Πρώτα, έχει να αντιμετωπίσει τις φωτογραφίες από τα παρασκήνια των γυρισμάτων της ”Μαύρης Τουλίπας”. ”Είδα σε όλες τις εφημερίδες την ίδια φωτογραφία: ο Αλέν, καθισμένος στην πτυσσόμενη πολυθρόνα με το όνομά του, με μια κοπέλα καθισμένη στα γόνατά του».- είναι η Ναταλί Μπαρτελεμί, μέλλουσα κυρία Ντελόν”.
Οι εφημερίδες αναπαράγουν τα κουτσομπολιά της ”νέας σχέσης” του Γάλλου γόη με την ξανθιά, εντυπωσιακή Ναταλί. Η Ρόμι, δεν ξέρει τι να πιστέψει. ”Όλα του τα φλερτ δεν ήταν αθώα, το ξέρω. Ο Αλέν είναι ένα νεαρό σκυλί, θα μείνει ένα νεαρό σκυλί. Πάντα σε αναζήτηση και αυτοκαταστροφικό”. Όμως η σχέση τους δεν έχει αλλάξει. Μιλάνε πάντα γλυκά στο τηλέφωνο, σκέφτονται να κάνουν παιδί – μάλιστα, σε ένα διάλειμμα των γυρισμάτων του, της κάνει μια επίσκεψη- έκπληξη στο πλατό. Όταν εκείνη φεύγει για το Χόλιγουντ, πετάγεται στη Ρώμη, για να τη συνοδέψει στο αεροδρόμιο.
Στην Αμερική, η Ρόμι δεν είναι μόνη. Κάνει παρέα με τις φήμες που οργιάζουν πως ο Αλέν και η Ναταλί αρραβωνιάστηκαν, πως η μικρή περιμένει το παιδί του . Στην αρχή, δεν θέλει να το πιστέψει. Γυρίζοντας, όμως, από το Χόλιγουντ, εκείνος δεν την περιμένει, όπως έκανε πάντα. Στο διαμέρισμά τους θα βρει μια τεράστια ανθοδέσμη. Τριαντάφυλλα πάλι, υπερβολικά κόκκινα. Και ένα σημείωμα:
Είμαι στο Μεξικό με τη Ναταλί. Έγιναν πολλά. Αλέν. Συντρίβεται.
Επί πολλούς μήνες, η ”Σίσσυ” θα υποφέρει, όπως δεν υπέφερε ποτέ στη ζωή της. Βουλιάζει στον πόνο, την απελπισία – το ερωτικό της όνειρο έχει σπάσει, περπατάει και ματώνει πάνω στα γυαλιά. Αρνείται να παραδεχτεί την ήττα της.
”Αρχικά, για κάποιο χρονικό διάστημα έπαιρνε ηρεμιστικά”, λέει η φίλη της Φρανς Ρος ”Έτρεμε από το πρωί ως το βράδυ, κατά τρόπο απίστευτο. Επί πολλούς μήνες εξακολουθούσε να είναι ερωτευμένη μαζί του. Πήγαινε και έβαζε ραβασάκια στα καθρεφτάκια του αυτοκινήτου του. Ταυτόχρονα έβγαινε με οποιοδήποτε καβαλιέρο τη φλέρταρε. Ήταν, αναμφίβολα, ο δικός της τρόπος να αποδείξει ότι ήταν ποθητή”.
Κάποτε, θα τον ξεπεράσει (;). Θα ξαναβρεθούν, θα γνωρίσει το γιό του, θα γίνουν φίλοι. Θα παντρευτεί και κείνη, τον σκηνοθέτη Χάρι Μέγιεν, θα γεννήσει ένα αγόρι. Το 1969, τη χρονιά που ο Αλέν θα βρεθεί μπλεγμένος σε ένα τρομερό σκάνδαλο, θα την καλέσει δίπλα του, συμπρωταγωνίστριά του στην ταινία ”Η πισίνα”.
Κινηματογραφικά, θα συναντηθούν μόνο άλλη μια φορά, το 1972 στη ”Δολοφονία του Τρότσκι”. Θα συνεχίσουν τις ζωές τους χωριστά – αλλά όχι πολύ μακριά. Ο Αλέν, θα είναι δίπλα της, όταν θα χάσει τον μοναχογιό της Νταβίντ, στα 14 του σε ένα τραγικό δυστύχημα – εκείνος θα οργανώσει την κηδεία του.
Πάλι εκείνος θα αναλάβει τις διατυπώσεις, όταν στις 29 Μαϊου 1982, η Ρόμι θα βρεθεί νεκρή στο διαμέρισμά της, στο Παρίσι. Από αλκοόλ, βαρβιτουρικά και ραγισμένη καρδιά. Θα φροντίσει να ταφεί, αγκαλιά με τον γιό της, στο Mπουασί, στη Γαλλία.
Στη χώρα του, που έγινε δική της χώρα. Κοντά στο σπίτι της. Κοντά σε κείνον. Kαι στο τέλος θα την αποχαιρετήσει με ένα σπαρακτικό γράμμα στο ParisMatch: ”ΜaPuppelé, σε κοιτώ ξανά και ξανά. Θέλω τα μάτια μου να σε χορτάσουν, να σου πω ξανά και ξανά πως ποτέ δεν ήσουν πιο όμορφη, πιο γαλήνια.
Ξεκουράσου. Είμαι εδώ. Έμαθα λίγα γερμανικά μαζί σου. Ichliebedich. Σ’αγαπώ. Σ’αγαπώ ma Puppelé.
