Και που λέτε τα παλαιά τα χρόνια δεν είχαμε ίντερνετς και τέτοια, που λέει κι η κυρία Δήμητρα, η φίλη της μαμάς μου.
Όταν φτιάκανε τούτονα το διαολεμένο πράμα κι εμείς το εδοκιμάσαμε για πρώτη φορά, ήταν αρκετά παλαιά, σχεδόν την ίδια εποχή που έφτιαχναν και τις Καρυάτιδες στην Αμφίπολη.
Είχα την τύχη το λοιπόν, να ‘χω αδερφό που ήταν grand master της τεχνολογίας κι έτσι, αρκετά νωρίτερα από το πλήθος, μια ηλιόλουστη Κυριακάτικη ημέρα, κάτι χρόνια πριν έρθει η νέα χιλιετία, μπήκαμε ονλάιν.
Γιούχου. Πολιτισμικό σοκ. Τι πάθαμε. Κάναμε μια βολτίτσα απ’ τον ηρωικό πρώτο internet explorer κι ήταν λες και έσκασε ο Homo Erectus στο Μανχάταν να πιει εσπρέσο. Αλλά πέρα από αυτό μην φανταστείτε. Τίποτις δεν υπήρχε απ’ τα σημερινά. Κάτι ψευτοσάιτ που περιμέναμε για να φορτώσουν κάθε δεύτερη πανσέληνο και διάφορες άλλες μαλακίες αδιάφορου περιεχομένου.
Όμως να. Υπήρξε κάτι που δεν το ξεχάσαμε ποτέ. Ήταν η πρώτη επαφή μας με live chat. Και μετά από κάνα μισάωρο περιήγησης, είπαμε να μπούμε. Μαλάκα μου τι πάθαμε.
Μην κοιτάτε τώρα που μπαίνεις και μιλάς στο fb με εκατονπενηντατέσσερις νοματαίους ταυτόχρονα, με κάμερες, ακουστικά και μαλακίες. Τότε ούτε pixel. Στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Και ακούστε τι πάθαμε.
Γράψαμε ένα ”geia sas ti kanete” και ωχ αμάν μέσα από το κουτί κάποιος μαλάκας μας απάντησε! Μάνα μου.
Έτρεξα πίσω από την οθόνη μπαούλο ω σαν ιθαγενής να δώ μήπως έχει κάτσει κάνας παπάρας από πίσω και μας κάνει πλάκα. Ε όχι ρε παιδιά δεν είναι δυνατόν μας απαντούσαν μέσω ΙΝΤΕΡΝΕΤ! Άγνωστοι!
Ίσως οι νεότεροι να μην συλλαμβάνετε την έκπληξη αλλά ρε παιδιά εμείς τα παππούδια πάθαμε ένα κατιτίς. Πως να σας βοηθήσω. Χμ. Να πούμε, φανταστείτε τώρα να μιλάγατε με τη γκόμενα στο skype και να μπορούσατε να χουφτώσετε βυζί. Δε θα μένατε με το φερμουάρ ανοιχτό; Ε κάτι τέτοιο πάθαμε.
Τες πα μετά το πρώτο σοκ αρχίσαμε να χρησιμοποιούμε το τσατ σε greeklish, που όπως καταλάβατε εμείς οι γέροντες το ανακαλύψαμε πρώτοι, αναγκαστικά, γιατί δεν υπήρχε και σύστημα τότενες που να υποστηρίζει ελληνικές γραμματοσειρές. Kαι πως θα μιλούσαμε με τα γκομενάκια; Με σήματα μορς; Έτσι που λέτε ανακαλύφθηκε το Greeklishιανό αλφάβητο.
Κάπως έτσι τώρα που το σκέφτομαι, θα πρέπει και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι να βρήκαν το Φοινικικό, το Λατινικό και τα υπόλοιπα. Για να μπορούν να επικοινωνούν κι αυτοί με τα αντίστοιχα αρχαία γκομενάκια. Γιατί τα ουγκ δεν έφταναν. Από κει βγήκε και ο όρος, Λατίνοι εραστές, που όλοι γνωρίζουμε. Κι έτσι με το πέρασμα των αιώνων φτάσαμε μέχρι το αλησμόνητο: Come with me για να τη βρεις, αν γλεντήσουμε together, η ανάμνηση απ τη Greece θα σου μείνει για forever. Α ρε Γαρδέλη αγόρι μου. Προάγγελος της νέας γλώσσας ήσουν.
Κι αφού λοιπόν βρήκαμε τρόπο επικοινωνίας, τα πρώτα ραντεβού στα τυφλά δεν άργησαν να έρθουν. Ωραία ήταν. Αν εξαιρέσεις ότι 2 στις 3 περιπτώσεις έπεφτες σε μπάζο κατ τα τ άλλα μια χαρά. Ειδικά για τυπάκια που δεν πλησίαζαν γκόμενα ούτε στο χιλιόμετρο στα μπαρ και γκόμενες που δεν τις πλησίαζε ούτε η ανεμοβλογιά, το τυφλό ραντεβού ήταν μια λύση.
