Είμαι πολύ περισσότερο κουρασμένος απ’ όσο νομίζω. Δουλεύω σαν σκυλί δύο βδομάδες συνεχόμενα και είμαι άυπνος δυο μέρες. Σέρνω το κορμί μου σαν ζόμπι μέσα στο σπίτι. Όμως αυτό που πραγματικά με έχει τσακίσει, είναι το γράμμα της. Δεν μπορώ ούτε να κοιμηθώ, ούτε να κάτσω μέσα στο σπίτι. Κάθε πράγμα εκεί μέσα μου θυμίζει εκείνη και κάθε εικόνα της μου γαργαλάει εκνευριστικά τα λαγόνια και κάνει τη λίμπιντο μου να χτυπάει κόκκινο.
Σκέφτομαι να κάτσω να γράψω κάτι μπας και με τον τρόπο αυτό στρέψω τις σκέψεις μου αλλού και ηρεμήσω λιγάκι.
Η φωνή της συνεργάτιδάς μου όμως, βουίζει στο μυαλό μου σαν καμπάνα στο χιόνι. «Μαλάκα Martin, μετά από αυτό που έγραψες την τελευταία φορά τι θα γράψεις; Τη διαθήκη σου; Ή μήπως οδηγίες πως να γλιτώσει η κόρη σου από μαλάκες σαν και εσένα;»
Έχει δίκιο, μπορεί να τη λέω υπερβολική αλλά έχει δίκιο.
Έχω στερέψει, όχι από ιδέες αλλά από ενέργεια.
Από τη μία η μικρή να με στοιχειώνει και από την άλλη η θύμηση του μεγάλου μου έρωτα που έχω χάσει να μου προκαλεί κεφαλαλγίες. Άσταδιαλα, πρέπει να σταματήσω να σκέφτομαι.
Χρειάζομαι απελπιστικά ένα ποτό. Πρέπει να βγω έξω.
Στην αρχή λέω να περπατήσω μήπως καθαρίσει το μυαλό μου αλλά μετά το μετανιώνω και θυμάμαι πόσο όμορφο είναι να νιώθεις τον κρύο αέρα της μηχανής να σου γδέρνει το πρόσωπο.
Ξεκινάω για το μπαράκι της γειτονιάς μου. Σχεδόν άδειο είναι. Όλοι κι όλοι οι πελάτες δυο βίζιτες, τρεις μαλάκες και ένα ζευγάρι. «Ωραία, πάλι στα χαϊλίκια είναι το μαγαζί», σκέφτομαι. «Και τι με νοιάζει όμως, εγώ για ένα ποτό ήρθα.»
Μια μικρή παρέα από άντρες μπαίνει μέσα και τους ακούω που χαχανίζουν. Κάποιο θηλυκό να δεις έχουν εντοπίσει τα μαλακισμένα και καβλαντίζουν. Ξαφνικά παρατηρώ τη μικρή παρέα να είναι στυλωμένη σε ένα σημείο. «Μπα, μπάλα θα’ χει», φαντάστηκα. Γυρίζω το βλέμμα και βλέπω δέκα άνδρες στοιβαγμένους στα πόδια μιας εντυπωσιακής γυναίκας, που δεν τους δίνει καμία σημασία κι επιλέγει να καρφώσει με τη ματιά της τον ενδέκατο που κοιτάει αλλού, δηλαδή εμένα.
Όσο και να έχει ζεστάνει το βλέμμα μου η μελαχρινή απέναντι με τις μακριές καμπύλες, το στητό βυζί και τα γατίσια ματιά, ξαναγυρίζω στο ποτό μου . Θα πρέπει να περάσω από την κόλαση για να βρω τον άγγελό μου και από ότι θυμάμαι οι άγγελοι δεν τα πίνουν σε μπαρ.
Συνεχίζει να με κοιτάει έντονα, μιλώντας στην κοπέλα που βρίσκεται δίπλα της.
Είναι όμορφη, πολύ όμορφη.
«Τι σημασία έχει όμως αν είναι όμορφη; Τον κόσμο μου μπορεί να τον κάνει όμορφο; Και τι ζητάμε μωρέ εμείς οι ευαίσθητοι άντρες δηλαδή; Μια αγκαλιά να κρυφτούμε κι ένα φιλί να ζεσταθούμε… και να μη μιλάτε», κάνω αντίλογο στον ίδιο μου τον εαυτό για να μην πάω να της μιλήσω. Ήδη έχω αρκετά μπερδέματα στο κεφάλι μου, άλλο ένα μου λείπει.
-«Γεια σου», της λέω, «Μάρτιν».
-«Χαίρω πολύ», μου απάντα με έντονη και διερευνητική ματιά.
Στο σημείο αυτό πετάγεται η κολλητή της για να πετάξει τη βόμβα «Χώρισε σήμερα».
Δε δίνω καμία σημασία στην κολλητή της αλλά την κοιτάω στα μάτια και τη ρωτάω:
– «Αλήθεια; Εγώ χωρίζω κάθε μέρα.»
-«Γιατί;», με ρωτάει.
-«Γιατί αγαπάω όλο τον κόσμο», της απαντάω.
-«Πως γίνεται αυτό;», μου λέει κάπως ειρωνικά.
-«Θέλεις να σου πω ή να σου δείξω;»
-«Δείξε μου».
Σκύβω λοιπόν και της δίνω ένα παθιασμένο φιλί στο στόμα.
-«Είσαι μεθυσμένος, γιατί το έκανες αυτό;»
-«Νομίζω πως ήθελα να δω τι γεύση έχουν τα χείλη σου», της είπα χαμογελαστά. «Είναι υπέροχα, έχουν γεύση από ροδάκινο.»
Ξαφνικά την τραβάει η κολλητή της να φύγουν και την παρατηρώ να απομακρύνεται από το οπτικό μου πεδίο. Η πλάτη της είναι υπέροχη και το βήμα της, αν και βιαστικό, με μαγνητίζει. Το σώμα μου έχει παραλύσει και το ποτό έχει κάνει καλά τη δουλειά του αφήνοντας με ένα βλέμμα αγελάδας και έναν ηλίθιο μορφασμό απορίας στο πρόσωπό, μη μπορώντας να σαλέψω ούτε το σώμα μου, ούτε το βλέμμα μου. Ας μου δώσει κάποιος μια σφαλιάρα να συνέλθω. Να τρέξω από πίσω της να την προλάβω. Να κάνω κάτι, τέλος πάντων.
Έχει πια φύγει. Τα πόδια μου δεν με βαστάνε και όλα ξαφνικά σκοτεινιάζουν. Μια απελπισία και ένας πόνος έρχονται και φωλιάζουν στο στήθος μου πλέον σαν τακτικοί καθημερινοί επιβάτες στο τέλος κάθε νύχτας.
Amber Alert… χάθηκε μελαχρινό κούκλι στην περιοχή Γκάζι λόγω υπερβολικής χρήσης αλκοόλ και ξινής κολλητής. Παρακαλώ εάν έχετε οποιαδήποτε ένδειξη επικοινωνήστε μαζί μου. Martin
To be continued…
