Ρώτησε σήμερα κιόλας οποιονδήποτε πρόσφατα διαζευγμένο, τι πιστεύει για την ευτυχία μετά το διαζύγιο και αν υπάρχει αυτή η πιθανότητα και αρκεί ένα βλέμμα του για να πάρεις την απάντηση! «Ποιος ξέρει;» θα σου πεί κλαμμένος, με το κεφάλι σκυμμένο «Δεν το έχω σκεφτεί, τώρα αυτό που προέχει είναι να σταθώ στα πόδια μου».
Προσωπικά πιστεύω πως η ευτυχία μετά το διαζύγιο δεν είναι πιθανότητα αλλά πραγματικότητα και το λέω αυτό μετά από άπειρους διαζευγμένους ανθρώπους που έχω γνωρίσει και που από φοβισμένοι και καταθλιπτικοί, έγιναν δυνατοί, χαρούμενοι, γεμάτοι αυτοπεποίθηση και ερωτεύτηκαν ξανά. Δεν σου το λέω για να σου χρυσώσω το χάπι, αλήθεια είναι.
Πρίν ένα χρόνο, μια πολύ καλή φίλη που γνώρισα στο γυμναστήριο, μου είπε πως χώριζε με τον άντρα της μετά από 10 χρόνια γάμου. Έχουν δύο μικρά παιδιά και από όσα μου είπε, μου έδωσε την εντύπωση πως η απόφαση ήταν του άντρα της. Στη μέση της κουβέντας μάλιστα, ξέσπασε σε κλάμματα και ειλικρινά στενοχωρήθηκα γιατί το αγαπώ πολύ αυτό το κορίτσι.
Ο καιρός περνούσε κι εγώ συνέχιζα να τη βλέπω στο γυμναστήριο, πάντοτε θλιμμένη, σχεδόν ηττημένη ωστόσο συνέχιζε να έρχεται στο γυμναστήριο. Με λίγα λόγια, όπως κι αν ένιωθε ό,τι κι αν τηςς υνέβαινε, συνέχιζε να ζεί έστω και υποτυπωδώς τη ζωή της.
Κάθε φορά που συναντιόμασταν στο διάδρομο, μου έλεγε τα κλασσικά: Πόσο ανησυχούσε για τα οικονοικά της, πόσο φοβόταν ότι θα έμενε μόνη της για πάντα, πόσο ανησυχούσε για το πώς θα το έπαιρναν όλο αυτό τα παιδιά, πόσο λυπημένη ήταν που ο άντρας της είχε ήδη κάνει άλλη σχέση κλπ.
Πρίν λίγους μήνες, συνάντησα τυχαία τον πρώην άντρα της στο δρόμο και χαιρετηθήκαμε Η πρώτη του κουβέντα, όταν τον ρώτησα τι κάνει ήταν «Τέλεια, έχασα 10 κιλά» είπε και μου έδειξε τους κοιλιακούς του. Δεν ρώτησε ούτε τι κάνω εγώ, ούτε τι κάνουν τα παιδιά μου και δεν είπε τίποτα του στυλ «Το διαζύγιο είναι δύσκολο, μακάρι τα παιδιά μου να το ξεπεράσουν» κλπ.
Πρίν μερικές μέρες σχεδόν έτρεξα στη φίλη μου όταν την είδα, γιατί για ένα διάστημα δεν ερχόταν στο γυμναστήριο και ήθελα να μάθω τι είχε συμβεί. Έδειχνε πολύ όμορφη και πιο αδύνατη. Όταν της το είπα χαμογέλασε και είπε «Σ’ ευχαριστώ» και μετά μου έλεγε ότι ευτυχώς τα παιδιά της ήταν καλά και ότι άλλαξε δουλειά κι ήταν χαρούμενη.
«Να σου πω, γνώρισες κάποιον έτσι δεν είναι;» τη ρώτησα.
«Ναι που το κατάλαβες;» μου είπε και το πρόσωπό της, φωτίστηκε.
Είχε γνωρίσει κάποιον στο facebook που ήταν επίσης διαζευγμένος κι είχε δύο παιδιά. Ότι δεν ήξερε που θα πήγαινε η σχέση τους αλλά ότι απολάμβανε αυτό που της συνέβαινε κι ήταν χαρούμενη. Την αγκάλιασα και ειλικρινά χάρηκα για εκείνη αν και δεν ξαφνιάστηκα, γιατί την ίδια ιστορία έχω δει να επαναλαμβάνεται πολλές φορές και με άλλους διαζευγμένους φίλους μου. Γι’ αυτό, καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν, πως η ευτυχία μετά το διαζύγιο δεν είναι ένα συγκυριακό φαινόμενο ή ένα τυχαίο γεγονός. Είναι επιλογή από ανθρώπους που κάποια στιγμή, εστιάζουν στον εαυτό τους, στη δουλειά τους και πράττουν και σκέφτονται θετικά ώστε να αναρρώσουν σιγά σιγά απ’ το διαζύγιο. Αντί να πίνουν, πάνε γυμναστήριο. Αντί να θυματοποιούνται, προσπαθούν να διορθώσουν τα λάθη τους, αντί να βουλιάζουν στην αυτό-λύπηση, αποδέχονται το νέο τους ρόλο και προχωρούν. Δυναμώνουν. Βγαίνουν έξω και κάνουν τα πράγματα να συμβούν για να έχουν τη ζωή που θέλουν. Η ιστορία της φίλης μου από το γυμναστήριο, μου θύμισε πολύ το παραμύθι της Σταχτοπούτας. Μόνο που στη δική της περίπτωση, η καλή νεράιδα που τη βοήθησε, ήταν ο ίδιος της ο εαυτός. Η ευτυχία μετά το διαζύγιο είναι μια πραγματικότητα που αφορά όλους.
