Γκαστρωμένο μουνί, ξεροψημένο αρνί.

Μιά πιθαμή άπ’ τον κώλο μου κι ότι θέλει ας γίνει.

Απ’ τη ζωή στο θάνατο ειν’ ένα μονοπάτι, από τον κώλο στο μουνί δυο δάχτυλα και κάτι.

Το καημένο τo μουνάκι έχει μες στη μέση αυλάκι και στην άκρη ένα φασούλι, π’ ούλοι το γαμούνε, ούλοι.

Το μουνί και το βολάν πρέπει να μοσχοβολάν’

Βάλαμε χέρι στο βυζί, δέξου μουνί μαντάτα.

Το μουνί και το χταπόδι με το χτύπημα απλώνει.

Το μουνί και το πριόνι, όποιος δεν τα ξέρει ιδρώνει.

Το μερακλίδικο μουνί βουνά ξεθεμελιώνει, στερεύει λίμνες και γιαλούς και ποταμούς θολώνει.

Το μερακλιδικο μουνί βουνά ξεθεμελιώνει, στερεύει λίμνες κα γιαλούς και ποταμούς θολώνει.

Όσες σταφίδες λιάζονται τον Αύγουστο στ’ αλώνια, τόσα βυζιά χαϊδεύονται τα βράδυα στα σαλόνια.

Η φτώχεια θέλει καλοπέραση κι η πουτανιά φτιασίδι, το ψάρι θέλει υπομονή και το μουνί κυνήγι.

Το μουνί σου φλόγες βγάζει λες και είναι πετρογκάζι

Έγώ δέν είπα « μουνί» καί « κώλος » καί θά πώ « ψωλή » ;