Δύο άντρες μπήκαν στο καφενείο μιας μικρής πόλης της Ιταλίας για να πιουν καφέ. Ο ένας ήταν κάτοικος της περιοχής και ο άλλος φίλος του από τη Ρώμη που ταξίδεψε για να τον επισκεφτεί.
Κάθισαν σε ένα τραπεζάκι, έδωσαν την παραγγελία τους και περίμεναν τους καφέδες τους όταν πρόσεξαν κάποιον να μπαίνει στο κεφανείο και να κατευθύνεται προς το ταμείο. “Τρεις καφέδες σε παρακαλώ, έναν για εμένα και δύο σε αναμονή”, είπε ο άντρας στον ιδιοκτήτη του καφενείου. Πλήρωσε την παραγγελία του, πήρε τον καφέ στο χέρι και έφυγε. “Τι ήταν αυτό; Τι σημαίνει καφές σε αναμονή”, ρώτησε με απορία ο άντρας από την Ρώμη τον φίλο του. “Περίμενε και θα δεις” του απάντησε. Πολύ σύντομα οι δύο άντρες είδαν και άλλους ανθρώπους να μπαίνουν στο καφενείο και να παραγγέλνουν καφέδες. Δυο κορίτσια παρήγγειλαν τέσσερις καφέδες, δυο για εκείνες και δυο σε αναμονή. Η ώρα περνούσε και οι πελάτες του μικρού καφενείου δεν σταματούσαν να πληρώνουν περισσότερους καφέδες από όσους έπαιρναν στα χέρια τους.
Μετά από ώρα, η πόρτα του καφενείο άνοιξε και πάλι. Αυτή τη φορά μπήκε ένας άνδρας ντυμένος με φθαρμένα ρούχα που έμοιαζε με ζητιάνο. Προχώρησε προς τον ιδιοκτήτη του καφενείου και τον ρώτησε: “Μήπως υπάρχει καφές σε αναμονή;” Ήταν τόσο απλό! Οι πελάτες του καφενείου πλήρωναν προκαταβολικά καφέ για εκείνους που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν τον δικό τους.
Η παράδοση με τους “καφέδες σε αναμονή” ξεκίνησε στη Νάπολη λίγο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και σύντομα εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο.
Στην Ελλάδα, το περιοδικό δρόμου “Σχεδία” προωθεί την ιδέα του “καφέ σε αναμονή” μέσα από την δράση “Ένας καφές σε περιμένει”. Την επόμενη φορά που θα πιείτε κάπου τον καφέ σας, ρωτήστε αν η καφετέρια ανήκει στο δίκτυο της Σχεδίας και πληρώστε έναν επιπλέον καφέ για κάποιον που δεν μπορεί να τον αγοράσει.