Ανάμεσα στα φυτά, που θεωρούνται αντιβηχικά, λογαριάζεται και η αγγελική (νεροκάλαμο). Γι’ αυτό και δίνουν στον άρρωστο δύο – τρία νεροπότηρα την ημέρα βραστάρι αγγελικόρριζας, φτιάχνοντάς το με αναλογία τέσσερα προς εκατό.
λ. Το βραστάρι των σταφυλιών είναι φάρμακο γι’ αυτή μας την περίπτωση.
i. Αφέψημα γλυκάνισου.
Α. Οι λαϊκοί θεραπευτές μεταχειρίζονται τον ευκάλυπτο ιικ» βήχα, κυρίως των φυματικών. Το ίδιο όμως κάνει και ΐ| ι πίμηση επιστήμη του Ιπποκράτη.
- Όλοι σχεδόν οι συγγραφείς έχουν την ίδια γνώμη όχι τικά με την αντιβηχικότητα του θυμαριού. ‘ Ετσι λοιπόν ιιυνιστάται, σ’ αυτούς που βήχουν, ένα νεροπότηρο την η- |ntpa απ’ το έγχυμα των λουλουδόφυλλων του φυτού με αναλογία δύο προς εκατό.
- Βράζουν καρότα και δίνουν τρία – τέσσερα ποτήρια του κρασιού, απ’ το ζουμί τους, στον άρρωστο.
/. α) Τρεις – τέσσερις φορές την ημέρα από ένα ρακο- ιιόιηρο ζεστό βραστάρι ξεφλουδισμένων κουκουτσιών κυ- Κωνιού, αναλογίας δέκα προς εκατό, β) ‘ Ενα – δύο νερο- Μ<>ιηρα την ημέρα, έγχυμα φύλλων και λουλουδιών μαζί, κυδωνιάς, αναλογίας τρία προς εκατό, γ) Πολλές φορές μ’ι νουν και το εξής: μουσκεύουν γι’ αρκετές ώρες κυδωνο- κυύκουτσα κι ύστερα πίνουν το βλεννούχο αυτό υγρό, βγάζοντας, φυσικά, τα κουκούτσια.
- Βραστάρι λάχατνου.
- Δύο – τρία νεροπότηρα την ημέρα ζεστό έγχυμα μαν- τζουράνας, αναλογίας τρία προς εκατό. Απ’ αυτά το ένα οπωσδήποτε πριν πλαγιάσουν το βράδυ.
- Τρία – τέσσερα κρασοπότηρα την ημέρα ζεστό βραστάρι φρέσκιας μαργαρίτας, αναλογίας τέσσερα προς εκατό, θεωρούνται (χντιβηχικά.
- Το πυκνωμένο, με αρκετό βράσιμο, μηλαφέψημα (αφέψημα μήλου), που γλυκαίνεται με μέλι, είναι κάτι, που συνηθίζεται σ’ αυτήν την περίπτωση πολύ.
- Αντιβηχικού φήμη έχουν της μολόχας τα λουλούδια — με αυτή μας την τελευταία λέξη θα έχει καταλάβει πια ο αναγνώστης, πως μιλάμε για τ’ άνθη του φυτού— σ’ έγχυμα, αναλογίας δύο προς εκατό και με δύο – τρία νερο- πότηρα δόση την ημέρα.
- Με τα μούρα φτιάχνουν ένα πολύ καλό σιρόπι για το βήχα. Συγκεκριμένα, τα λιώνουν, τα περνάνε από τουλου- πάνι και στη συνέχεια τα βράζουν σε σιγανή φωτιά μαζί με διπλάσια ποσότητα ζάχαρης, μέχρι να σοροπιάσουν.
- Ο πανσές θεωρείται θαυμάσιο φάρμακο για το χρόνιο βήχα.
- Τα λουλούδια της παπαρούνας, που κάθε άνοιξη «ματώνουν» ξέφωτα και κάμπους, λέγεται πως είναι αντιβη- χικά, με αναλογία δέκα προς εκατό, σ’ έγχυμα. Επίσης το ζεστό βραστάρι με δέκα κεφάλια (φρέσκα ή ξερά) παπαρούνες σε τριακόσια γραμμάρια μαύρο καλό κρασί, όπου φτιάχνοντάς το, φροντίζουν με το βράσιμο να μείνει η μισή ποσότητα του κρασιού.
- Ένα – δύο νεροπότηρα την ημέρα βραστάρι ή έγχυμα πευκοκορφάδων, αναλογίας τέσσερα προς εκατό.
- Τα φύλλα και τ’ άνθη της πορτοκαλιάς έχουν καταπραϋντικές και αντισπασμωδικές ιδιότητες. Γι’ αυτό κι εδώ το βραστάρι των λουλουδόφυλλών της, με αναλογία δύο προς εκατό και δόση ένα νεροπότηρο της ημέρα, θεωρείται πολύ ευεργετικό.
- Δύο – τρεις φορές την ημέρα από μισό κουταλάκι του γλυκού σκόνη οστό ξεραμένο χυμό (γάλα) ραδικιού, ανα-
ΜΜ)(|ιίζει τον άρρωστο. Αυτό το γάλα βγαίνει σαν στύψουμε ραδίκια, ξεραίνεται δε κιτρινίζοντας, σαν αφεθεί σε ξεσκέ- !ΐι ιστό πιάτο.
19. Η λαϊκή θεραπευτική έχει να λέει για το αντιβηχικό ί ι|γ βραστάρι, από ραπάνια, γλυκαίνοντάς το.με λίγο μέλι.
.Ό. Το ζεστό σαλέπι οπωσδήποτε είναι αντιβηχικό.
λ. Το σκόρδο είναι άριστο αντιβηχικό φάρμακο.
λλ. Οι αποχρεμπικές ιδιότητες της τσουκνίδας κάνουν χρήσιμο το βραστάρι της γι’ αυτή μας την περίπτωση.
23. Συνηθίζεται πολύ το αδύνατο έγχυμα του ύσσωπου (βλ. σημ. 10), αναλογίας δύο προς εκατό, με δόση ένα νε- ροπότηρο την ημέρα.
.’4. Το βραστάρι της φασκομηλιάς με λίγο μέλι, οπωσδή- ·ιιιπ: t (ναι καλό’ πολύτιμη, θα λέγαμε, προσφορά της λαϊκής φαρμακευτικής.
.”>. Το βραστάρι του φλησκουνιού οη/ακουφίζει πολύ αυ- Τοι’κ;, που βήχουν.