Όταν ακούμε περί “θεωρίας της Χαμένης Ψήφου” καταλαβαίνουμε αμέσως πως αναφέρεται στην ενορχηστρωμένη προπαγάνδα που εκπορεύεται από τα κόμματα τα οποία διαγκωνίζονται για την πρώτη θέση (και το περίφημο “μπόνους” των 50 εδρών) και απευθύνεται στους οπαδούς και ψηφοφόρους των μικρών εκείνων κομμάτων που “τρεμοπαίζουν” στο όριο εισόδου στη Βουλή. Σκοπός των πάσης φύσεως πιέσεων (ψυχολογικών βεβαίως, να εξηγούμαστε, δεν στέλνουν “φουσκωτούς” στα σπίτια ―ακόμα) είναι να πεισθούν οι εν λόγω ψηφοφόροι ότι το κόμμα τους δεν έχει καμιά ελπίδα να μπει στην Βουλή, άρα η ψήφος τους δεν θα “μετρήσει”, θα πάει “χαμένη”. Όσο ισχυρότερη η πόλωση, τόσο αποτελεσματικότερες οι πιέσεις, οπότε εν τέλει ζούμε μια αυτοεκπληρούμενη “προφητεία” καθώς οι λακίζοντες που εγκαταλείπουν το μικρό τους κόμμα, το καταδικάζουν οι ίδιοι στην αφάνεια (την μη είσοδο στο Κοινοβούλιο).
Ποιές είναι όμως, πραγματικά, οι “χαμένες ψήφοι”; Σίγουρα δεν είναι αυτές που απομένουν στα μικρά κόμματα, διότι αυτές καταμετρούνται και καταγράφονται, δίνοντας ποσοστά από 0,01 μέχρι 2,99% στο καθένα. Το άθροισμά τους μάλιστα μας δίνει έναν εξαιρετικά σημαντικό αριθμό, καθώς επηρεάζει άμεσα το ποσοστό που απαιτείται να συγκεντρώσει το πρώτο κόμμα για να αποκτήσει αυτοδυναμία! Μπορεί λοιπόν να μην μεταφράζονται σε βουλευτές αυτές οι ψήφοι, σίγουρα όμως δεν χάνονται: είναι σε όλες τις πλήρεις καταστάσεις αποτελεσμάτων και (τουλάχιστοςν εξ όσων γνωρίζω ότι ίσχυαν ως πρόσφατα) καθορίζουν για κάποια μικρότερα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα και το ύψος της κρατικής χρηματοδότησης.
Πραγματικά χαμένες είναι οι ψήφοι που φεύγουν από τα μικρά και μικρότερα κόμματα και καταλήγουν, κατά πάσα πιθανότητα, στα δύο πρώτα, τα οποία διεκδικούν την “εξουσία”. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πόσες είναι αυτές οι ψήφοι και από πού προέρχονται. Κανείς κομματικός δεν αναλαμβάνει την “πατρότητα” αυτών των ψηφοφόρων. Ούτε όμως οι ίδιοι μπορούν να σταθούν μέσα στο κόμμα που τελικά ψήφισαν, από φόβο ή κακό υπολογισμό, αφού είναι… οπαδοί άλλου κόμματος. Δεδομένης μάλιστα της σίγουρης απογοήτευσης που νοιώθουν όλοι ανεξαιρέτως οι ψηφοφόροι μόλις το κόμμα τους αρχίζει να “κυβερνά”, αυτοί οι δυστυχείς θα είναι οι πρώτοι που θα χτυπούν, σιωπηρά, το κεφάλι τους αναζητώντας τη χαμένη ψήφο που τους “ρούφηξε” η προπαγάνδα των ισχυρών κομμάτων.
