Έστω ότι είστε τρομοκράτης με κάτω 80% αναπηρία. Ενεργός. Από αυτούς τους ηλίθιους που σκέφτονται όλη μέρα πως να σκοτώσουν κόσμο. Κατ’αρχάς δεν θα είχατε βέβαια καμιά μανία να κάνετε τρομοκρατικές ενέργειες ειδικά σε αεροπλάνα. Δηλαδή να ρίξετε την γέφυρα του Γοργοπόταμου και πέσει η ταχεία για Θεσσαλονίκη δεν σας κάνει; Ή – πιο εύκολο – με λίγα λάδια στον δρόμο πριν περάσει ένα γεμάτο ΚΤΕΛ στην στροφή που έτσι κι αλλιώς πάει του σκοτωμού. Βόμβα σε πλοίο δεν χρειάζεται καν σχέδιο. Απλά βάζετε ασυνόδευτο αυτοκίνητο γεμάτο εκρηκτικά και το παίρνετε με το κινητό όταν φτάσει σε κάποιο λιμάνι που αντιπαθείτε. Δεν χρειάζεται καν να τραυματιστείτε ή να σας πιάσουν.
Αν ήμουν τρομοκράτης θα είχα σίγουρα περισσότερο χιούμορ από αυτούς που κυκλοφορούν. Καλό παράδειγμα το νερό στο αεροπλάνο. Ένας βλάκας κάποτε πέρασε εκρηκτικά σε υγρή μορφή και έκτοτε είμαστε όλοι αφυδατωμένοι. Εκατομμύρια εργατώρες μειωμένης παραγωγικότητας, έξοδα σε ασφάλεια και μηχανήματα λόγω αυτού του τύπου. Μια χαρά καλλυντικά και φάρμακα πετιούνται κατά χιλιάδες κάθε μέρα. Φανταστείτε ο επόμενος να κάνει εκρηκτικά σε σχήμα Lacta. Πάει η εταιρεία, καταστράφηκε. Αν είχε χιούμορ, θα έκρυβε κάπως το φυτίλι σε φερμουάρ. Άντε τώρα όλοι μας να πηγαίνουμε στο αεροπλάνο με ρούχα χωρίς φερμουάρ μετά σαν αρχαίοι Έλληνες ή με ρόμπες μπάνιου που θα κλέβουμε από τα ξενοδοχεία αναγκαστικά τελευταία στιγμή. Αν ήθελε να πλήξει τους απανταχού πλούσιους που χασομεράνε σε αεροδρόμια, θα έκρυβε εκρηκτικά σε ακριβά ρολόγια ή ότι άλλο τους αρέσει. Έτσι θα πονέσει το Κεφάλαιο με κεφαλαίο “Κ”.
Αλλά αν μιλάμε για τρομοκράτες τύπου “ζώνω μπόμπες πάνω μου και σκάω”. Προφανώς αυτό δεν αντιμετωπίζεται. Γιατί η καθημερινότητά μας προφανώς δεν περιλαμβάνει σχεδιασμό για αυτόχειρες τέτοιου τύπου. Μπορείς να πάρεις φόρα με ένα αυτοκίνητο και να σκοτώσεις άνετα μια πενηνταριά ανθρώπους χωρίς καν σχέδιο. Ή να φουντάρεις από γέφυρα σε κτίριο. Αν δεν σε προβληματίζει ο θάνατος γιατί σου έχουν τάξει παρθένες ή κατσίκες στην επόμενη ζωή δεν σταματιέσαι ούτε στο αεροπλάνο. Γιατί αν πάνε 3-4 μαντράχαλοι εκπαιδευμένοι στο καράτε και αρχίσουν να βαράνε στα 10,000 μέτρα ποιος θα τους σταματήσει; Ο γλυκομίλητος υπεύθυνος πληρώματος ή η αεροσυνοδός που έχει κλειδωθεί στο κόκπιτ με τον πιλότο;
Αν σας φαίνονται αστεία όλα αυτά ή – ακόμα χειρότερο – αν σας φαίνονται γελοία, έχουμε πρόβλημα. Μη νομίζετε ότι χαριτολογώ και κάπου αλλού υπάρχουν πιο σοβαροί άνθρωποι που τα αντιμετωπίζουν όλα αυτά με σοβαρότητα γιατί είναι …σοβαροί. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που αντιδράει η κοινωνία μας υπερβολικά στην τρομοκρατία, αντιδράει και σε ένα σωρό άλλα θέματα. Με δυσανάλογες επιπτώσεις στην καθημερινότητά μας. Με ταμπέλες και φοβίες. Με τελικό αποτέλεσμα να μην ζούμε εμείς και να διασκεδάζουν οι τρομοκράτες.
Έχει δύο όψεις ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας. Δεν ασχολούμαστε καλύτερα λέω εγώ με το δικό μας σκέλος;
