Να είμαι σαφής. O Will Ferrel είναι κάτι σαν τον Μάρκο Σεφερλή. Δεν είναι για όλα τα γούστα. Προσωπικά τρελαίνομαι. Επαρκώς για να υποστώ τις αποτυχίες του. Που είναι αρκετές. Όταν όμως βλέπω να συνδυάζεται με τον σκηνοθέτη του “Austin Powers” και τον Zach Galifianaki…ε, έχω ψηλά τον πήχη.
Δεν με απογοήτευσε τελείως αλλά σίγουρα αν το είχα δει στο σινεμά θα είχα προβληματιστεί για τα λεφτά μου. Εκτός αν πήγαινα με παρέα αντρών με όρεξη 
για καζούρα. Ή παρέα από πολιτικό κόμμα.
Μια καρικατούρα σάπιου και άχρηστου πολιτικού ετοιμάζεται να κατεβεί υποψήφιος χωρίς αντίπαλο για πολλοστή φορά. Ξαφνικά κάποιοι πλούσιοι (Νταν Άκροϊντ σε ιστορική αναφορά στο παρελθόν και το “trading places) αποφασίζουν να βάλουν άλλον να κερδίσει ώστε να χτίσουν εργοστάσια με συνθήκες Κίνας στις ΗΠΑ. Διαλέγουν τον πιο τραγικό loser όλων των εποχών ο οποίος με την βοήθεια ενός spin doctor περνάει μπροστά στις δημοσκοπήσεις.
Από αστείες φάσεις έχει μπόλικες. Ατάκες παρομοίως. Νύξεις στα σημερινά πράγματα που προκαλούν. Αλλά όλο μαζί δεν πάει πουθενά. Σαν φαν του Galiphianaki έχω δει τα παλιά του stand up και παλιότερες indy ταινίες πολύ πολύ καλύτερες. Και ο Will Ferrel μοιάζει εκπολιτισμένος, δεν έχει την ωμότητα που τον διακρίνει για να τον απολαύσουμε…Σεφερλίδικα!