Συνέντευξη στη Νατάσσα Μανίτσα
Το πρώτο βιβλίο του, τα “Φρούτα εποχής”, κυκλοφόρησε το 2000 από τις εκδόσεις “Ωκεανίδα”. Ακολούθησαν τα βιβλία “Λέγε με Καΐρα” (2002), “Το μάτι της επανάστασης έχει αχρωματοψία” (2004), “Μέρες Αλεξάνδρειας” που εκδόθηκαν το 2007 και επανεκδόθηκαν το 2011 από τις εκδόσεις “Ψυχογιός” και του χάρισαν το Διεθνές Βραβείο Καβάφη (ήταν υποψήφιος και για το Prix du Livre Europeen την ίδια χρονιά), “Συλλαβίζοντας το καλοκαίρι” (2009), “Θα πολεμάς με τους Θεούς” (2010) και “Φιλμ νουάρ” (2012).
Η φετινή χρονιά γέμισε τις προθήκες των βιβλιοπωλείων με το τελευταίο του βιβλίο την “Άρια, Ο κόσμος από την αρχή”, ενώ μετά από τέσσερα χρόνια απουσίας, επανεκδίδεται το αγαπημένο του βιβλίο “Συλλαβίζοντας το Καλοκαίρι” ακριβώς με το ξεκίνημα της εποχής στην οποία αναφέρεται… το υπέροχο Ελληνικό Καλοκαίρι.
Με αφορμή αυτό αλλά και την παρουσίαση του βιβλίου αύριο 31/5/2014 και ώρα 8.30 στο βιβλιοκαφέ Έναστρον, είχαμε μια μικρή, μα ουσιαστική συζήτηση με τον αγαπημένο και πολυβραβευμένο συγγραφέα Δημήτρη Στεφανάκη.
Μετά την επιτυχημένη πορεία των βιβλίων σας “Μέρες Αλεξάνδρειας” και “Φίλμ Νουάρ”, σας ξαναβλέπουμε στο προσκήνιο, στις εκδόσεις Ψυχογιός, με το πιο πρόσφατό σας βιβλίο “Άρια, Ο κόσμος από την αρχή”, αλλά και την επανέκδοση του “Συλλαβίζοντας το Καλοκαίρι”. Θα θέλατε να μας πείτε δυο λόγια γι αυτά; Αυτή τη φορά μετά την Αλεξάνδρεια, και το Παρίσι που μας ταξιδεύετε;
Στην Αθήνα του μεσοπολέμου και στο Κάιρο του πολέμου, στην περίπτωση της «Άριας» αλλά και στην Μεσόγειου του φωτός και του καλοκαιριού, στο «Συλλαβίζοντας το καλοκαίρι», που επανεκδόθηκε επιτέλους ύστερα από τέσσερα χρόνια απουσίας του.
Υπάρχει πάντα μια κοσμοπολίτικη εσάνς στα βιβλία σας. Αυτό αντικατοπτρίζει μια προσωπικότητα που δεν μπορεί να περιοριστεί στα στενά πλαίσια ενός τόπου, ή έχει να κάνει με το γεγονός ότι προτιμάτε πάντα ιστορικές αναφορές, συνεπώς το στοιχείο αυτό από μόνο του μας φέρνει σε επαφή με τον κόσμο γύρω μας, μοιραία;
Αν κοσμοπολιτισμός σημαίνει να ρίχνει κανείς τα σύνορα μέσα του τότε νομίζω ότι λίγη σημασία έχει αν ακολουθούμε τις ατραπούς της Ιστορίας ή αναφερόμαστε στο σύγχρονο κόσμο. Πρωτεύει ο προσωπικός μας ορίζοντας και ακολουθεί το πλαίσιο που επινοούμε κάθε φορά για να γράψουμε κάτι.
Σε ποια ηλικία αρχίσατε να γράφετε; Επίσης θυμάστε την αφορμή που σας ώθησε να αποτυπώσετε σκέψεις στο χαρτί;
Θυμάμαι την πρώτη συνειδητή μου προσπάθεια στην πεζογραφία στην ηλικία των είκοσι τριών χρόνων. Είχαν προηγηθεί απόπειρες στην ποίηση που δεν καρποφόρησαν. Όσο για την αφορμή, δεν θυμάμαι κάτι συγκεκριμένο.
Αγαπάτε τα ταξίδια;
Ως ένα είδος ανάγνωσης του κόσμου.
Σε ποιο μέρος του κόσμου θα θέλατε να ζήσετε;
Στην Κρήτη θα έμενα ευχαρίστως.
Ειδικά αυτή την εποχή στην Ελλάδα, τι σημαίνει να είσαι συγγραφέας; Ποια είναι τα προβλήματα που προκύπτουν από την κρίση και πόσο αυτό αποτελεί εμπόδιο ή και το αντίθετο… έμπνευση για έναν συγγραφέα;
Ο ρόλος του συγγραφέα παραμένει πάντα ο ίδιος, επιτρέψτε μου να πω. Αν τώρα η κρίση αποτελεί εμπόδιο ή έμπνευση ή τίποτε από τα δύο, αυτό έχει να κάνει με τον εκάστοτε λογοτέχνη.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας και αντίστοιχα ο αγαπημένος σας ήρωας στη λογοτεχνία;
Ο Αλμπέρ Καμύ, βέβαια, αλλά ο αγαπημένος μου ήρωας είναι ο Ντιμίτρι Καραμάζοφ.
Στον προσωπικό σας χρόνο διαβάζετε τι είδους βιβλία;
Διαβάζω όσα βιβλία μου προσφέρουν μια αισθητική απόλαυση εκτιμώντας ιδιαιτέρως και όσα καταφέρνουν να ανατρέψουν την ιδέα που έχω για τον ίδιο μου τον εαυτό.
Καθώς ασχολείστε με μαθήματα δημιουργικής γραφής, είστε αισιόδοξος για την πορεία της λογοτεχνίας στην Ελλάδα στο μέλλον; Ή η μιζέρια έχει μετατρέψει μια τέτοιου είδους ενασχόληση σε «πολυτέλεια» για λίγους;
Δεν ξέρω πόσο σημαντικά είναι τα μαθήματά μου για το μέλλον της Ελληνικής λογοτεχνίας. Εκείνο που αντιλαμβάνομαι είναι ότι πολλοί νέοι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να αλλάξουν την ιδέα που είχαν για τους συγγραφείς και τα βιβλία κι αυτό, αν μη τι άλλο, είναι πολύ ενθαρρυντικό.
Ποια είναι η κύρια συμβουλή που θα δίνατε σε όσους θέλουν να τολμήσουν να ασχοληθούν με τη συγγραφή;
Να διαβάζουν πολύ και να έχουν υπομονή.
Αν περιγράφατε τον εαυτό σας με ένα motto ή μία λέξη, ποιο/α θα ήταν αυτό/η;
Δεν νομίζω ότι μπορώ να το κάνω, ένας άνθρωπος δεν κλείνεται μέσα σε μια λέξη, ή σε μια φράση.
Να ξαναγυρίσω στα παιδιά σας… τα βιβλία σας. Θα μπορούσατε να ξεχωρίσετε ένα από όλα ως το πιο αντιπροσωπευτικό, το πιο αγαπημένο;
Το «Συλλαβίζοντας το καλοκαίρι», βέβαια για πολλούς και διάφορους λόγους.
