Καλοκαιρινό σκατό, τό χειμώνα μέλι.

Ό κλέφτης μέ τούς όρκους του κι ή πουτάνα μέ τά δάκρυα της.

Μέ τό στόμα νά ψηλαφώ και με τον κώλο νά τρώγω

Άμα χέσεις στη θάλασσα θα το βρεις στ’αλάτι.

Τον κακό τον γκαστρωτή τον αμποδάνε οι τρίχες.

Και τό σκατό λίγο είναι μα ολα τά μαγαρίζει.

Κλάνει ό κώλος του, να βγει η ψυχή του.

Οποιος πετάει πέτρες στο βόθρο, σκατώνεται.

Οποιος έχει πολύ πιπέρι, βάζει και στον κώλο του.

Όλοι γαμούν και λειτουργούν κι εγώ αν σημάνω βλάφτει;

Κάλλιο πουτάνα παρά γλωσσού.

Κάτσε καλά, κατούρησε κι άν δέ θωρείς, θωρούν σε.

Οι κερατάδες τά μαζεύουνε κι οί πουτάνες τά σκορπάνε.

Μή δείξεις τό μέρος πού κατούρησες, μήν πάει άλλος και χέσει.