Αλλά οϊμέ. Με πλημμύρισαν τυφλές ελπίδες από κείνη τη στιγμή που μ είδες. Μερικές δεν βλέπονταν ούτε με κολλύριο. Αλλά τι να κάνεις. Η εμφάνιση δεν παίζει πάντα τον πρώτο ρόλο. Κι έτσι βγήκα 5-6 φορές αν και ήξερα τι θα συναντήσω. Και για το αληθές της ιστορίας, θα σας πω εδώ για επίλογο, μια αξιοσημείωτη ιστορία τυφλού ραντεβού που δεν ήταν βέβαια από τσατ, αλλά δεν έπαυε να ήτο τυφλόν. Ακούστε.
Που λέτε μια ωραία πρωία ξύπνησα κι ήταν από εκείνες τι μέρες που νιώθεις ότι όλα σου πάνε καλά. Νιώθεις ότι ξέρεις τα νούμερα του Τζόκερ, ότι ο Ολυμπιακός θα ρίξει 8 γκόλ στην Ατλέτικο και ότι η πρώην σου που σε έφτυσε, θα στέκει μετανιωμένη στα σκαλιά του σπιτιού σου, καβάτζα με ένα φορτηγό χαρτομάντιλα.
Κάπως έτσι που λέτε, ήταν η μέρα και μια ατυχής υπάλληλος τηλεφωνικής εταιρίας είχε την έμπνευση να με πάρει τηλέφωνο να μου πουλήσει προϊόν.
-Ντριιιν
-Πες το
-Γεια σας ο κύριος Παναγιώτης;
-Ολόσωμος
-Καλησπέρα ονομάζομαι Κατερίνα Παπαδοπούλου και θα ήθελα να σας ενημερώσω για μια προσφορά που κάνει η εταιρία μας
-Τέλεια
-Αν κάνετε συμβόλαιο στην εταιρία μας για ένα χρόνο, μπλα μπλα μπλα μπλα….σας ενδιαφέρει;
-Με τρέλα
-Ορίστε;
-Καλό ακούγεται κοπελιά αλλά να σου πω, με τις συναλλαγές εξ αποστάσεως έχω ένα πρόβλημα. Πρέπει να μου κάνεις μια παρουσίαση πριβέ.
-Εμ ναι αυτό δυστυχώς δεν γίνεται, κάνουμε μόνο τηλεφωνική πώληση.
-Να σου κάνω μια ερώτηση;
-Παρακαλώ
-Το πιστεύεις το προϊόν σου;
-Εεμ ναι βέβαια
-Λοιπόν αν το πιστεύεις πολύ, το τηλέφωνό μου το έχεις. Πάρε με όποτε θες να πιούμε ένα καφέ να με πείσεις. Οκ;
-Μα..
-Γεια σου. Γκντανννν!
Καγκουριά ολκής ε; Ε νταξ είχα όρεξη είπαμε και μου βγήκε να πω και μια μαλακία παραπάνω. Όμως προσέξτε. Τελικά με πήρε…
Και βγήκαμε. Μην σας τα πολυλογώ αποτυχία. Καλούλι ήταν, αλλά είχαμε θέμα στην ακουστική version όπου το άνοιγε και και εκτοξευόταν ολούθε, γιαούρτια με πέτσα, τραχανάς κατσικίσιος και λαδοκούλουρα Καρπάθου. Ε δεν σας τα πα εγω με την εμφάνιση. Αλλα ρε πούστη μου, μιά απορία είχα από τότε. Πως και δεν το κατάλαβα το καραγκούνικο σπρεχεν από το τηλέφωνο; Ρε μπας και μου στειλε καμιά φίλη της; Τι να πω. Όλα τα χω δει. Κι έτσι, αλιβεντέρτσι με την τηλεφωνήτρια που λέτε.
Και μετά από αυτή την σύντομη ιστορία, φτάσαμε και στο 2014. Τώρα τα πράγματα υποτίθεται ότι είναι πιο ασφαλή. Τον έχεις τον άλλο στο fb, βλέπεις καμιά φώτο με προδιαγραφές ονομασίας προέλευσης , δηλαδή ΠΟΠ: πρόσφατη, ολόσωμη κι από παραλία. Μετά κοιτάς και κάνα στάτους να δεις πως πάει από ορθογραφία και τέλος ανέτως χλιμιτζουριάζεις.
Ποτέ βέβαια δεν ξέρεις, έστω κι αν όλα διαδικτυακώς πάνε καλά, γιατί πως να το κάνουμε ρε παιδιά, άλλο η επαφή εκ του δώθε. Είναι αυτή η γαμημένη η χημεία που λέμε.
Τώρα λοιπόν που τα blind chat έγιναν ημίτυφλα έπαψε να υπάρχει το μυστήριο του σκοτεινού ραντεβού. Έχεις μια πρώτη ιδέα την έχεις και αρμενίζεις σε πιο ασφαλή νερά, αλλά δεν ξέρω τελικά αν μου αρέσει περισσότερο αυτό. Γιατί ναι καλό είναι να πηγαίνεις λίγο υποψιασμένος, αλλά και το Kinder έκπληξη έχει άλλη γλύκα. Έτσι δεν είναι;
